BOOK REPOSITORY(ONESHOT COLLECTIONS)

14. LAKAD KA LANG NAK!

Title: LAKAD KA LANG NAK!
Genre: RANDOM
Theme: FATHER'S DAY
Language: Taglish

~>~><~<~

Tatlong buwan narin ang nakakalipas, simula nung namatay si Mama.

Bilang isang bunso at Mama's boy sa pamilya, ako yung lubhang nasaktan at nagdurusa.

I'm the only one, na nangdoon sa huling hininga ni Mama, ni isa sa siyam na mga ate ko wala.

When my Mom dies, isang oras pa ang lumipas bago makaraying si Papa sa hospital, galing kasi sya sa bahay para kumuha ng mga gamit namin.

Mahirap mang isipin, pero wala na rin naman akong magagawa, I tried my best not to suffer from that kind of trauma.

Naalala ko pa, pagpasok ni Papa sa kwarto namin sa Hospital, ying sigaw nya na subrang nakakaiyak ay sadyang napakasakit pakingan.

I walk outside, habang iniisip kung saan ba ako nagkulang, saan ba ako nagkamali, ano na, paano na?

My life was an easy, palibhasa kung anong gusto naiibigay kaagad ni Mama.

Hindi naman naseselos ang mga ate ko sa akin, since ako lang yung nagiisang anak na lalake.

I'm only 13 Years old when my Mom dies, sabi nga nila, ang bata ko pa daw, para maranasan ito lahat lahat.

"Nak!" tawag sa akin ni papa.

Lumapit naman ako kaagad sa kanya habang bitbit ko ang bisiklitang kanina ko pa iniinsayo.

Nasa parki kami kami ngayon, habang pinagpapractisam ko kung paano mag bisiklita.

Hindi kasi ako pinapalaro sa labas ni Mama, at napaka dali kong mapagod, lalo na't may sakit ako sa puso.

Dalawang buwan palang bago nailibing si Mama, pinabakasyon muna kami ng mga ate ko dito sa Cavite para daw makalanghap naman kami ng sariwang hangin at makalimutan kahit saglit ang pagdadalamhati namin ni Papa.

"Ano po yun Pa?" tanong ko sa kanya habang pinagpapatong patong nya yong mga bato.

Nasa parki kami ngayon, kung saan may ginagawang subdivision, wala pa namang nagtatrabaho kaya taga hapon ay diti kami kasama ang ate at pamangkin ko.

Ngunit ngayon, may lakad ang ate ki at sinama nya rin ang pamangkin ko, kaya kami nalang ni Papa ang pumunta dito.

"Hawakan kita, para madal kang matuto!" saad nito at napangiti naman ako.

Di kami gaanong magkasundo ni Papa, pero ako yung parati nyang kakampi lalo na pagnagaaway sila ni Mama.

Bilang bunso, ako yung referee sa bahay, pag nagaaway ang mga ate ko at si Mama at Papa.

Hindi naman maiiwasang may magtampuhan at may di pagkakasunduan, lalo na sa isang pamilyang napakaring anak.

Alas tres na, at nakailang balik na ako sa pagbibisiklita, tuwang tuwa naman si Papa habang pinagmamasdan akong marunong na kahit papaano.

Ilang sandali lang ay nakita kong nakatingin si Papa sa malayo, pinagmamasdan ang mga ibon sa isang malaking puno.

Napaisip tuloy ako saglit, at napagdesisyonang puntahan sya.

Laking gulat ko nalang at umiiyak na pala si Papa, kaya kaagad kona syang nilapitan.

"Pa? Okay kalang?" tanong ko sa kanya at napalingon naman sya sa akin.

Ilang sandali lang, at lumapit sya sa akin para bigyan ako ng napakahigpit na yakap.

Di ko namalayan, may pumapatak na palang mga luha sa aking mga mata, sinubukan kong ikalma ang sarili ko kaso nadala nalang din ako.