KİRLİ OYUN( +21)

1. BÖLÜM

Tepesinde duran güneşin yakıcı ışınlarından kurtulmak için taktığı hasır şapkanın içinde terlemişti. Elinin tersiyle alnında süzülen terini sildiğinde az ötesinde hayvanları otlatan dedesine baktı. Gittikçe ihtiyarlaşan dedesinin bu ağır çiftlik işlerini devam ettirmesinden hoşlanmıyordu. Atını yavaşlatıp yanına yaklaştığında dedesinin yaşlı gözleri onu buldu.

"Sana yemek getirdim dede." Dedi. Dedesi dinlenmek için çimlerin üzerine bıraktı kendisini. Attan indiği gibi yemeği dedesinin önüne servis etti. "Susadın yoksa?" Diyerekten ona buz gibi suyu verdi.

"Bugün Abdullah gelecek. Ona göre hazırlan." Diyen dedesiyle, gözlerini bayırlarda gezdirmeye başladı. "Gideceğin yerde her zaman seninle olacak. Senin için ölmeye hazır."

"Sanki ölmeye gidiyormuşum gibi konuşuyorsun." Diye mırıldandı. Güneşte renk değiştiren ela gozlerini ona çevridi. "Gideceğim yer ne kadar tehlikeli olabilir ki? Sadece görevimi yapacağım. İyileştirmek. Bu tehlikeden ziyade güvenli."

Dedesi hiçbir şey bilmeyen, habersiz, torununa acıyan gözlerle baktı. Ela gözlerini annesinden aldığını bakışlarından hissediyordu. Onun gibi kararlı, inatçı ve gözükaraydı. Sonu onun gibi olmasın diye iç geçirdi.

"Sadece seni düşünüyorum." Diyerekten yemeğine yöneldi. "Oraya gittiğinde sen de kendini düşün."

Geri kalan saatler sessizlik içinde geçti. Abdullah gelmiş, Yasemin'in valizlerini arabaya yerleştirmişti. Dedesiyle vedalaştıktan sonra gözü anneannesini aradı ama bulamamıştı.

Anneannesi kızının odasında onun yatağına oturmuş vaziyette, gidecek olan torunun yaşayacağı şeyleri gözlerinin önünden geçiriyordu. Torununu görürse bu romatizmalı dizlerinin üzerine çöker gitmemesi için yalvaracağını biliyordu. Bu yüzden odada, yüzündeki çizgilerini gözyaşlarıyla doldururken elindeki fotoğrafı okşuyordu. Yavrusu ve onunda kucağındaki yavrusu...

"Hayırlı yolculuklar Yasemin." Dedi dedesi gitmesi için. Son kez çiftliğe bakan Yasemin hüzünle iç çekti. Bilmiyordu. Gideceği yerde kadere meydan okuyacakı.