Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neden doğruyu kirletirdi yanlışlar?"
Elini cebine atmış, soğuk ve nemli Kasım havasını içine çekerek okula doğru yürüyordu. Jungkook'un babası onu arabayla götürmeyi teklif etsede ısrarla reddetmiş, biraz yürümek istediğini dile getirmişti güleryüzle. Jungkook'da dil çıkartıp babasının yanağını öpmüş, komik bir şekilde omzuna vurup bas gaza aşkım şarkısını bağırarak ikisini de güldürmüştü. Onlar gittiğinde aniden soluklaşan yüzü ve hafif dolmaya başlayan gözleriyle gri gökyüzüne baktı. Babasıyla böyle olmayı isterdi. Onu gece uyutmayan cümleyi fısıldadı bilinçsizce.
"Baban olsaydım seninle daha çok ilgilenirdim." Burukça gülümsedi. Haklıydı aslında. Öğretmeni çok güzel bir baba olurdu. Onun gibi bir babası olsun istemişti hep. Onun gibi nazik, sevecen, anlayışlı, gözlerine anlamak ister gibi bakan...
Ama olmamıştı, ne yapalım.
"Hey, Jimin!" Belli belirsiz iç çekip, sınıf arkadaşına doğru döndü gülümseyerek. "N'abersin? Nerelerdesin, özlettin kendini." Özlemişler miydi? Hiç sanmıyordu Jimin. Bay Min bile sırf sınıf öğretmenleri olduğu için bu kadar ilgileniyor olmalıydı. İyi bir insan olmasının etkisi de vardı birazcık. Ama diğerleri yalnızca laftaydı. Yine de gülümseyip, onunla yavaşça yürümeye başladı tekrardan.
"Biraz hasta hissediyordum da. İyiyim şimdi."
"Sevindim. Bay Min-shi ve Jungkook-shi seni çok özlediler. Hatta geçen bir soruyu çözemedim diye şakayla Jimin olsa yapar diyerek götüme vurdu. Bazen anlamıyorum öğretmen mi yoksa çocuk mu."
"Öğretmenim, sadece biraz samimi." Arkalarında duydukları sesle döndüler. Yeojun sessizce küfrettiğinde Jimin gülmemek için dudaklarını bastırmıştı ama öğretmenleri gayet fark ediyordu. O da aynısını yapmıştı zaten.
"Aaa günaydın Bay Min! Ben şey yapacaktım. Soobin'imin yanına gidecektim. Müsadenizle, bensiz yapamıyor aşık mıdır nedir. Kaçtım been!" Koşarak gittiğinde ikiside kıkırdadı. Öğrencisi gibi ellerini rahatça cebine atıp yanına geldi. "İyileşmiş gibisin. Peki neden durgunsun?" Durgun mu? Öyle göründüğünü düşünmüyordu.
"Karşıdaki pastaneden bir şeyler alıyordum da, seni gördüm. Bay Jeon'un arabasına binmedin ve biraz üzgün gibiydin. Bir sorun varsa bana anlatabileceğini biliyorsun." Birden durdu küçük olan. Gözlerini kaçırdı ve ellerini birleştirdi önünde güç alırcasına.
