KARANLIK VARİS - Grindelwald & Riddle AU

3- Her ne yapıyorsan, ben daha iyisini yapabilirim ☄️

"Pek başarılı olamadın, çünkü gereksinimlerimiz çok farklıydı; beni çileden çıkaran şeyin seni etkilemesi gerekmez artık. Ya da tersi, senin için masumiyet olan benim için suç sayılabilir; sende sonuçsuz kalan bir şey beni mezara götürebilir."*

✯

"Üşüyor musun?"

Çocuğun küçük elini avucuna aldığında buz kesmiş olduğunu hissetti karanlık büyücü. İrkildi, hoşuna gitmedi bu yaşta bu denli soğukluk.

"Hayır." diye yanıtladı Tom, takırdayan çenesini zapt etmeye çalışırken konuşmak konusunda pek başarılı değildi. 

"Slytherin gururu." Gellert'in kafasında, çoğu zaman onu deliliğe sürükleyen o küçük ses fısıldıyor yine. "Slytherin soyu. Muhtemelen ailesinde Gaunt kanı taşıyan birileri olmalı."

 "Bu gururun anlamsız olduğunu düşünüyorum." Derin bir iç çekti. "Eskiden burnu yükselerek Kilimanjaro'ya ulaşmış genç bir adam tanıyordum, senin gibi. Hayatta ilerlemesine pek yardımcı olmadı doğrusu."

"Ceketim henüz yeni sayılır." çocuk yakasını kavrayıp, onun sıcaklığından faydalanmak istercesine Gellert'a biraz daha yaklaştı ama gururundan ödün vermiyordu. "Eski ceketimle ocak soğuğunda Londra'yı dolaşmıştım. Üstelik neredeyse dirseklerimde bitiyordu." 

"Ceketinin yeniliği bir fark yaratmışa benzemiyor dişlerin birbirine vurduğuna göre." Gellert başını inatçı bir tavırla salladı ve asasını hafifçe kıpırdatarak, oğlanın üzerine bir ısınma tılsımı yerleştirdi. Birkaç saniye içinde yüzüne vurmaya başlayan sıcaklık, bebek yanaklarında pembe yollar oluşmasını sağladı. 

Gellert oğlanın rahatlama içeren derin iç çekişini duymaktan hoşnuttu. Yaptığı her büyünün bakanlıkça izlenebileceği ve seherbazların onu kıskıvrak yakalamak için bu kez tam donanımlı bir ordu getireceklerinden emin olsa da. 

Yine de bir süreliğine, o baş belası Michael Smith ve seherbaz ekibini ağır bir yıkımla uzaklaştırdığından emindi. O aptal Hufflepuff, bir kez daha Gellert Grindelwald'ı hafife almaya tenezzül ederse; damarlarında akan soylu kanı, Nurmengard'ın çiçek tarhlarını sulamak için kullanmak konusunda tereddüt etmeyecekti.

"Ve küçücük bir çocuğu soğuktan korumak için değer." hoşnutlukla cıvıldadı kendi kendine. "Ona, muggle paltosu almak yerine Azkaban'a gitmeyi tercih ederim."

"Şimdi söyle bakalım." diye söze başladı oğlanla birlikte ana caddeye çıktıklarında. "O parayla ne yapmayı planlıyordun? Pahalı bir oyuncak için mi ya da..."

"Yahni."  Tom'un cevabı eşlik eden sinirli bir bakışla geldi. Telaffuzu o yılanımsı şiveyi barındırıyordu ve tek bir silkinmeyle Gellert'in avucundan kurtarmıştı elini. Gellert, bir kez daha çocuklarla olan ilişkilerinde gol yedi. "Beni ne tür bir çocuk olarak görüyorsun bilmiyorum ama gerçekten pahalı oyuncaklar arasında yuvarlanan bir sünepe gibi mi görünüyorum?"

"Pahalı oyuncakların arasında yuvarlanan sünepe? Çocuğun bildiği en büyük hakaret bu mu, ona öğrettiklerimi nasıl unutur?! Merlin... Seni safkan çocukları ile dolu bir odanın içine salsam ne olurdu acaba? Onlarca sünepe ve sadece yaş itibariyle büyümüş olan babaları. Daha büyük sünepeler..."

"Özür dilerim ufaklık." Gellert dişlerinin arasından sıkıntıyla söylendi. "O çirkin yetimhanenin, misafirlerine doyurucu bir öğün sunmaktan bile aciz olduklarını tahmin etmemiştim."

"Yani, sırf aptal çocukluk zevkleri için hırsızlık yapabileceğimi düşünmek daha kolay, öyle mi?" Bu özür daha da kızdırmış görünüyordu küçük Tom'u. "Neden hiç kimse bir kez olsun gerçekten ihtiyacım olabileceğini düşünmüyor? Ah, ama sizler için böylesi daha kolay değil mi? Tom Riddle, kötü küçük hırsız. Bu yüzden onu dövebiliriz, yemeğini çalıp aç bırakabiliriz, onu hizmetçi arayan zengin ailelere satabiliriz!"