İstenmeyen Oyunculuk

2.BÖLÜM: Oyuncular

Film için gerekli oyuncular seçilmişti. Annemler sabah kahvaltısında bunu hevesle anlatırken bu benim umrumda bile değildi. Sonunda kahvaltımı yapıp odama çekildiğimde Araştırma fırsatı buldum. İnstagram* hesabıma girdim.
Girer girmez heryerde kendimi görmem bir oldu.
"Zorbalık filmi oyuncuları"  diye arattım.
Başrol erkeği merak ediyordum çünkü bende başroldüm ve maalesef ki neredeyse filmin yarısı onunla geçirecektim çünkü ikimizde başroldük. İlk gördüğüm haber başlığına tıkladım.
Zorbalık dizisinin başrol oyuncuları açıklandı:
"LARA AY"
"DENİZ ARSAL"

Deniz Arsal... Bu isimi daha önce duymuştum. İnternete adını arattım. Evet onu daha önce bir filmde görmüştüm.

Uzun boylu, esmer, kahverengi gözlü  biriydi.
Diğer oyuncularada baktım bazılarını tanıyordum. Oyuncu listesi fena değildi. Şuan sosyal medyada gündem olmuştu. Hakkımda yazılan bir sürü haber vardı. Mesaj kutularıma yazılan bir sürü sevgi dolu mesajlar.
Hayranlarımı bende seviyordum. Oyunculuğu isteyerek,severek yapmıyordum ama bana değer verenlere bende değer veriyordum. Magazin sayfalarından nefret ediyordum. Çünkü insanlar hakkında yalan,yanlış şeyler paylaşarak onların hayatlarını mahfetmeyi seviyorlardı.

Çok iyi hatırlıyorum bir keresinde yine oynadığım dizideki başrol erkekle çıktığım hakkında yalan,yanlış şeyler paylaşmışlardı. Yüzüne bakamaz hale gelmiştim. Bana da sorduklarında itiraz etsemde , yanlış bir bilgi olduğunu söylesemde utanmadan bu paylaşımlara devam etmişlerdi.

Bazen mesaj kutuma girip gelen mesajları yanıtlıyordum. Bazı insanlar bana gerçekten değer veriyor ve beni destekliyordu. Öyle insanlarla konuşmak çok güzeldi.

Hakkımda çok nefret içerikli yorum görmüştüm,duymuştum.
Argo, küfür, asla hak etmediğim sözler iftiralar.
Bunlara rağmen güçlü kalmak zorundaydım.
Biraz mesaj kutumu okumaya karar verdim.

@laraninfaniyimm
"Laramm nasılsın? Yeni bir diziye başlayacağını duydum. Heyecanlı mısın? Seni çok,çok seviyorum"

Yüzümde bir gülümseme oluştu. Bazı insanlar gerçekten bana karşı çok samimiydi bu beni mutlu ediyordu.

@laraay
"Merhaba! iyiyim sen nasılsın? Evet yeni bir filme başlıyorum ve çok heyecanlıyım. Bende sizleri seviyorum."

Gülümseyerek bu cevabı yazdım.
Elbette heyecanlı değildim ama onları çok seviyordum ve bozmak istemiyordum.
Anında çevrimiçi oldu.

@laraninfaniyim
"İnanamıyorum! Beni farkettin! Ah gerçekten çok mutluyum şuan. Eminim bu dizide de çok başarılı olursun!"

@laraay
"Teşekkür ederim. Umarım olurum

Mesajı yazıp bir kalp gönderdim.
Hesabına girip onu takip ettim. Çok sevindiğini biliyordum. Biraz daha mutlu edebilirdim onu.
Sahi insanlar birilerini mutlu etmek yerine neden üzerdi?

Bir mesaj daha gördüm İnstagram* mesaj kutumda. Nefret içerikli bir yorumdu.

@kullanici5675
"İğrençsin! Sandığın kadar güzel değilsin ve asla hak etmiyorsun bu kadar ilgiyi çirkin! Nefret ediyorum senden! Hakkında yazılan tüm bu magazin yazılarını hak ediyorsun! Gerizekalı"

Yutkundum. Bana bu kadar nefret kusmalarını gerektirecek ne yapmıştım. İstersem dava bile açabilirdim.
"Sakin ol" diye teselli ettim kendimi.

@laraay
"Pardon? Benden bu kadar nefret edeceğiniz ne yaptım ben size? İstersem dava bile açabilirim engelliyorum sizi lütfen insanlardan hoşlanmadığınızda nefret kusmak yerine görmezden gelin. Size sadece acıyorum."

Mesajı gönderip kullanıcıyı engelledim.
Bir süre ekrana baka kaldım.
O sırada annem girdi odaya.
"Kızım?"
Annem yüzümdeki ifadeyi görünce yanıma geldi ve yatağıma oturdu. Elimdeki telefonu farketti ve telefonu benden alıp yazıları içinden okudu.
"Bunları kafaya takmıyorsundur umarım."
"Çok zor anne..."
"Zor olan ne?"
"Oyunculuk"
Annem bir süre bana baktı. Onunla önceden bu konu hakkında çok kavga etmiştik hatırlıyorum.
"Bu konuları konuştuk" dedi annem toparlamaya çalışarak.
"Peki" dedim sadece.
"Kızım anlıyorum seni zor ama sen onlara karşı güçlü durmalısın onları boş ver sen oyunculuğuna odakla-"
"Bunu neden yapmak zorundayım?"
Annem şok içinde bana bakıyordu.
Evet bu konuları daha önce çok kez konuşup kavga etmiştik ama annemin benim oyuncu olmamı istemediğimi bile bile bana bunu yapması... canımı yakıyordu.

"Çünkü sen oyuncu olmayı hakediyorsun kızım. Şu yüzüne bak kusursuz bir güzelliğin var. Bu işte yeteneklisin seni seven binlerce kişi var. Hakediyorsun kızım anlıyor musun? Hakediyorsun."

Sadece yüzüne baktım. Bomboş baktım yüzüne hiç birşey hissetmiyordum bakarken. Üzüntü,sinir,şaşkınlık. Tek hissettiğim hiçlikti.
İnsanlara göre böyleydi değil mi? Kusursuz(?) bir güzelliğin var. Oyunculuğun da güzel ee, o zaman daha ne istiyorsun oyuncu ol. Ama benim düşüncelerim böyle değildi ve kendimi kimseye açıklayamıyordum.
Ben birşey söyleyip tepki vermediğim sırada annem devam etti:
"Kızım sosyal medyada birşeyler paylaşsana herkes merak ediyor yeni başlayacağın diziyi, ünlüsün sen."

Dişlerimi sıktım.

"Evet, anne haklısın. Şimdi paylaşım yaparım."
"Başrol erkeği gördün mü?"
"Evet" dedim ilgisizce
"Çok yakışıklı. Kesin seninle o çocuğu yakıştıranlar olacaktır!"
"Anne abartma lütfen" dedim kaşlarımı çatarak.

Annem bana bir öpücük yollayıp odadan ayrıldı.
Dizinin başlamasına sadece 2 gün vardı.
Ve ben heyecanlanıyordum. Mutluluktan değil, stresten.