Arabada giderken doktorun söylediklerini düşünüyordum. Yediklerime dikkat etmem gerekiyormuş çünkü iki canlıymışım. Doğruydu ben bebeğimi düşünememiştim, o yüzden gaz sancısı olmuş. Şimdi ise kliniğe gidiyorduk, bebeğimin durumuna bakmak için. Randevuya biraz geç kalmıştık ama Ayça klinikte çalışan arkadaşı sayesinde gidiyorduk. Sarp hem yoka bakıyordu hem de telefonuna ardı sıra gelen bildirimlere bakıyordu.
Elimi karnıma koymuş nazik hareketler ile okşuyordum, ya ona bir şey olsaydı. O benim içimde atan minik bir kalp ya dursaydı. Bunları düşünmek bile istemiyordum.
Sarp ile arada sırada dikiz aynasından göz göze geliyorduk, ben tekrar oraya bakınca bu sefer anında bakışlarımız çakıştı. Gözlerini yola çevirince dışarıyı izlemeye başladım. Bir karar vermiştim, attık hayatımda olumsuz düşünceye yer yoktu. Ertleyecektim. Bebeğim için.
Araba iki katlı beyaz bir villa tarzı olan kliniğin önünde durdu. Sade bir görüntüsü vardı, arabadan inince Ayça yanıma gelip koluma girdi. Onu da korkutmuştum. Başımı omzuna yasladım, Sarpta gelince birlikte içeri girdik. Heyecanlıydım, ilk defa bebeğimi görecektim ve açıkçası yalnız olacağımı düşünmüştüm ilk kontrolümde. Sarpa baktığımda ileri geri dolanıyordu, eli ensesine gidiyor arada bana rahat mısın diyordu. Bu adam gerçekten bebeğime iyi baba olacak mıydı?
Hemşire ismimi söyleyince odanın önüne geldim kapıyı tıklatıp içeri girdim, karşımda yaklaşık 30 yaşlarında esmer bir adam vardı gülümseyerek "Hoş geldiniz Ahu Hanım" arkamdan gelen Sarp ve Ayça'ya bakarak "Sizde hoş geldiniz, Ahu hanım sedyeyle uzanıp karnınızı açar mısınız" dediklerini aynen uyguladım. Uzandığım yerden doktorun hareketlerini izliyordum, karnıma jel döküldüğünde soğukluğundan irkilmiştim Sarp yanıma oturmuş ekrana bakıyordu. Karnımda cihazı gezdirirken karşımdaki projeksiyondan yansıyan ama hiçbir şey anlayamadığım görüntüye bakıyordum "Ahu Hanım 6 haftalık hamilesiniz bebeğiniz şu an gayet sağlıklı ama bugün olanlardan az çok haberim var. İştah artmaları, kusmalar ve baş dönmeleri üçüncü aya kadar devam edebilir de etmeyebilir de. Bu ara hafif kramplar olabilir endeşilenmenize gerek yok çünkü bu bebeğin keseye yerleştiğinin belirtisini gösterir" cihazı kapattığında karnımı siliyordum bende. Sarp oldukça dikkatli bir şekilde izlemişti, Ayça da arada göz yaşlarını siliyordu. Zaten her şeye duygulanan biriydi ağlamasını da garipsemiyordum.
Doktor masasına geçip bizimse masanın önündeki sandalyelere oturmamızı el işareti ile gösterdi, odaya girdiğimizden beri konuşmayan Sarp şimdi aklında ne varsa sormak ister gibi bakıyordu ama sonunda dayanamayıp konuşmaya başladı "Ben bebeğin babasıyım ismim Sarp" bu halleri komiğime gitmişti, tıpkı ilkokul çocuklarının kendini tanıtmak istemesi gibiydi
"Benim şimdi ne yapmam gerekiyor yani benim için de yeni bir durum" anlayışla başını salladı doktor
(Doktor deyip duruyorum ismi Melih olsun)
"Sarp bey memnun oldum, Melih diyebilirsiniz bana. Sizin tabiki rolünüz çok önemli o yüzden Ahu Hanım'ın stres,üzüntü ve çok fazla heyecan gibi olumsuz duygulardan uzak durması lazım. Bunları kontrol edemeyiz ama her annenin huzurlu bir hamilelik bebek için de anne için de oldukça önemli" konuşması bitince anlayışla başını salladı ve geriye yaslandı. Kafası hala karışıktı bunu görebiliyordum ama o susmuştu. Melih beyin dediklerini dinledikten sonra klinikten çıktık. Bebeğimin ilk fotoğrafını almıştık Ayça şimdiden kız olacak bence diyordu Sarp da konuşmuyor sadece yanımızda yürüyordu. Onunla konuşmak istiyordum ama bugün çok yorgundum.
Eve geldiğimizde odamın önünde durdum o anlar aklıma geldiğinde elim otomatik olarak karnıma gitti Ayça durduğumu fark edince yanıma geldi ve yüzüme bakınca ne hissettiğimi anlamıştı "ben odayı toparlayayım sen de bir şeyler ye" itiraz etmedim adımlarımı mutfağa yönlendirdim. Evet gerçekten acıkmıştım güzel bir şekilde kahvaltı yapmalıydım tabağıma zeytin,peynir koydum ve dilimlediğim domates,salatalık,salamı da koydum. Tezgahın altındaki dolaptan yumurta tavasını aldım ocağa koydum, dolaptan da yumurta çıkardım ve ısınan yağa yumurtaları kırdım.
