I'm Falling In Love With My Girl(Friend)

CHAPTER 18

Freen's Pov:

"What's wrong dad?" Kabadong tanong ko sakanya

"Sa tingin mo ano huh?! Nag cheat ka ba sa exam na tinake mo kaya ka naka-pasa dahil meron akong paper na nagpapalabas na nag cheat ka!" Tilang malakas na bulyaw nito sakin."tinawagan ako ng adviser mo na, you cheating your exam anong bang pagkukulang ng binibigay ko sayo! Bilang isang daddy mo huh!" Inis na binagsak niya ang papel sa harapan ko. Daddy? Tama ba na rinig ko bilang isang daddy niya?! Tsk!

"Wow...." Biglang ngisi ko naman sa sinabi niya at napa w.o.w sa narinig kong tatay ko papala siya?!

"Parang ngayon ko na lang ulit narinig yan? Tatay parin pala kita! Kasi never ko naramdaman na meron pa pala akong ama na tatawagin kong walang pake sakin!" Inis naman naisagot ko habang ang mga luha ko ay namumuo lamang sa mga mata ko na tilang pinipigilan ang pagbasak nito.

"Shut up freen! Anong sa tingin mo ang ginagawa mo ngayon ha?! Nag rerebelde ka ng walang dahilan!!!" Inis naman na sigaw nito sakin

"Sa tingin mo talaga na wala lang dahilan ang pagrerebelde ko. Alam mo siguro tama nga sila. Hindi alam ng sarili kong pamilya ang pinagdadaanan ko ngayon!" Inis na naman na sagot ko

"Pwede ka naman magsabi sakin eh!" Galit na galit na sabat niya

"Yan diyan ka magaling dad! Kasi kahit anong gawin ko mali ako sa paningin mo... Yung mali ko lang ang nakikita mo yung.    Pagkukulang mo sakin di mo ba nakikita huh! Parang wala akong tatay, kasi lagi kang wala, anak mo pa ba ko?! Kasi parang ako yung nakikisabit sa pamilya mo eh!  Parang ako na lang yung pabigat. Never ko naramdaman na pamilya mo ko." Pinipilit kong hindi umiyak dahil para sakin hindi mo madadaan sa iyak lahat kailangan mo rin ilabas

"More than a years na iniwan niyo ko lahat! Na para bang kaya ko ng mawala kayo! She always alone and always crying in my room because she all gone, alam niyo sana lang talaga kaya ko eh! Pero sa tingin ko hindi eh!" Bigla na lang akong na paluha na sabihin ko yun

"Parang hindi mo ko pamilya, kasi never mo ko sinamahan sa iisang bahay never moko tinanong kung okay lang ako, alam mo iniisip ko sa araw araw na wala na kong tatay na mag aaruga sakin hanggang sa lumaki na lang ako ng hindi umaasa sayo!" Sambit ko ng sunod ng pagbagsak ng mga luha sa mata ko

"Ikaw na hindi mo dapat pangunahan lagi freen!" Sabat naman ni daddy

" No dad! Alam mo dad simula nung nawala si mommy, I'm 10 years old ng iwanan niya ko, alam kong hindi iyon ang first time na iwanan niya ako. Una palang non wala ka ng pakielam sakin, lagi akong nag iisa sa bahay na para bang wala na kong pamilya. Pero si lolo lang ang nag bigay pansin sakin pero iniwan din niya ako eh 14 years old ako sabi niya mag papacheck up lang siya, pero nalaman ko na lang na wala na siya dahil sa car accident lumala yung sakit niya kaya tuluyan na siyang na wala, ng mawala sila pati ikaw nawala na rin .... Lahat kayo iniwan niyo ko..... Pati ikaw nasaan ka non nasa ibang babae, di mo manlang inisip na May anak ka pa! Ng mawala sila parang nawalan na rin ako ng ama, lahat kayo nawala! Iniwan niyo ko sa mga kasambahay dito hanggang sa paglaki ko. Hindi mo inisip na pag balik mo rito wala ka ng mandatnan na anak, hindi mo manlang inisip kung anong ng yayari sa anak mo kung anong ng yayari sakin, di mo inisip kung pagbalik mo dito sa bahay, butot balat na lang maabutan mo." Sumbat ko sakanya ng tuloy sa pag agos ng luha ko ng tumatagaktak sa magkabilaang pisnge ko

"Patay na anak mo na lang ang maabutan mo! Syempre di mo iniisip yun kasi alam mo na meron ka pang anak, alam mo na hindi ako kawalan sayo! Buti nga nandiyan si yaya hana na never ako iniwan samantalang ikaw yung ama ko at pamilya ko iniiwan mo ko basta basta na wala kamanlang pasabi!" Habang sinasambit ko ito sakanya tahimik lang siyang nakatalikod sakin at habang ako ay tuloy lang sa pagpatak ang mga luha ko sa mata