Chapter 11

24 2 0
                                        

"The poison made him lost his consciousness. Don't worry, he will be better soon. I already gave him the potion. It's also thanks to his healing ability that his body is adjusting nicely. I think there's something going on in his ability but I have to see to it first para masabi kung ano ba talaga yun."

Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. I didn't heard anything after that maliban sa tunog ng paghila ng upuan. When I opened my eyes, ay bumungad sa akin ang kulay puting kesami...and Nevéir's troubled expression. Nang mapansin nito ang akmang pagbangon ko ay inalalayan nya ako sa pag upo.

"Are you okay? Are you feeling any discomfort?"

Umiling ako. I really don't feel anything aside from a little tingling sensation in my right hand. Nang silipin ko ang lagay nito ay talaga ngang parang walang nangyari. Kagaya ng naalala ko bago ako mawalan ng malay.

So it's really not just ny imagination.

Nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I'm inside the clinic. I've already been here once...noong unang dating ko dito together with Nevéir and Kite. Speaking of him. Nakita ko syang nakasandal malapit sa pintuan ng clinic, nakapikit pero nakakunot ang noo nito na tila babay may malalim na iniisip. Habang nagmamasid sa paligid ay muling inulit sa akin ni Nevéir ang sinabi ng healer na tumingin sa akin kanina.

"I see..."

Understandable naman lahat ng sinabi nya. Ang bumagabag lang sa akin ay ang huling pangungusap nito. There's really something going on with me? Come to think of it..yung teacher she also said something about me letting out poison? Hindi ko maiwasang mapaisip ng malalim.

"Maybe I shouldn't have asked you to come. I felt guilty. Kasalanan ko kasi kung bakit nangyari yan sayo." 

Mahinang natawa ako sa sinabi ni Nevéir. Why is he blaming him? It's literally my choice. Kasalanan ko rin dahil wala akong sinabi sa kanila.

"Sorry... don't blame yourself, kasalanan ko talaga because that time I was thinking that if I tell it to you all ay magiging pasakit na naman ang hatid ko."

Nabigla ako nang hawakan nito (Nevéir) ang kanan kong kamay gamit ang dalawang kamay nito, saka tumungin sa mga mata ko ng seryoso.

"I promise that I will not put you in that situation agai--"

"There will be no again. I am saying this as Evan's match. And, you always put him on dangerous situation. What good do you think you can bring to him aside from that?"

Kite said while taking huge strides towards my bed. His eyes solely focuses on Nevéir...glaring daggers. Of course Nevéir didn't let that slide. No one wants to be on the losing end either. Tumayo sya at nakatawang hinarap si Kite.

"What match? Ikaw...may ginawa ka rin ba sa kanya aside from crossing boundaries and demanding everything that he should do? Choose you? You?"

They're doing it again. Magtatalo na naman sila, and they're doing it in front of me...as if I'm not here. Hindi ko alam pero it's pissing me off. Is it because they're disregarding what my say is in this kind of situation? Are they aware that I could defy what they what me to do? or could object to things they say that concerns me?

"Kapag tinuloy nyo ulit yan, you can just pretend that I don't exist. Who told you to fight in front of me? At ako pa talaga ang pinag aawayan nyo? How high and mighty could I be to deserve that sickening attentions? If you think that it's fluttering...I suggest you two should think that again. First of all, do you like me? If you do, well I don't think that I like any of you."

Pagkatapos kong sabihin yun ay saktong bumukas ang pinto. The nurse from last time entered the scene. Nakangiti ito habang may bit-bit na isang piraso na papel.

"Oh? What's this atmosphere? Nag aaway na naman ba kayo? Nevéir? Kite. You never really grow up huh? Anyway, I already have the results about Evan's problem. Since gising ka na rin naman, you should have the result. Kung may iba ka pang katanungan dahil may hindi ka naintindihan you can come here dito."

I took that opportunity to get away from here. The two of them didn't say anything kahit nang makalabas na ako ng pinto. Nang masarado ko yun ay doon lang ako nakahinga ng maluwag. Shoukd I stop seeing them for a while? Hindi ko na kasi alam kung ano ang sasabihin ko sa kanila kapag magkita kami ulit. I mean..after telling them off, baka maguilty lang ako at hindi sila matingnan ng diretso sa mukha.

Those S-class thirsting over my attention? Nahihiya akong napahawak ng batok saka dahan dahan lumakad palayo ng building. The word thirsting seems a bit--off. Maybe like would be appropriate?

"Well isn't this my friend Evan."

Bailey stood in front of me while carrying a bunch of stuffs--hugging rather. Hindi nya suot ang usual na uniform ng University. She's wearing a sleeves pink stripe shirt and a denim short. Well what could I say about Bailey's vibe.. she's an amusing girl and not totally feminine but that only made her stand out.

"Bailey.."

"Sinabi ni Warner na sumama ka sa mga S-class sa errand nila? Man I'm sooooo jealous I want to k*ck you alam mo ba yun?"

"Sorry. Saan ang punta mo? Should I help you carry those things?"

Mabilis itong umiling.

"These things? No. This are some stuffs for our girls night out. Boys can't touch."

Napangiwi ako sa pabirong pagtingin nito sa akin na para bang sinusuri kung may kakaibang intensyon ako.

"Oh, before anything else. Heto oh, sayo na to. The Seniors from our dorms are distributing this around the school."

I think it's a flyer, pero hindi ko na ito binasa ng maayos at binulsa nalang. Nang matapos makipakwentuhan saglit ay nagpaalam na rin ito na mauuna na. I also bid my goodbye. I ended up returning to my room.

Mahigpit na hinawakan ko ang papel habang binabasa ang mga nakasulat doon.

Name: Evan Asmael
Age: 21
Year level/Class: Sophomore - Class D (Non S-class)
Ability: Healing (???)
Other attributes: Can release a small to large amount of miasma that can either poison those within the area.

This is the first time I have learned about me having a poisonous attribute? Or I already have this attribute way before but haven't been discovered yet? Yung lason ba na galing sa bulaklak ang naging dahilan kung bakit lumabas ang ganito kong attribute? How do I make this thing work by the way?

Sinubukan kong mag isip ng kung anong pwede kong gawin para mapakabas ang attribute na bago ko lang nalaman na nag e-exist pala sa akin. I tried several times but ended up with failed results. Kunot ang noong tiningnan ko ang kanang kamay habang nakahiga sa sahig ng kwarto. Pati ang dalawang lalaki na kanina lang ay nagpapasakit ng ulo ko ay nakalimutan ko na dahil sa kakaisip ng paraan kung paano mapagana ito.

"Just how can I make this work?"

Since this new attribute is poison, siguro ay kailangan ng living organism sa paligid para gumana? Mabilis akong tumayo at naghanap ng bagay na may buhay sa paligid. My eyes landed on a piece of banana on my table. May saging ako roon? Siguro ay nireject ng utak ko na pansinin iyon dahil kahit gutom na ako ay iba pa rin ang hinahanap ng sikmura ko. Banana came a plant right?

Hinawakan ko ang saging at nagconcentrate. I don't know, tingin ko ay gagana sya pag nagconcentrate ako. Like how I'm using my healing ability, I used to concentrate and conveyed my desire to heal. Maybe there's some sort of machenism para gumana rin ito right. It will never need a chant or spell?

"Oh!--sh*t"

Nagulat ako ng bigla nalang maging kulay itim ang saging na nasa kamay ko, hanggang sa nabulok ito at naging alikabok nalang. I stared at the dust in my hand with pure disbelief.

This is cr*zy.
________

To be continued...

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jul 20, 2023 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

KNOCK, KNOCK (BL)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon