Karanlık Geçmişlerin Ardından~

Ruhlar ve çaresizlikler 02

Uyandığımda kendimi bir yatakta buldum. Ayağa kalktığımda sanki herşey düzelmiş gibiydi. Noluyor burada? Yara izi dahi yoktu.. Bir dakika benim böyle kıyafetim bile yoktu ki?

Etrafıma baktığımda bi odadaydım. Kapı açıla acabilmek için zorlama senine benzer ses duydum. Kapıya doğru bakıyordum korkuyordum. Saklanacak bi yer bile yoktu..

Bir tablo, beyaz bir yatak ve minik çekmeceden başka hiçbir şey olmayan bembeyaz bir odaydı.

kapı açılmıştı. 17-18 yaşlarında biriydi. Bana bakıp mutlu ve heyecanlı bir şekilde;

"Waow sonunda uyandınn! Nasılsın bakalım? "

Onu tanımadığıma yemin edebilirdim..

"İyiyimde. Sen kimsin?" Diye cevap verdim. Korkutucuydu bir bakıma. Apaçık beyaz bazı yerleri ise simsiyah bir ten, Simsiyah saçın içlerinde bazı beyazlıklar ve büyük kırmızı gözler bu ürkütücüydü!

"Ben James! Ve galiba neden burda oldugunu ve ya buranın neresi olduğunu sorcaksın dimi hehehe!"

Onaylar bir şekilde kafa salladım.

"Ama ilk başta seni tanımam lazım sonra Patron bana kızıyor hıh.. Sonuçta herkese aniden desem hayatları kayar ama bazenleri eglenceli oluyor da NEYSEE ceza almak istemiyorum şuncacık yaşımda!"

İstemiyordum sonuçta tanımıyorum ama söylemesen bile kaçabilcegim bi yerde değildi..
"Ben Le-"
Aniden ağzımı kapattı. Ve şöyle dedi;

"Burda gerçek adını kullanamazsın. Bu yüzden kendine başka bir isim vermelisin. "

Benimle oyun mu oynuyorlardı? Yoksa rüyada falan mıydım.. Kendimi cimcikledim bi sey değişmedi. James ise bana tip tip bakıyordu kıkırdıyordu.

"Bana neler olduğunu anlatacak mısın artık?" Diye sordum.. Bana doğru yakınlaştı gülümsedi;
"Dediğim gibi kendine bir isim vermeli, Nereli olduğunu, yaşını ve en son hatırladıklarını demelisin yoksa sana cevap verme iznim yok^^"
Diyerek ekledi
"Sana Ryan ismi baya yakışırdı he!"

İsim düşüncek halde olmadığımdan onayladım.. Ve bu çocuk bana amma meraklı.. Napacaksa.. Neyse.. Sorun cıkarmak istemiyordum..

"Reona kasabasında yaşıyorum, 13 yaşındayı-.." Aniden çocuğun suratı değişmişti "Bir şey mi oldu?" Diye sordum

"Bir dakka 13yasında mısın? Nasıl!" Diye cevap verdi. Ne demek istiyordu anlamıştım. Sonra konuyu değiştirmeye çalışırcasına en son hatırladığım şeyi sordu.. Ne olduğunu söylememek için herşeyi deniyordu. Ne oldugunu sordum cevap vermedi..

Endişeliydi hemde baya.. Soğuk ter attıyordu resmen.. Onu daha fazla zorlamak istemedim sorduğu sorusuna cevap verdim;
"Garip ve ıssız bi yerdeydim sonra ayak sesleri geliyordu bi anda yere yığıldım karnımda keskin bir acı vardı.. Sonra zaten yorgunluktan ve üsüdüğümden olsa gerek uyuya kalmıstım."

Gözlerini devirdi. "Hayatım da hiç bir çocukla konusmadım yani eeee.. Bilmiyorum nasıl digcegimi.."

Korkmuştum ama bir yandan da ne olduğunu merak ediyordum.

"Bilmek istedigine emin misin.. Ama bir çocuğa nasıl anlatacagımı bilmedigimden direk konuya girerim yani lütfen sakin ol.."

Artık ürkemeye başlamıştım.. Titriyordum sanırım.. Yanıma oturdu Kafamı omzuna koydu;

"Çocuklarla aram olmasa da eh.. Kısaca muhafızlar seni öldürdüler.. Burası da insanların söyledikleri öteki dünya gibi bir şey"

Güzel şakay- baya ciddiydi.. Ne..Hayır..Ölmüş olamam değil mi?..

"Dediklerim çok mu olağandışı geliyo-.. Dur evet baya amaa öyle.. EEE tamam panikledim ne dediğimi bende bilmiyorum"

Bir saniye bile ciddi kalamaması beni güldürüyordu doğrusu. Biraz konuştuk. Göründüğünün aksine baya eğlenceli ve samimiydi.. Yanii bazı konularda ne dediğini ikimizde anlamasakta eğlenceliydi.

İlk defa bir çocukla konuştuğunu söyledi.

"Yaşadığın zamanda da mı hic konuşmadın" Diye sordum ama hayır dese bile pek inandırıcı olcagını sanmam doğrusu heheh..

"Yaşadığım zaman.. Sanırım 1kişi dışında hayır sıkı bir annem vardı.
Odamda deneysel çalışmalar yaparken odaya dank diye girip kafama terlik yemişliğim çok var.. Haklıydı o da simdi ev darmadağan oluyodu. "

O deneysel çalışmaların ne olduğunu bilmek istedigime emin değildim heheh.

"Ah tatlım daha çok konuşmak isterdimde hayat kaydırcağım insanlar var hemde senin durumu bir şekilde halletmem lazım ahh çok işim varr!! "

"Ne durumu" diye sordum..?

"Normalde 16-18yaşın altında ölen kişiler buraya gelmez gelseler bile parlak olurlardı, ama sen kopkoyusun.. "

(Bilgilendirme notu: Normal hayattaki koyu tenlerden vs. Bahsetmiyorum siyah ve ya koyu renkler çoğunlukla karamsar hisleri bastırdıgından dolayı seçtim yanlış anlaşılmasın lütfen)

Koyu?

Elime ayna verdi..

Saçlarım açık kumraldı artık koyu kahve ve morumsu bir rengi vardı.. Tenim mor ve beyaz arasında bir şeydi ama parmak uçlarım simsiyahtı..

" Ne oluyor ki böyle olunca? "

James sanki anlatmaktan yorulmuscasına anlatmaya başladı;

"Suçlar, öfke, üzüntü, hırs,acı, intikam, yaşantılar ve bunun gibi kötü sayılabilcek seyleri gösterir ama 16-18 yaşına kadar akıl tam oturmadığından dolayı o yaştan kücükler ne olursa olsun inci kadar beyazlardır.. "

Diyerek devam etti;
"Artık bunlar için kendini üzme tamam mı? Hem koyu ruh olsan bile bunun düzeltmenin bir çok yolu var! Hemde nolcak bak mis gibi koyu renkliyim bende ama mutlu mesut yas- yaşamıyorum ama öyle düşün."

Ciddi bir konuda bile konuşma tarzı olsun anlatırkenki davranışları olsun ciddiye alması baya zordu:'

James bir süre sonra gitti. Tekrar yapayalnızdım. Sıkıcıydı dışarı cıkmayı düşündüm amaa ya çıkmamam lazımsa?

Minnacık bir oda da saatlerce ne yapabilirdim ki?

Bir süre sonra uyuya kalmışım uyandığımda dışarda baya büyük bir kavga ya benzer sesler geldiğiydi..

Kapıya dogru gittim.. Açıp açmama konusunda kararsız olsamda merakıma yenik düştüm..

Kapıyı açtığımda aslında herşey normal yaşamdaki dünya ile aynıydı tek farkı insanlar yerine ruhların oluşuydu.

Etrafa baktım. Yan tarafımda iki kişi kavga ediyordu.. Kadın baya sinirliydi, adamı tekrar öldürmeye çalışırcasına pataklıyordu. Açık mor saçları giderek koyulasıyordu..

Adam ise gülüyor ve kadını tahrik etmeye çalışıyordu..

İkiside benden baya büyüklerdi elimden pek bir şey gelmezdi ama kimse de kavgaya karışmak istemiyordu sadece izliyorlardı..

Neden? Neden kimse yardım etmiyodu?..

İlk bölümlerde dediğim gibi pek iyi değilim umarım olayların baslicagı ana yere gelerek sizi daha menmun edecek şeyler yazarım^^

Yazım hatalarımdan dolayı kusura bakmayın telefondan yazdığımdan dolayı bir çok hata olabiliyor.

Hikayemi okuduğunuz için teşekkürler en kısa sürede 3. Bölümle sizlerle olacağım<33