RÜZGAR GÜLÜ

-2-

"Birisinin eksikliğini duyuyorum, ötekinin fazlalığını. Eksik olan gelip boşluğunu doldurmuyor, fazla olan gidip doluluğunu boşaltmıyor. İkisinin arasında kötü, sevimsiz bir yerdeyim.

-Atilla İlhan"

İyi okumalar...

2 YIL ÖNCE....

"Rüzgar gülü rüzgar gülüü hiç bu kadar üşüdün mü?"

Şarkının ritmine kaptırmış gidiyordum. Arka arkaya kaçıncı dinleyişimdi bilmesem de ritme ayak uydurup dans etmeye devam ettim. Ya da ben öyle sandım

" Aysu biraz daha devam edersen bu şarkıyı dinlemeye ve bu şarkıyı karga sesinle katletmeye ben seni rüzgar gülü yapacağım o olacak!"

Canım oda arkadaşımın bana olan sevgisi gözlerimi doldururken sırıttım.

" Bebikom ben zaten gülüm ya. Roza Aysu, neymişim Ro-za Ay-su! Bir rüzgarım eksik ama sen bir üfle senin gülün de olurum hayatım, hiç çekinmem kankitoşum."

Beste'nin bana olan ağır çekimde dönüşüyle sesli bir şekilde yutkundum. Kesin bu sefer beni yemişti başka bir açıklaması olamaz.

" Bestecim canım arkadaşım bende biraz yürüyüş yapayım diyordum katılmak ister misin? Hem sakinleşirsin belki? Ya da dur ben tek giderim hayatım."

Beste'nin yanağından bir öpücük çalıp arkama bile bakmadan kaçmaya koyuldum. Beste sırnaşılmasını sevmezdi...

Kesinlikle ölüm fermanımı kendim imzalamıştım. Kendi kendime gülerken kulaklığımı kulaklarıma takmaya çalışıyordum özgür bir şekilde odada müzik dinlememiz de suç ah be ...

Merdivenlere ulaştığım da yurt koridorun ne kadar boş durduğuna baktım. Çoğu öğrenci evlerine gitmişti. Yılbaşı yaklaşmıştı birçok öğrenci sıcak yuvalarında aileleri veya yakın arkadaşlarıyla kutlamak adına gitmişti. İşte Beste ve ben gibilerse yurtta sürünüyorduk. Belki bizler de bir şeyler yapardık ama şahsen odamda tıkılıp sahtelikleri görmek istemiyordum.

Yurdumuzun yakınlarında uçurum tarzı bir yer vardı arada insanlardan uzaklaşmak için oraya gider denizin çalılıkların salınışlarını izlerim. Dalgalar dertlerimi alır, çalılıklara vuran rüzgar yaralarımı sarardı.

Düşüncelerimi dinlememek adına Beste'den kaçmamı sağlayan sabahtan beri zibilyon kere dinlediğim o şarkıyı yeniden açtım.

Teoman- Rüzgar Gülü...

Bilmem kaçıncı dinleyişim de uçurumun oraya geldiğimde daha sesli mırıldanmaya başladım. Burada duyacak birileri olmazdı.

Kır evinin verandasında Bir rüzgar gülüne rastladım

İnsanmışcasına konuşmaya başladım Dedim, benim kadar yalnızsan

Tek gecelik bir aşksan Omuzlarına abanan

Bir anıdan kaçıyorsan

Dibe vurduysan Ya da hâlâ düşüyorsan

Bir yaz günü, bir yaz günü

Hiç bu kadar üşüdün mü? Rüzgar gülü, rüzgar gülü