Güzel bir gün geçirmiştim. Bütün ekiple kahvaltı yapmış, Wanda'yla alışverişe gitmiş hatta çok eğlenmiş ve gülmekten karnım ağrımıştı. Kafamın içinde bile olsa Venom'da bizimle eğlenmişti. Şimdi ise Fury'le yiyeceğim akşam yemeği için hazırlanıyordum. Onu bütün gün görmemiştim ve bu garip hissettirmişti. Bucky'i de bütün gün görmemiştim ve açıkçası, onu merak etmiştim.
"Merak etmişmiş."
"O ne demek şimdi Venom?"
"Hiçbir şey."
"Bu neyin tribi anlamadım ki."
Yine boş boş trip atıyordu. Odanın içerisinde olduğumuz zamanlarda uzun süredir yüzünü görmediğim Venom'u rahat bırakmıştım. Aynadan bana bakıyordu.
"Eğer beni bir gün göremesen böyle tepki vermezdin."
Bu şaşırtıcıydı işte ve çok komik.
"Ne? Tabii ki de senin için de endişelenirim. Saçma sapan konuşma lütfen."
Venom bir şey demedi.
☆★☆
"Şarap içer misin?"
Fury'i başımla onayladım. Bardaklara şarabı doldurduktan sonra yerine oturdu.
"İyi misin? Geldiğimizden beri konuşmadın."
Şaraptan bir yudum aldım. Kaliteli şaraptı.
"Evet, iyiyim. Sadece ne söyleyeceğimi bilmiyorum."
Bana hafifçe gülümsedi ve lafıma devam etmemi bekledi.
"Teşekkür ederim. Beni küçüklüğümden beri parçası olduğum o cehennemden kurtardığın için teşekkür ederim."
"Rica ederim. Artık daha samimi olduğumuza göre bana adını söyleyebilirsin değil mi."
Talepkar bir şekilde bana bakıyordu. Benim içinse zaman yavaşlamıştı. Elim az ötede duran bardağa gitti ve büyük bir yudum aldım. Verecek bir cevabım yoktu. Bir adım yoktu.
"Benim adım... Corentine."
Gözlerimin en içine odaklanıp 'gerçekten mi' bakışı attı. Sanki beni okumaya çalışıyor gibiydi. Ama yine de beni önemsediğini ve bana gerçekten samimi duygular beslediğini biliyor, bilmekten öte, hissediyordum ve hepsi de gerçekti. Bakışlarında ayrı bir yumuşaklık vardı. Bana güveniyordu. Bu kadar şefkati şuana kadar hiç hissetmemiştim. Bu beni utandırıyordu ve ben karşımdaki adama yalan söylemek, onu üzmek istemiyordum.
"Adımı bilmiyorum. Kendimi bildim bileli bana Corentine diye seslenilir. Benim adım bu, Corentine."
"Doğru, hafızan silinince unutmuş olmalısın."
"Benim hiç hafızam silinmedi."
Fury şaşırmış bir şekilde bana baktı.
"Nasıl silinmedi?"
"Buna gerek duymadılar."
"Çocukluğunu hatırlayıp onlara karşı gelmenden korkmadılar mı?"
"Çocukluğum mu? Benim bütün geçmişim Hydra. Hayatım orada geçti."
Fury şaşırmıştı. Hydra'nın bana yaptığı ayrıcalık ve benim bütün hayatımı Hydra'da geçirmem onu şaşırtmıştı.
"O kadar küçük yaştaki çocukları ne yapıyorlar ki?"
"Ben şuana kadar en küçüklerdenim. Benim dönemimdekiler benden sonra geldiler. Belki en erken 8-9 falandır."
"Sen kaç yaşında geldin."
