Bunalıma giren Ekin artık hayatında bir değişiklik olsun ister her gün aynı şeyleri yaşamak onun canını çok sıkar. Kalp hastası olan bu Ekin bir gün her zamanki gibi okula gitmek için hazırlanır. Her gün yürüdüğü yolu yine yürür.Ama bilmiyor ki o gü...
Müdürün odasının kapısında ben ve Emre bir köşede diğerleride müdürün yanındaydı Emre en sonunda of çekerek kafasını kaldırıp bana baktı neden bekliyoruz biz gidelim işte
Olmaz Emre laf ağzımdan bir kere çıktı hem zaten bir iki saat sonra bir birimizi görmeyeceğiz
Ekin onlar gidicek ben değil ben senin yanından ayrılmayı düşünmüyorum sen nereye ben oraya diyip gülümsedi.
Bende gülümseyip omzuna vurdum iyi sen kal bana hizmetçi çıkmış oluyor.
Nasıl yani naptıracaksın ki?
Korktun mu Emre bey dedim gülerek.
Yoooo ne korkacağım ben bir tek adaletsizlikten korkarım birde örümceklerden bunu çok ciddi söylemişti
Sen ciddimisin?
Çok ciddiyim küçüklükten kalma tranva diyelim hani bir tane örümcek adam diye bir şey vardı ben onu izlediğimden beri korkuyorum bence korkulacak bir şey dedi öne yaklaşıp fısıldayarak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben kah kaha atmaya başladım okulda bu kadar sesli gülmemem gerekiyordu birde yani müdürün odasının önündeydik ben gülmeye devam ederken müdürün odasının kapısı açıldı. İlk çıkan Ali'ydi benim gülmemi görünce bir iki saniye bana baktı sonra Emre'ye bakıp deli mi ne bakışı atıp çekip gitti. Ben Ali'nin arkasından bakarken yanıma gülümseyerek Can geldi.
Ekin sana anne diyebilir miyim? Dedi
Nee dedim gülerek
Sen bize doğru yolu gösterdin bundan sonra sana mother diyeceğim. Canım mother 'im diyip bana sarıldı. Yeni tanışmıştık ama Can çok cana yakın biriydi
Hayır bana anne diyemezsin hem sen kantinin orda bana ne demiştin eğer senin annen olsaydım böyle saygısızlık yapmazdın diedim ve trip atar gibi arkamı döndüm Can'a
My mother affet beni diyip birden önümde eğildi ben şok olmuştum neye uğradığımı şaşırmıştım etrafta insanlar vardı ve bize bakıyorlardı . Taha yanımıza gelip Can'nı kollarından tutup kaldırdı bana sen onu aldırma bazen kendini oyuncu sanıyor dedi.
Sonra Can'nı kendine doğru çevirip biraz sarsttı Can kendine gel burası tiyatro sahnesi değil dedi.
Can kafasını yerden kaldırıp hüzünle bana baktı ben artık gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Affettin mi beni dedi gözleri bile kızarmıştı nasıl yapmıştı bunu inanın bende anlamadım ama biran onu öyle görünce affettim affettim dedim sırıtarak .
Can birden. Eski haline döndü ve kollarını açarak benim yanıma gelip bana sarıldı. My mother beni asla bırakma dedi. Ben Emre ve Ala gülüyorduk.
Gülmekten artık karnıma ağrı girmişti tamam Can yeter bu kadar dedim sonra saçlarını bir kedinin başını okşar gibi okşayıp seni asla bırakmayacağım çocuğum dedim gülerek ben bunu diyince Taha' da artık dayanamayıp gülmeye başladı.
