Ölüm Antlaşması

MEZAR

Peter                 ^Passanger-Let her go^

"Else, Peter'ı bugün hiç gördün mü? ""Hayır görmedim." Else soğuk bir şekilde cevap vererek hızlandı. Kira sarayın bahçesinde herkese Peter'ı soruyordu. "Pardon, bugün Peter'ı hiç gördün mü?" "Hayır görmedim Kira" Jeneffer Kira'yı fark etti. "Sorun mu var Kira?" "Bayan Jeneffer Peter'ı bulamıyorum. Siz nerde olduğunu biliyor musunuz?" "Bugün çarşamba Kira" Jeneffer buz gibi oldu. Kaşlarını çattı. "Çarşamba günleri Peter'ın nerde olduğunu kimse bilmez." "Kral hariç değil mi?" dedi Kira meraklı bir şekilde. "Seni ilgilendirmeyen işlerle uğraşma Kira, sen üzülürsün." Jeneffer yürüyerek uzaklaştı.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            Kira kralı aramaya başladı. "Selam miniğim." Peter, Rachel'in mezarının başında duruyordu. "Bak geldim, biraz geç kaldım üzgünüm miniğim." Peter mezarın başına oturdu, elindeki çiçekleri toprağın üstüne koydu." Bak sana ne aldım. Pamuk şeker çok seversin sen. "Hafifçe tebessüm etti. "Hem de mavi. "Peter'in gözleri doldu. "Senin yanında ağlamaktan nefret ediyorum affet beni miniğim. Ama bir tek senin yanında ağlayabiliyorum kızma bana olur mu?" Gözlerindeki yaşları sildi ve gülümsedi. "Seni o kadar özledim ki Rachel. Ben burada böyle dururken senin orada yatman canımı o kadar yakıyor ki anlatamam. Seni koruyamadım, bana gitme demiştin keşke gitmeseydim. Hissetmiştin, bende çok korktum Rachel ,sana belli edemedim. Ama sen melek olacağını zaten anlamıştın miniğim."                                                                                                                                                                                                                                                                            Peter artık sesli bir biçimde ağlamaya başlamıştı." Bize aldığın yüzükler hala bende. Hep takmamı isterdin ama ben takmazdım. Bak şimdi taktım güzel olmuş mu miniğim." Peter kendini tutamayarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Omzunda bir el hissetti. Anında gözlerini silip ayağa kalktı."Eveline." Eveline gülümsedi. Krallıklar bir etkinlik için birleşmişti. "Bende kızımı çok özledim Peter ama ağlaman onu sadece daha çok üzer yapma." "Seni görmeyi beklemiyordum birleşme tamamlandı mı?" "Evet." "Kesin yine ortalık karışacak" Eveline mezarın yanına oturdu. "Otursana." Peter mesafeli bir biçimde Eveline'nin yanına oturdu. "Rachel seni çok severdi." "Bende onu çok severdim biliyorsun." "Biliyorum Peter. Bazen seni bizden çok sevdiğini bile düşünürdüm." Peter güldü. "Sürekli benimleydi, ona o kadar alışmıştım ki" Peter'ın tekrar gözleri doldu."                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Peter'in Anne ve babası o küçük yaştayken savaşa gitmişlerdi. Daniel Peter'i kendi oğlu gibi severdi. Daniel'le büyümüş her şeyi ondan öğrenmişti. Ama annesi ve babası bir daha hiç geri dönmemişti." Eveline Peter'i kendine yaklaştırdı. Peter kendisine dokunulmasını sevmeyen bir insandı. Eveline Peter'ın gözündeki yaşları sildi. "Yapma Peter, güçlü ol." Peter iyice kendini kaybetmişti. Mezar sarayın arka tarafındaydı, kimse uğramazdı. Ama Peter'in hıçkırıkları yükseldikçe saray halkı toplanmaya başladı. "Peter mi o?" "Galiba, ağlıyor sanki." Peter'ın ağladığını bırak daha önce gözlerinin dolduğunu bile gören olmamıştı. Kira kralla birlikte herkesin yanına geldi. "Ne oluyor?" "Peter gerçekten ağlıyor ben yanlış görmüyorum değil mi?" Kira hafif bir kahkaha patlattı. "Peter ve ağlamak komik olmayın kızlar." Ama o sırada Peter'ın gözyaşları daha fazla akmaya başladı. Peter Eveline'ye döndü. "Yapamıyorum, canım çok yanıyor anne."                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  O an herkes donup kaldı. Eveline bile, çünkü Peter daha önce Eveline'ye hiç anne dememişti. Bahçede toplanan kalabalık Daniel'in dikkatini çekti. Bahçedeki muhafızın "Dikkat, kral! " diye bağırmasıyla herkes  açılıp başlarını önüne eğdi. Herkes açıldığında Daniel birbirine sarılmış Peter'le Eveline'yi gördü. Bir an duraksadı. Peter kendini toparlayıp hemen hazırola geçti. Eveline de ayağa kalktı. Eveline'nin  yanına hemen yardımcıları  geldi. O geceden sonra Eveline ve Daniel'in birbirine yakınlaşması yasaktı. Daniel duruşunu dikleştirdi ve Peter'a "Benimle gel." dedi. "Emredersiniz!" Daniel saraya doğru yürürken Peter'da arkasından yürüyordu. Daniel'la Peter sarayın toplantı odasına girdi. Efendim-" Peter tam konuşmaya başladığı sırada Daniel sözünü kesti. "Senin suçun değildi." Peter kafasını kaldırıp baktığında Daniel'in ona dönük olduğunu gördü. "Benim suçumdu." "Hayır değildi, kendini suçlamayı bırak artık Peter. Senin değil benim suçumdu. Babası olarak onu koruyamadım." Peter bir şey daha söyleyecek oldu ama Daniel onu susturdu. "Kendine hayatı zehir etmeyi bırak artık Peter lütfen, sen böyle olunca canım yanıyor." Daniel Peter'e yaklaştı. Eliyle ensesinden tuttu. "Peter." Peter Daniel'e baktı. " Sen benim oğlumsun. Eminim o gece başka seçeneğin olsa onu seçerdin. Şimdi git toparlan öğrencileri çalıştıracaksın daha." "Tamam." Peter kapıya yöneldi. Tam çıkacakken arkasını döndü." İyi ki varsın baba." Daniel buruk bir gülümsemeyle karşılık verdi sonra arkasını dönüp "Sende Peter, sende iyi ki varsın." dedi. Ona yüzünü dönemezdi çünkü gözleri dolmuştu ve Peter'ın onu böyle görmesini istemiyordu. Peter kapıdan çıktı ve arkasından kapattı.