"SANA AY MAPANSIN MO RIN AKO"
written by twinheat
CHAPTER 5
Namumula sa sobrang hiya si Luwalhati,kaya
nagpaalam muna siya sa mga ito na
magpapahangin na muna siya sa labas,at
pinayagan naman siya.
Masamang tingin ang ipinukol niya sa binata pero nginitian lang siya nito bago umalis.
Nasa garden na siya ng lumapit si Kenneth sa
kanya.
"I never though that theres an angel here falling from apart." wika ni kenneth dito.
Napalingon siya dito."I don't understand whats on your mind sir!" ani ni
Lu.
"sabihin na lang nating may anghel pa palang
napadpad sa bahay namin." ani ng binata.
"I have no time to play your game sir! If you'll
excuse me i need to rest dahil may trabaho pa
akong dapat asikasuhin bukas." litanya niya sa binata.
Natigilan naman si Kenneth sa sinabi ng
dalaga,hindi niya akalain na matapang din pala ito.Aalis na sana ito ng pigilan niya,,
"wait! Hindi ko alam kung anong ipinakain mo sa mga magulang ko para lang patirahin ka nila dito. "wika ng binata sa kanya.
Napatitig siya sa lalaki at parang may ibang ibig ipahiwatig ang mga salita nito.
"what do you mean sir,,?" tanong niya.
"i don't like you to stay here for a long time" direct to the point na pagkasabi ng binata sa kanya.
"its your parents dicision ang tumira ako
dito,,ayaw ko man pero masyadong mabait ang mga magulang mo " inis na wika niya.
"Hell,,,,then you could take that para makatira ka dito?",saad ng binata.
"gustuhin ko mang ayawan ang parents mo pero pinilit nila ako",,wika naman niya na malapit ng mapaiyak dahil hindi pala siya gusto ng lalaki na mapalapit dito.
Kaya ba habang tinitingnan siya nito
ay may nababanaag na galit,,? Ang tanong ng isip niya.
"all i can say i don't want you to stay here",,ang binata ulit.
"kung gusto mong umalis ako dito tell to your
parents pag sila ang magsabi na aalis ako,then aalis ako " sabi niya bago iniwan ito.
Napatiim bagang ang binata dahil parang hindi papatalo ang dalaga sa kanya.At mas lalo pa siyang humanga dito dahil may punto naman ito talaga.
Hindi siya dapat papaapekto sa binata,magtitiis siya hanggang sa matapos niya ang kanyang pagaaral.
kung kailangang kalabanin niya si Kenneth ay
gagawin niya huwag lang mawala ang kanyang pinaghirapan.
Ngayon pa ba siya aatras na matagal
na din siyang naghirap.
"God baka diko kayanin!Dahil bawat salitang binitiwan ni Kenneth sa akin ay sobrang sakit."Sakit dahil sa kaalamang wala man lang itong tiwala sa
kanya.
Sabagay sino ba naman siya na
pagkatiwalaan kung bago lang sila magkaharap ng
binata, sa isip niya.
Sa hapag kainan,,ang dalawang matanda ay panay ang kwento samantalang ang dalawa ay walang
imik.
Si Kenneth naman ay di niya hinihiwalayan ng tingin si Lu,at ang dalaga ay halos di malunok ang kanyang kinakain sa kaalamang tinitigan siya ng
binata,na para bang minimemoryado nito ang
bawat galaw niya.
"Iha ang schedule ng school mo is hapon na kaya
isasabay ka ni Kenneth papuntang school,,siya ang
taga hatid at sundo mo,,obligasyon ka niya sa
araw araw iha" ang wika ng ginang.
