The Final Chapter

1. ❦

"Arkadaş" aslında ne demek?
Zor günlerinde yanında olacak biri mi?
Eğlenmek istediğinde yanında olduğun, özel ve güzel günlerini paylaştığın biri belki...
Ama aslında "arkadaşlık" düşünüldüğünden fazlasıdır.
İhanet, yalan, ikiyüzlülük...

"Bu gün sondu." dedim aynadaki görüntüme. Hayatımda daha garip bir şey hissetmemiştim. Aynı anda nasıl bu kadar mutlu ve üzgün olabilirim? Tekrar aynı insanlarla görüşmeyeceğim için çok mutluyum ama tekrar aynı yerde bulunamayacağım için çok üzgünüm. Tüm lise hayatımda olduğu gibi yine duygularımı altüst etmeyi başardılar, ama sonuçta "Bu gün sondu." Hiçbir günün bu kaosun sonu olmadığını bile bile söyledim bunu kendime. Tekrar ve tekrar... "Bu gün sondu."
      
                                              🔗

Lise... aslında başlayana kadar çok anlamsız bulduğum bu yerde geçirdiğim ilk yıldan sonra çok sevdiğime karar vermiştim. Şu an 11. sınıftaki ilk günüme hazırlanıyorum ve aynadaki kahverengi badem gözler bana hiç mutluymuş gibi görünmüyor.

Bu okuldaki ilk günüm olmasa bile bu okul bana belli bir yerde hala çok yabancı, öncelikle iki tane falan arkadaşım var. Ayrıca bir tanesi henüz tatilden bile dönmedi diğeriyle de pek konuşmuyoruz ve ben tamamen yalnızım. Lisenin ilk gününe arkadaşlarıyla başlamış ve o günden bu güne nadiren yalnız kalmış bir kız olarak zorlanacağımı biliyordum tabii ki. Lisede ilk yılım bana bir hediye gibiydi. Yeni olmama rağmen orada çok güvende hissediyordum ama burası o kadar korkunç ki... Sınıfımdaki insanlar pek de cana yakın sayılmazlar bu yüzden daha da korkunç bir hal alıyor. Yalnızlığa alışmak benim için çok zor. En azından iyi anlaştığım birkaç öğretmen var. Buna tutunuyorum.

Aslında okulun ilk günü sayılmaz. Okulum her yıl okulu 1 ay önceden kurs vererek açıyor. Sınıfa gelen yeni öğrencileri bu kursta tanıyoruz o yüzden bu sefer daha eğlenceli olur diye umuyorum. Anlaşabileceğimi düşündüğüm birkaç kız geldi sınıfa. Bir tanesiyle çok ortak arkadaşımız var ve zaten ilk onunla tanıştım. Eski bir arkadaşımın çocukluk arkadaşıymış. İsmi Sıla, saçlarının bir kısmı mavi ve yeşil lensleri var. Güzel bir kız olduğunu düşünüyorum ama anladığım kadarıyla kendisinde beğenmediği çok şey var.

Geri kalanlar arasında ilgimi en çok çeken kişi Zehra sanırım. Lisenin ilk yılı bu okuldaymış. Çoğunluğu tanıyor bu yüzden ama benim geldiğim sene yokmuş. Onu benim kabusum olan bu okula geri iten şeyin ne olduğunu gerçekten çok merak ediyorum. Ama bu kadar samimi değiliz ve bu kadar ilgimi çekmesine rağmen pek de sıcak davranmıyor. Sormaya çekiniyorum doğal olarak. Ayrıca bir yandan da bunu sormanın çok aptalca olacağını düşünüyorum açıkçası.

Beni eski arkadaşlarından birine benzetti. O ismi daha önce duymuştum ama ilk defa konuştuğumuz için bilmiyormuş gibi yaptım. O kızla yakın olabilirdi sonuçta, duyduğum kişiyi zor durumda bırakmak istemedim. Geçen sene burada tanıştığım ilk kişiden duymuştum kızın ismini, eğer yanlış bilmiyorsam şu an o kızla buradaki ilk arkadaşım flörtler. Tabii o çocuktan hoşlandığım gerçeğini göz önünde bulundurursak, hoşlandığın kişinin flörtüne benzetilmek biraz garip olabiliyor. Kızla neredeyse hiç benzemediğimizin farkındayım ama yine de garip hissettiriyor.

Hoşlandığım çocuğun ismi Ali, Ali Umut. Garip bir hikayemiz var aslında bazen ben de bilmiyorum gerçekten hoşlanıyor muyum yoksa bu içinde bulunduğum anlamsız duygusal boşluğun bir getirisi mi ya da belkide arkadaşıma duyduğum sevgiyi fazla ciddiye alıyorum. Sonuç olarak arkadaştık, buradaki ilk arkadaşımdı ve ona karşı diğerlerinden daha fazla sevgi beslemek doğal bir içgüdü olabilirdi ama bazen çok farklı hissettiriyordu enerjisi. Basit bir tanım olarak ondan hoşlandığımı söylüyorum insanlara ama yanlış yapıyorum sanırım. 'Artık pek konuşmadığım' arkadaşım Ali. Ortak bir arkadaşımıza bu basit tanımlamayı yaptığım için aramıza mesafe koydu. Bu mesafeyi istemediği için olayı karmaşıklaştıran da oydu ama günün sonunda bu mesafenin sebebi de kendisiydi. Bazen onu da anlayamıyorum.