Kaderin oyunu/Tamamlandı✔

YARASI KANIYANLAR...

/6cı bölüm/

《İYİ OKUMALAR DİLERİM♡》

Yarası kanayanlar...

BÜLBÜL

Benim sevdiğim pastahaneye gidiyorduk. Bu yolları bildiğim için anlamıştım. Abim arabayı direkt oraya sürdü. Abim şöfer koltuğunda Selma onun yanında, ben ve Ateş arkaya geçtik. Ateş telefonumu istedi, bende şifreni açıp ona verdim. Numarasaını kayd edip bana verdi. Birkaç saniye sonra dizlerimin üzerindeki telefonum titredi. Baktım mesaj Ateşdendi.

Ateş: ° Bülbül ben sana açıklamak istiyorum izin ver. Lütfen:( Yalnış anlaşılmak istemiyorum. Annem hep kötü kabus gördüğünde babam ona söylerdi. Bir gün... Yani Annemin ölümünden sonralarda kabus gördüm ve babam banada söylediği günden beri aklımdan çıkmıyor.... Ve sende kabus görüyordun. Ağlıyordun bende söyledim.°

Bülbül: ° Tamam Ateş merak etme anladım. Başın sağ olsun. Asıl ben özür dilerim. Sana hatırlatdığım için. Dediğim gibi herkesin kötü anısı vardır ve oluyor işte... Bazı yaralar hatırlandıkça daha da kanıyor. Ben senin yaranı kanatdım. Çok ağır oldu. Üzgünüm... Keşke, okumasaydın o şiiri bana. Ama çok anlamlı. Her kese okuyurmusun böyle? °

Ateş: ° Yok her kese okumuyorum böyle. Yarası olanların yarası çabuk kabuk bağlansın diye. 'Yarası olanlara' okuyorum. Sen ilksin....°

Sonra bana bakıp göz kırpdı. Bir anlığa içim içime sığmıyordu. Midemin bulandığını hiss etdim. Camı açıp havayı içime çektim. Dışarıyı izlerken elimin üstünde sıcaklık hiss etdim ve Ateşin elini elimin üzerinde, gözleri gözlerimdeydi. Endişeli ses tonuyla "İyimisin? " diye sordu. Kafamı 'Evet' anlamında salladım. Elimin üzerindeki eline bakıtım galiba ters bakdığım için elini hızla çekti. Ellerini çekse de gözleri üzerimde olduöunu ona bakmadan anlıyordum. Pastahaneye vardığımızda abim Selmaya bakıp telefonu işaret etdi.Az da olsa anlamışdım. Selma telefona baktıktan sonra benim yanıma geldi. Ve lavaboyu işaret etdi. Tamda anladığım gibi. Abim Selmaya elimi yüzümü yıkamam için telefonunu işaret etmişdi...
Selmam yaa nasıl anlamamışdım. Abimi biliyordum. Ama arkadaşım, kardeşim hiç ama hiç belli etmemişdi abimi sevdiğini. Yıllardır nasılda saklamıştı. Nasılda belli etmemişti.

Ben onu düşünürken daldığım için Selma karşımda sırıtmaya başladı. Ve ben ona
'Ne var' diye baktım. Selma bana telefonumu istedi ve ben soğukkanlı bur şekilde telefonumu eline bıraktım. Zaten ondan hiç ama hiç bir şeyi saklamıyordum. Şok içinde bana baktı ve söze başladı.
Selma: "Kızım bu nee? Ohaa! Dur bir dakika Ateşdeyfi telefonun bir ara ve...Eli elinin üzerinde...Ben sana vir çey diyecem"
"Selma! Sen 'bir şey' değil 'bir çok' şey dedin yalnız! Ne diyeceksen de de gidelim!" Selma yüzüne masum bakış aldı ve heyecanla '' Kuzum bu Ateş abayı sana yakmış! Ahada buraya yazıyorum..." diye elini aynaya sürtdü gerizekalı. Kim bilir bu ne zaman yıkandı. Ben hiç bir şey demedim abimlerin yanına geçtik. Selma abimin yanına oturdu ve bana Ateşin yanına geçmemi işaret etdi. Yaktım seni Selma. Kork benden. Ateşin yanına oturduğumda bana yer açtı. Garson siparişlerimizi almak için masamıza yaklaştığında ben her zaman ki, gibi çikolatalı pasta ve portakal suyu, abim sade kahfe, Selma çilekli pasta ve milkshake, Ateş filtre kahfe diye sipariş verdik. Konuşup eğlendik.

•••

Pastahaneden çıkdığımızda Ateşinde aramasını getirmişlerdi. Selma abimi AVM'ye gitmeye ikna etdi. Abimle Selma gitdiği için Ateş beni eve bırakıcaktı. Ateş arabanın kapısını açıp bana "Buyrun geçin..."
{Bülbülün iç sesi: Buyrun geçin ne alaka abi yaa. Samimiyyet artı mesafe. Bu adam tam bir efsane:) ha ha}
Ben oturup Ateşinde oturmasını bekledim. Arabayı çalışdırıp yola koyulduk. Sessizliyi ilk Ateş bozdu.
" Eğer sıkıldınsa şarkı açabilirsin." Bende "Yok sağ ol. İstersen sen aç".

Birkaç dakika sonra arabayı kenara çeken Ateşe çevirdim bakışlarımı. Oda bana bakıyordu. Yüzümün yandığını hiss etdim. Muhtemeken yanaklarım al al pembeleşmişti. <Vallahi, arkadaşlar ben de neden pembeleşdiğini anlamış değilim>...
Sanırım yanaklarımın pembeleşmesi hoşuna gitmişdi. Bakışlarımı çekdim ve yüzüme düşen saçlarımı elleriyle kulağımın arkasına doğru atdı. Sonra önüne döndü. Arabayı çalıştırıb yola devam etdik.

Evin önüne geldiöimizde Ataşe bakıp "Her şey için teşekkürler ve özür dilerim. Hoşça kal'' dedim. Ateş gülümseyip "Ne demek. Görüşürüz. Hoşça kal güzelim:)" dedi. Kapıyı açıp fışarı çıktım veee Neee Güzelim mi dedi o??? Ama neden şaşırıyorsan Bülbül o ilk defa demedi Güzelim... Kapıyı kapatım kendimi odama ve daha sonra banyoya atdım. Abim hala gelmemişti. Duş alıp kendimi yatağıma bıraktım. Ve, uyudum...

•••

ATEŞ

Ertesi gün kalktığımda dünü hatırladım. Ben ne ara kapılmıştım Bülbüle? Ama Güzrl bir kız bir kere bir bakan bir daha bakar tabii ama bir tek ben bakayım ona yine baktıkça bakayım. Acaba Kuzey bilse bana yumtuk atarmı, kızarmı? Kardeşine göz koyduğum için?
Whatsapp'da Bübülün ismini aradım. Ve yazdım.

Ateş: Günaydın. Nasılsın Güzelim? :)

Bülbül: Günaydın. İyiyim sen nasılsın?

Neyani bu kadar mı? Ya Ateş ne bekliyordun abi? 'Canım' felan mı? Salak Ateş. Ben böyle değildim. Boy aynamın karşısında dikilip ""Hey! Ateş Bulut! Kendine gel! "" diye uyardım.
Ve yazmaya başladım

Ateş: Hep iyi ol! Bende iyiyim:)

yolladım.Bu ne biçim yazıydı yaa? Amman neyse üzerimi değişip şirkete gitdim.

•••

BÜLBÜL

Abim sabah kahfaltısını odama getirdi. Alnıma buse kondurup şirkete gitdi. Ateş Günaydın mesajı yazmışdı kısaca yazışmıştık. Selmanın bana dediği sözü düşündüm acaba hakikaten bana abayı yakmışmıydı?
Aptal olduğum doğru. Çünkü sebepsiz yere soğuk davranmıştım. Hatta bana GÜZELİM bile demişdi. Sıkıldığım için Selmaya mesaj yazdım.

Bülbül: Birtanem nasılsın? Evde sıkıldım yaa acaba dışarıya çıksak, alış veriş filan ikimize de iyi gelir diye düşündüm:)

Selma: Olur bebeğim. İyiyim gelince konuşuruz. Bende sıkıldım:')

Sevindim ama Selma Ateşle ilgili bir ton soru soracak. Olsun o sorar ben de cevap veririm...

🍀

Merhaba arkadaşlar. Destekliyen her kese teşekkür ederim. İyi ki varsınız:')

Bazen İyiki yazmışım diyorum. Kitap yazmaya başladığım günden beri ne kadar sevinc kattığının şahidi oldum. Gerçekten.

7-ci bölüm'de görüşme dileğiyle Bayss Güzellerim.😊🥰🍀🦋