İstenmeyen Oyunculuk

5.BÖLÜM: Çok Garip...

Sorguluyordum.
Ellerim titriyordu ve fotoğrafa 5-10 dakikadır bakıyordum.

Aklımdan geçen şeyler bu fotoğrafı açıklamaya yetti, parçalar birbiri ile uyuştu. Deniz'le bankta otururken çalılıktan bir ses geldiğini hatırlıyordum. Kedi falan olduğunu düşünmüştük ve umursamamıştık.

Ama o ne kediydi ne de başka birşey.
Bizim fotoğrafımızı çeken kişiydi.
Bunu Selin hanımın yapabileceğini düşündüm. Ama sanırım yanılıyordum, Selin hanım fotoğrafımızı çekmek istese bunu bize söylerdi. Tıpkı diğer seferki gibi. Magazin sayfasının ismine baktım.

@Zorbalık.magazin7

İç çektim. Cidden şuan yatağın altına girip küçük çocuklar gibi ağlayıp, zırlamak istiyordum.
Bu hesap yeni açılmıştı ve çıkacak dizinin ilk magazin hesabı olduğu için yüksek derecede takipçisi vardı. Bu gönderilerin devam edeceği gerçeği üzüyordu.

Oflayıp puflayarak telefonumu kapattım yatağıma uzandım. Gözlerimi kapattım ve biraz sakinleşmeyi diledim.
Aslında sakinleşiyordum fakat o soru buna izin vermedi.

O fotoğrafı Deniz görmüşmüydü?

"Allah'ım çıldıracağım!" sinirle yataktan kalktım.

"Of ya," söylenmeye başladım.
"Aman, görürse görsün nasıl olsa bende istemezdim ki fotoğrafımızın çekilmesini. Sanki çok meraklıyızda," Söylenerek odanın içinde tur atmaya devam ettim.

"Yarın Deniz'le konuşurum,"  sonra gözlerimi devirdim. "Ne saçmalıyorum ben ya! Niye konuşayım ben onunla, çok bilmişin teki zaten."

Siyah uzun saçlarımı geriye savurdum.
Şuan sinirliydim saçlarımı bile yolabilirdim bu yüzden bağlamanın iyi bir çözüm yolu olduğuna karar verdim.

O akşamda sinirli (oldukça sinirli) bir şekilde yattım.

                                     ***
"Moralin bozuk gibi görünüyor?"

Setteydik.
Biraz molaya çıkmıştık çünkü hepimiz yorgunduk.
Yanımda Helin vardı.
Kısa kahverengi saçlarını açık bırakmış, yüzüne hafif bir makyaj yapmıştı. Yeşil gözleri gerçekten çok güzel gözüküyordu. Üstünde kısa askılı siyah bir tişört, altında ise tişörtüyle uyumlu kısa bir etek vardı. O gerçekten çok güzel bir kızdı.

"Hayır, Sadece yorgunum," diyerek gülümsemeye çalıştım.  Helin'le tanışalı çok olmamıştı ama duygularımı iyi tanıdığını itiraf edebilirim.

Yorgun olduğumdan değil, dünkü olaydan canım sıkkındı. Bugün Deniz'le bir sahnem olmadığı için onu görememiştim. O başka sahne çekimleriyle ilgileniyordu.

Bu konuyu Helin'e anlatmayı doğru bulmuyordum. Ona güvenebilirmiydim bilmiyordum fakat anlatmak istesem onun beni dinleyeceğinden emindim.

Helinle biraz daha yürüdük.
İyi biri olduğunu düşünüyordum.
Çok samimi biri değilde ağırbaşlı ve özgüvenli bir kızdı. Arasındaki mesafeyi koruyordu. Ama itici bir tip değildi de, Samimi olsada arasındaki mesafe belliydi. Mesela Defne daha samimi daha neşeli ve güleryüzlüydü.

Helin'in oynaması gereken bir sahne olduğu söylenince yanımdan ayrıldı.

Açıkçası biraz korkuyordum. Fotoğrafımım tekrar çekilebileceğini düşünüyordum. Oyuncu olduğum için bundan korkmamalıydım. Tabi sette gizli bir fotoğrafçı olmasaydı.

Karavana gittiğimde setteki oyuncuların çoğunluğu oradaydı.
Beni görünce gülümsediler bende onlara bir selam verip oraya oturdum.

Daha sonra Deniz'in geldiğini görünce bakışlarımı kaçırdım. Bu beni niye geriyordu anlam veremiyordum.