Tears of the Great Mountain

Chapter 3

Chapter 3 :)

"Tila napakalayo ata ng inyong tahanan, binibini." saad ng manlalakbay na ito.

"Nag-rereklamo kaba?"

"Hindi naman, napakalayo na kasi ng ating nalakad." sagot nito.

"Akin lamang itatama ang iyong sinabi, ginoo. Hindi lamang tahanan ang ating pupuntahan kundi isang kaharian." si Pierre.

"Kaharian?" tanong ng manlalakbay, biglang naging seryoso ang mukha nito na kaganina ay parang mabait na aso. Hindi nito alam dahil matagal ng wala ang Hesperia.

"Ito ba ang kaharian ng Arden? Ngunit sa aking pagkakatanda ay hindi dito ang daan papunta roon."

"Nagkakamali ka, hindi ito ang Arden sapagkat siyam na buwan na ang nakakalipas ng pabagsakin ito ng mga malalakas kawal na hindi namin batid kung saang kaharian nagmula." sagot ng bata na may lungkot sa mga mata. Nanahimik lamang ang manlalakbay.

Ganoon rin kaya ang nangyari sa Hesperia? Hindi ko batid kung papaanong ito nawala sa mapa at tinago na ng nakaraan sa lupa.

- - -

"Anong ginagawa ng isang prinsesa dito?" Malachy asked.

"Your brother, may paparating na bagyo paano kung mapahamak siya?"

Malachy's eyes turned like ice.

"Bagyo lamang iyan at yelo si Azar at isa pa ay hindi siya lampa para mapahamak dahil sa bagyo. Ano 'yon? Madudulas siya sa putik? Tiyak na tatawanan ko siya kapag ganoon." sagot ni Malachy.

"Malachy!" saway ng bunsong kapatid nito na si Alvis.

"Tss."

"Prinsesa, hindi ka nararapat sa lugar na ito bumalik ka na lamang sa palasyo at magpahinga doon. Huwag ka ring mag alala kay Azar, kilala ko iyon, malakas siya at matapang." si Alvis.

Ngumiti ng tipid ang prinsesa, kita parin sa mukha nitong maganda ang pag aalala sa prinsipe. Ang prinsipe ang kanyang kababata at siya ay may paghangang lihim dito.

Alam naman nyang wala siyang pag asa ngunit hinihintay niya parin ang prinsipe.

- - -

"What is this?" I asked curiously. There is a big kingdom in front of us. Katulad rin ba ito ng kahariang Arden na pinabagsak ng aking ama?

"Kaharian ng Hesperia."

Hesperia. Hindi ko pa naririnig iyon at wala rin akong nabasa sa libro na tungkol roon. We entered the old palace.

"Ano'ng meron sa kahariang ito?" tanong ko.

"Ang kahariang ito ay matagal ng binaon sa nakaraan, ako ang namumuno dito. Ang Hesperia ang pinakamalakas na kaharian noon ngunit hindi ko alam kung paano ito nawala sa mapa at kinalimutan." sagot ng babae na nasa tabi ko.

She's beautiful.

"Kahanga-hanga." tanging komento ko. May mas malakas pa pala sa Solana. Ikinagagalak ko iyon.

"Ngunit bakit hindi mo ito palaguin? Ganoon naman mamuno sa kaharian hindi ba?" tanong ko.

"Hindi ko gagawin iyan sa ngayon. Ginagamit ko lamang ang kahariang ito upang maghiganti." malamig na sagot niya.

"Maghiganti?" tanong ko.

"Iyon lamang ang malalaman mo tungkol dito, ginoo." sagot niya.

"Keegan Azar." banggit ko sa pangalan ko.

"Keegan, magtungo na tayo sa hapagkainan at kumain para makapagpahinga ka narin." saad niya.

Keegan. Why is it sound cool when she's saying my name?

- - -

"Mahal na Reyna, nakahanda na ang inyong makakain." ang matandang babae.

"Salamat."

"Napakalai ng hapagkainan bakit hindi kayo sumabay sa amin?" aya ko.

"Hindi pwede, mahal na reyna. May nakahandang pagkain saaming mga alipin." magalang na pagtanggi nito.

Well, I can't do anything about that.

"Let's eat."

"Saang kaharian ka nga pala galing, Keegan?" tanong ko. Alam kong may iba't ibang kaharian sa mundong ito at hindi ko alam ang mga pangalan ng iba.

"Gaya ng aking sabi, ako'y isang manlalakbay lamang. Wala sa mga kaharian ang aking pinanggalingan." sagot nito habang kumakain.

Pinagkakatiwalaan ko naman ang isang ito. Sapagkat siya'y isang manlalakbay lamang.

"Reyna ng Hesperia, nais ko lamang itanong kung saan nanggaling ang iyong espada?" tanong ng manlalakbay.

"Bakit nais mong malaman?"

"S-Sapagkat ito'y napaka tulis at mukhang matibay sa aking palagay lamang."

"Hindi na ito mahalaga pa." sagot ko. "Ikaw? Saan nanggaling ang iyong sandata?" balik na tanong ko.

"Gawa sa matibay na metal ang aking sandata at g-ginawa ito ng aking ama." sagot ng manlalakbay.

"Matibay na metal? Marunong ka bang gumawa ng sandata?"

"Opo, itinuro ito sa akin ng aking ama." ngiting sabi niya.

- - -

I don't why she's interested about this. 

"Kung gayon, maari mo ba akong turuan? Kapalit ito ng pagtanggap ko sa 'yo sa kahariang ito." aniya.

My smile faded. Yes, my father thought me how to make a weapon but i'm not actually a traveler but a prince.

"Keegan?"

Yes, Queen

"Syempre naman, Mahal na Reyna."

"Anong mga gagamitin sa paggawa nito? Upang maihanda ko para sa Mahal na Reyna." ang bata.

"Salamat, Pierre."

"Magpapahinga na kami, Mahal na Reyna. Maiwan na namin kayo." ang matandang babae at umalis kasama ang batang iyon.

"Ihahatid na kita sa iyong magiging silid, Keegan." saad ng Reyna. "At maaga tayo bukas upang maituro mo sa akin ang paggawa ng matibay na sandata." saad muli ng Reyna at kinuha ang kanyang espada.

That sword. It has the Solana Kingdom's mark. How can she have it?

"Magandang gabi, Mahal na Reyna."

She just smiled at me.

Beautiful.

._____________.