Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sen benim için asla silinmeyen bir anı olarak kalacaksın Jisung.. Jisung aklımdan çıkmazken lambamı kapatıp yatağıma yattım. Jisung umarım vermek istediğim mesajı anlar ümidiyle uyumaya başladım.
Uyumayı umuyordum açıkçası. Saat daha erkendi. Babamın beni çağırdığını duydum. Babamın beni iş zamanı dışında çağırdığını ilk defa duyuyorum. Kalkıp üstüme sabahlığımı giydim. Babamın çalışma odasının kapısı tıktıklayarak içeri girdim. Babam ''Otur'' dedi. Bir defa kibar davransa şaşardım zaten. Dediğini yaptım. Önüme bir makale ve bir kalem verdi ve konuşmaya başladı. ''Yeni bir iş için imzan gerekiyor''..
Kendimi robot gibi hissediyorum. Sanki modellik yapacak ben değilim. İstemiyorum artık bıktım. Bu işi yaparken aynı zamanda derslerimin de iyi olmasını istiyorlar. Ben onlara göre duygusuz, dediklerini yapmak zorunda olan bir köleden ibaretim.
''Baba ben imzalamak istemiy-'' demeye bile kalmadan ''Kes, imzala ve odana git'' dedi. Dediğim gibi ben sadece bir köleyim. Babamın bana küçükken yaptıklarından sonra ona karşı sesimi bile yükseltmeye korktum hep. İmzaladım ve odama çıktım. Yatağımın kenarına oturdum. Artık bunu içimde tutamıyorum. İnsanların o kusursuz gibi gördüğü hayatımın cehennemden bir farkı olmadığını öğrenseler ne yaparlar acaba? Her şeyi içime atmaktan bıktım. Başımı dizime gömüp sessizce ağlamaya başladım. ''Ben köle değilim, ben köle değilim..'' diye sessizce sayıklıyorum bir yandan da.
Birisi kapımı tıktıkladı. Bu durumda kimseyle konuşamazdım. ''Gelme'' dedim. Ama Hyunjin işte. ''Minho benim Hyunjin, iyi misin?'' beni çocukluğumdan beri tanıyan biri olarak sesimden bile iyi olmadığımı anlamış olmalı. ''Gel'' dediğim gibi Hyunjin içeri girip kapıyı kapattı. Yanıma oturdu. Bense hala ağlamaya devam ediyordum. Eliyle başımı omzuna dayadı. Şuan tek istediğim buydu galiba. Hyunjin harika bir insan. İnsanlar aşık olmakta haklılar. Ancak benim kalbim başkasına ait. ''İyi olacaksın''..
Yarım saat sonra Hyunjin kalkmama yardım edip beni yatağıma yatırmıştı. Beni bu gece yalnız bırakmak istemedi galiba. Beni yatırdıktan sonra oda yanıma oturdu. Ağlamanın da verdiği o mayhoşlukla uyuyakaldım.
Uyandığımda Hyunjin odada yoktu. Kalktım bugün benim için harika bir gün olacak. Ona duygularımı itiraf edeceğim. İtiraf etmekten kastım onu öpmek galiba. Banyodan çıktıktan sonra giyeceklerimi ayarladım ve yola çıktım. Kendimden emin değilim bunu herkesin önünde başarabilecek miyim? Telefonu alıp Jisung'un mesaj attığını gördüm. Dün olanlar olmadan önce yazdığım mesaja cevap vermişti. Beni cesaretlendireceğini düşünüyorum.
