Winter Soldier
Birden etraf buz kesmişti. Karşımdaki adam konuşuyordu ama ben tek kelimesini bile duymuyordum. Ona bakar bakmaz mavilerini görmüştüm. Her ne kadar ben onu yeni fark etsem de, o beni uzun süredir süzüyor gibiydi. Beni süzerken yüzünde oluşan hikaye merak değildi, acıma hiç değildi. Bu nefretti, tiksintiydi. Sanki aynı yerden çıkmamışızcasına bana nefretle bakıyordu. Benden iğreniyordu. Peki ben ona nasıl bakıyordum? Büyük ihtimalle nefretle. Onun yüzünden neler yaşamıştık, yerleşke ne kadar stresli olmuştu ve az daha Nikolay'ı kaybedecektim. Artık anlıyordum üstlerimin neden ondan bu kadar nefret ettiklerini. Nerede olduğunu bilmediklerinden değil, tam tersi, nerede ve kimlerle olduğunu çok iyi bildiklerinden. Kendimi bildim bileli Winter Soldier bize bir örnek olarak gösterilmişti ve şimdi de onun tarafından ihanete uğramıştık. Demekki Yüzbaşı'nı öldürmeyi bu yüzden istiyorduk. İntikam almak için. Ve bu adamın da bunu bildiğine kesinlikle emindim.
"Corentine, beni dinliyor musunuz?"
Bakışlarımı çekmeden kafamı adama doğru çevirdim.
"Bu yeterli değil."
Diye mırıldandı.
"Bana bakabilir misiniz?"
Bakışlarımı çekmek zorunda kalmıştım. Ama hala bana baktığını hissetmek zor değildi.
"Böyle daha iyi, teşekkürler."
Adam kısaca bana gülümseyip dosyaya baktı.
"Peki baştan alıyoruz o halde, lakabınız Corentine. Peki gerçek adınız nedir?"
Adım mı? Bir adım var mıydı ki?
Boş gözlerle adama bakmaya devam ettim.
"Peki. Bana şuanda zihninizin kontrol edilmediği ile ilgili bir güvence verebilir misiniz?"
Sesimi çıkarmadım. Şuan tek istediğim yalnız kalabileceğim bir yere gidip biraz düşünmekti.
Adam iç çekip üst kata baktı ve başını iki yana salladı.
"Sanırım bu kadar Bayan Corentine."
Ben ise soğuk bakışları hala üzerimde hissedebiliyordum.
☆★☆
Gözlerimi tekrar açtım.
Tam olarak tahmin ettiğim yerde.
Venom! Venom neredeydi?
"Buradayım."
Harika artık gerçekten hapisteydik ve boynumdaki demir tasma çıkarılmadığı için kimseye saldıramazdım. Şimdi ne yapacaktık? Neden gidememişti ki? Benim bilincim yerinde degilken neler olmuştu?
Ben bütün bunları kafamdan geçirirken Venom'un bunları duyduğunu çok iyi biliyordum. Şuanda gerçekten üzgün olduğunu da.
"Kimseyle temasa geçemedim. Çoğu şeyi teknolojik zımbırtılarla hallettiler. Keşke senin ellerini bağladıkları anda onları yeseydik!"
Hayır yemek kesinlikle olmaz. Bizim içlerine sızmamız gerek.
☆★☆
"Bence ona bir şans vermeliyiz. Sonuçta onun da zihni kontrol ediliyordu. Kız suçsuz Tony!"
"Hayır Cap sırf senin o katil arkadaşını kabul ettik diye buna da şans veremeyiz. Geçmişte yaptığın hatayı desteklesin diye o kızı kabul edemeyiz."
Bucky kafasını eğdi. Tony onu evine almıştı, yedirip giydirmişti. O ise annesini ve babasını öldürmüştü. Herkes o zaman iradesi olmadığı için suçsuz olduğunu söylese de o buna inanmıyordu. Bu konuda herkes Tony'e bencil dese de ailesinin katiline bakmak herkesin harcı değildi. Gözle bile olsa.
