His Dark Path

Chapter 4

Josephine POV

Nagising nalang ako kinaumagahan nang may kumatok sa pinto ko. Agad kung kinuha ang cellphone ko at tinignan anong oras na alas tres nang madaling araw. Agad akong tumayo at binuksan ang pintuan at doon ko nakita si manang gloria na may dalang tray na puno ng pag kain.

"Iha mabuti at nagising kana kumain ka muna alam kong maaga kang aalis."

Ngumiti ako sa kanya at tumango.

"Salamat po manang."

Tumango ito at nag pa alam nang babalik na siya sa sariling kwarto niya. Agad kung sinirado ang pintuan at lumakad pa upo sa mini sana sala Dito sa kwarto ko. Agad kung kinuha ang tuwalya at uniforme ko bago pumasok sa banyo. Nang matapos na akong maligo at magbihis lumabas na ako Sa banyo.

Habang kumakain ako lagi akong tumingin sa orasan ng aking cellphone. Nang matapos na akong kumain ay agad kung inayus ang mga gamit ko para sa gagamitin ko mamaya sa school dahil may research kaming gawin, ng maayus kuna ang mga gamit ko kinuha ko na ang tray na at ang pinagkakainan ko bago lumabas.

Nakita ko sa labas si manang gloria na nakangiti sakin, Agad nyang kinuha ang tray sakin.

"Tapos kana palang kumain, oh sya aalis kana ba?"

Tumango ako.

"Opo aalis napo ako, salamat po pala sa pag kain manang."

May kinuha ito sa bulsa nya at kinuha ang kamay ko para hindi ako maka tangi sa ibibigay nya. Nanlaki ang mata ko sa ibinigay nya.

"Manang bakit-"

"Anak kaylangan mo yan pasensya kana yan lang ang kaya kong ma ibigay sa iyo."

Umiling ako at binalik sa kanya ang pera.

"Manang wag napo, ok lang po sakin na wala akong pera."

Pasensya kana po manang pero kaylangan kopong magsinungaling sa inyu.

"Hindi iha, tangapin mona tong pera nato para makabili ka nang makakain mo."

Pangpupumilit nito sakin kaya wala akong magawa kundi tangapin ito.

"Salamat po manang gloria."

Ngumiti ito at tumango.

"Mag iingat ka iha."

"Opo, aalis napo ako manang. Paalam po."

Huminga ako nang malalim at tuluyang nang maka labas sa bahay. Alas kwatro nang umaga  naka rating ako sa school, dahil bukas na ito nang ganitong oras, dahil ala sais nang umaga ay may mga estudyante nang pumapasok nang ganong oras maliban sakin. Bago ako pumasok sa paaralan bumili ako nang tubig at pag kain para d ako gugutumin mamayang recess.

Nang maka bili na ako agad akong pumasok sa paaralan, Medyo maaga pa pero ok lang sanay na ako. Nagulat ako nong pag pasok ko sa classroom may tao na doon.

"Magandang umaga classmate."

Si theo.

"Ma-magandang umaga rin."

Agad akong umopo sa aking upoan sa likuran. At saktong pag upo, umupo rin si theo sa unahan ko.
Ngumiti ito sakin.

"Aga natin ngayon ah?"

Iwas lang ng tingin ang na isagot ko sa kanya. Nabigla ako nong bigla nyang nahawakan ang kamay ko, dahil sa pag ka taranata ko napalo ko ang kamay niya.

"Pa-pasensya na, hi-hindi ko si-sinadya."

Kumunot ang kanyang noo.

"Why do you have lots of dark circle on your hand?"

Nakita niya iyun?

"W-w-wala iyun."

Mukhang hindi siya naniwala kaya kinuha nya ang mga kamay ko.

"Then can you care to explain this?"

Pilit kung bawiin ang mga kamay ko sa pag kakahawak nya pero hinigpitan nya lang ang pag kakahawak nito. Yumuko ako at umiwas ng tingin.

"Ako nga pala si Marian Josephine Villagracia, at pwede bang bitawan mo ang kamay ko pwede?"

Pero umiling lang ito.

"I will let go of your hand Marian, if you tell me why you have many bruises on your hand?"

Yumuko ako.

"Ayaw kong sabihin."

Nagulat ako nong hinaplos niya ang kamay ko, dahan dahan niyang hinaplos don na tila bang parang isang baso na iniigatan ang pagkakahawak na baka mabasag.

"Who did this?"

Bulong niyang sabi kaya napayuko nalang ako at hindi sasagut sa sinabi niya.

"There's a lot of question on may head Marian please tell me who did this?"

Huminga ako nang malalim at tumingin sa kanya.

"Wala. It's normal."

Mapait akong ngumiti sa kanya.

"Normal? This is what you call normal?"

Napatakip ako nang tinga dahil sa pag sigaw niya.

"What- did you just-"

Umiling ako nang pa ulit ulit.

" Wa-wala, hindi ako-"

Naputol ang sasabihin ko nang bigla niyang hinawakan ang mukha ko. Nataranta bigla ako. Mukhang nagulat siya nong nataranta ako.

" What the-" 

Habol hininga ko dahil sa kaba at takot. Yumuko ako at paulit ulit na umiiling.

" So-sorry."

Yun lang ang nakaya kong nasabi sa kanya.

"Ano ba talagang nang yari sayo?"

Umiling lang ako at tumayo sa aking kinauupoan.

"Hi-hindi mo da-dapat ginawa iyun."

"I'm sorry, but can you please tell me who did this? I promise that i won't yell at you."

"Wa- walang guma-gumawa nito sa-sakin, no-normal lang ta-talaga ito."

Pero mukhang hindi siya naniwala, dahan dahan siyang lumapit sakin dahil sa takot ko ay umatras ako.

"I promise i won't hurt you. Just let me hug you."

Kahit natatakot ako tumango nalang ako. Nang makalapit na siya niyakap nalang ako bigla, kaya doon ako nagsimulang umiyak.

"Shhh, Hinding hindi kita sasaktan pangako."