ADAMIM

7. Bölüm - Huzur dolu günler

Aradan iki gün geçti ve Poyraz'dan haber yoktu. O gün beni eve bıraktıktan sonra bi daha ne ulaşabildim nede okulda görmüştüm. Damla'ya ise okulda Atakan'ı sormuştum.

Atakan bizim okuldaymış ama Poyraz yüzünden atılmış Damla'nın bahsettiği çocukmuş. Poyraz'la Damla Atakan'a bi oyun oynayıp çıkma rolü yapmışlar. Atakan da bunu intikam olarak görüyormuş. Damla'nın bi iki sene önce en iyi arkadaşı olan Nazlı ile Atakan çıkınca onlarda bu yolu kullanmışlar. İlk önce biraz tedirgin olmuştum. Ama gerçekten rol olduğuna inanınca içim rahatladı. Nazlı Atakan'a aşık olunca kardeşini satmış yani. Ben olsam bende aynısını yapabilirdim sanırım. Ama dikkat etmeliydim Atakan benim etrafımda ve zarar verebilir. En garibi de Poyraz'la Atakan da çok iyi arkadaşlarmış. Poyraz neden böyle bir şey yaptı acaba?

Bugün staj günüydü. Evden hazırlanıp staja gittim. Puanımı öğrenmek için muhasebeye gittim ve Ebru ablaya puanlarımı sordum.

"Gizemcim üzgünüm ama okulu geçecek kadar puanın yok. Daha doğrusu puanın yok sen şuan staj yapıyor olarak görülmüyorsun." Dediğinde şaşkınlıkla Ebru ablanın yanına gittim ve bilgisayara baktım. Gerçekten de öyleydi ama nasıl ya. Bi sene boyunca geldiğim stajda aslında yoktum ve yıl sonu staj puanım olmasa okulu da geçemezdim. Hemen müdürün odasına gittim ve kapıyı çaldım.

"Evet Gizem seni dinliyorum."

"Pardon ama benim yıl sonu boyunca stajlığım burada değilmiş ve sizden hiç puan almamışım bu nasıl olabilir?"

"Sen burada görünmüyorsundur bunda yapabileceğim hiçbir şey kusura bakma Gizem." Lan ne diyor bu adam tüm senem yanmış. Bi kere de işim düz gitse şaşardım zaten.

Hemen abimi arayıp haber vermiştim. Staj gördüğüm yere gelip hesap sorunca her şey daha çok karıştı. Hem sınıfta kaldım hem de mahkemelik olduk. Allah'tan para cezası ile yırttık. Okula gidiyordum ama staja gitmeyi bıraktım. Okula ise Poyraz'ı görme umuduyla gidiyordum. 3 haftaya yakındır telefonu kapalıydı ne okula ne de cafeye şarkı söylemeye geliyordu. Yavuz ve Selim'den ablasının evini öğrendim. Ve okul çıkışı evlerine gittim. Bi binaydı ama baya bi eskiye benziyordu. Kapıyı çaldığımda ablasını sandığım kişi kapıyı açtı.

"Merhaba. Poyraz'ın ablası siz misiniz?" dediğimde şaşkınlıkla bana bakan yüz ifadesi yerini hüzne bıraktı.

"Benim ne oldu siz kimsiniz?

"Ben gizem okuldan arkadaşıyım kaç haftadır okula gelmedi de merak ettim o yüzden gelmiştim. Rahatsız etmiyorum umarım." Dediğimde içimden inşallah terslemez diye milyonlarca dua ettim. Ablasının gözü dolunca bi an duraksadım. Kötü bişey olmuştu. Poyraz kesinlikle iyi değildi. Kalbim acımıştı.

"Gizem Poyraz hastanede ameliyat oldu. Çok kötü Gizem onun yanında ol." Dedi ve oda numarasını ve hangi hastanede olduğunu söyledi. Ben ise hiç beklemeden evin önünden bi taksiye bindim ve hastaneye gittim. Nasıl olur da bana haber vermezdi. Ya bir şey olsaydı. Hesabını soracaktım ama ilk önce iyi olduğuna emin olmalıydım.

Hastaneye vardığımızda hemen danışmaya gittim ve odasının hangi katta olduğunu öğrendim. Asansöre bindiğimde karşıma ikizler çıkmıştı. Onlar biliyor ve bana söylememişlerdi. Baya bi özür dileseler de kabul etmedim ve daha sonra konuşacağız diyip hemen odaya doğru ilerledim.

Odaya girdiğimde ağzında maske kolunda serum gözleri kapalı o adamı o halde görünce sanki bu sefer heyecandan değil acı dan, anlık gelen o kaybetme korkusundan nefesim kesildi. Bi kaç saniyeliğine nefes alamadım. Ve gözyaşlarımı daha fazla tutamadım. Sanki tüm hayatı artık buraya bağlıymış gibiydi ve o kadar solgundu ki. Daha fazla ağlamaya başladım. Canım çok yanıyordu.