Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özgür'den...
Her şey bir kar tanesiyle başladı.
Gökyüzünden birer birer düşen kar tanelerinde gezindi bakışlarım. Bazı insanlar bu durumu romantik bulurdu. Fakat bana göre kar tanelerinin yeryüzüne inmesi, intihardan başka bir şey değildi.
Aldığı darbelerden dolayı sızlayan sırtım, dudaklarımdan acı dolu bir inilti dökülmesine sebep oldu.
Sonum böyle mi olacaktı, diye düşünmeden edemedim.
Yağan karın altında, bir sokak lambasının ışığında donarak ölmek... Gerçi yaralıydım. Belki de donmadan önce kan kaybından ölürdüm.
Dudaklarımda cılız bir gülümseme belirdi. İnsan ölürken gülümseyebilir miydi?
Vay be Özgür Atahan... Sonunda her şey bitiyor. Hem de bu kadar zavallı bir şekilde...
Ayağa kalkmaya gücüm yoktu. Feci şekilde darp edilmiştim. Sokaktan geçen kimse de yoktu. Saat gecenin dördüydü. Bu saatte kimsenin geçmesi de beklenemezdi zaten.
Bir umudum kalmamıştı.
Ben de hayatımda ilk kez pes ettim ve teslim oldum.
Kabullendim. Bu son'du.
Benim sonum.
Göz kapaklarımı daha fazla açık tutamıyordum. Yavaş yavaş kapanmaya başladı gözlerim.
Bilincim kapanmak üzereydi. Gözlerimi son bir gayretle açtım. Kar taneleri gökyüzünden birer birer düşerken bir dilek diledim.
Titrek bir nefes verirken kulaklarıma dolan sese dikkatimi verdim. Bir kadın sesi... Belki de ilahi bir melodi...
Kadın bilmediğim bir dilde şarkı söylüyordu. Sesi kulaklarıma dolduğunda, kendimi çok huzurlu hissettim.
Niko neće džanum (Kimse istemez, canım...)
Ni za živu glavu (benim için en iyisini,)
Da mi leči ranu (yaralarımı sarmayı...)
Niko neće džanum (kimse istemez, canım.)
Şarkıda ne söylediği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Fakat her ne diyorsa kadının sesi bir lanet gibi bütün zihnimi kuşatmıştı.
Kaçmanın mümkün olmadığı bir lanet...
Dok tone veče, vraćam isti san (Gece çökerken aynı rüyaya geri dönüyorum.)
Preda mnom svetac drži crni lan (Önümde siyah ketenli bir aziz duruyor.)
U more, sure boje, zove me taj glas (Bu ses beni gri denize çağırıyor.)
Karı ezip geçen güçlü ve tok adım sesleri ritimliydi. Sanki dans ediyor gibiydi. Sesler yaklaştı. Bu kadın her kimse içimde bir merak duygusu uyandırmıştı. Onu görmek istiyordum. Fakat ayağa kalkmayı bırak, başımı bile yerinden oynatamıyordum.
Göz kapaklarımın kapanmaması için büyük bir çaba sarf ettim.
Niko neće džanum, niko neće moju bol (Kimse istemiyor canım, kimse benim acımı istemiyor...)
Da ga suze ganu, da mu predam se (Gözyaşlarımın onları incitmesini, onlara teslim olmamı.)
Niko neće džanum, niko neće moju bol (Kimse istemiyor canım, kimse benim acımı istemiyor...)
Na mom jastuku, bez mira, sanjam zle (Yastığımdayım, huzurum yok, kötü rüyalar görüyorum.)
Soğuk bütün bedenimi acımasızca ele geçirirken kadının sesi ninni gibi geliyordu. Bilincim kapanmak üzereydi, bedenim bana ihanet ediyordu.
İhanet edenlerden nefret ederim.
Büyüleyici bir sese sahip olan kadın, şarkıya devam etti.
Ni do zadnjeg leta, ni do kraja sveta (Son günüme dek, son yazıma dek...)
Sudbina je moja kleta (kaderim lanetli.)
Ova duša nema dom, ova duša nema ton (Bu ruhun evi yok, bu ruhun sesi de yok.)
Crne zore svеće gore (Kara şafakta mumlar yanıyor...)
Moje more, moje more (Kabuslarım, kabuslarım...)
Kadın, şarkı söylemeyi kesti. Gözlerimin önünde bir yüz belirdi. Şaşkın bakışlarla bana bakıyordu.
"Siktir!"
Gözlerim kapanmadan önce duyduğum son şey kadifemsi sese sahip kadının sözleriydi.
"Hay, ben böyle işin..."
***
25.07.2023 16.03
Bölüm sonu...
İçimde çok farklı duyguları aynı anda uyandıran bir kurgu ile geldim.
Onları anlayın olur mu, hak veremeseniz bile...
Ve yaptıklarını yargılamayın lütfen. İnsanlar, yargılandıkları zaman kötü hissederler.
Yargılamayın, anlamaya çalışın...
Umarım onları seversiniz. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere... Farklı bir macera bizi bekliyor.
İçinizden geçen herhangi bir şeyi buraya bırakabilirsiniz.
