Reflections|Minsung

Bücür

selaamm

gunum cok guzel geciyorr

istedigim liseyi kazanmisim🥺

o yüzden sevinc patlamasi yasiyorumm

yeni bölüme hos geldinizz

umarım beğenirsiniz

iyi okumalarr💖💞

✮

Yüzümü aydınlatan güneşin parlak ışıklarıyle uyandım. Gözlerimi aralamamla beraber ilk karşılaştığım şey uyuyan bir bebeğe benzeyen Minho'ydu. Yakışıklı olduğu yadsınamaz bir gerçekti. Onu uyandırmadan dikkatlice yataktan kalktım. Saate baktığımda altıyı yirmi yedi geçiyordu. Okula anca yetiştirdik.

"Minho."

"Minho..."

"Hmm." Ağzından kaçan tatlı mırıltı komikti.

"Uyan hadi. Okula yetişmemiz lazım."

"Ihıh."

"Minho." Uykuya geri döndüğü bariz şekilde belliydi. Aklıma gelen fikirle sürahiden bir bardağa su doldurdum. Sonrasında da zevkle Minho'nun suratına döktüm.

Minho ani bir şokla gözlerini açmıştı. Bu ana kahkahalarım eşlik ediyordu.

"A*mına koyduğum. N'apıyorsun?"

Ben hâlâ gülerken Minho sövmeye devam ediyordu.

"Seni hastaneye getirende kabahat. Davar."

"Davar ne alaka?"

"Jisung seni sikmeden çık git hazırlan. Az kaldı."

"Aman be. Sende hazırlan." diyip tuvalete gitmiştim. Üstümdeki hastane kıyafetlerini çıkarıp dün geceki kıyafetlerimi giymiştim.

Çıktığımda Minho'da hazır görünüyordu.

"Düş önüme sincap."

"Sus tavşan kılıklı."

Minho'yla kavga ede ede eve gelmiştim. Beni eve bırakıp kendi evine gitmişti. İşlerini halledip gelecekti. Bende hızlı bir duşa girip çantamı hazırladım. Annem seslerden olsa gerek uyanmıştı.

"Jisung."

"Günaydın anne." dememle hızla bana sarıldı. Onu çok endişelendirmiştim. Kafamdaki yarayı fark eder diye korkmuştum ama yara saçlarımın içinde kaldığı için fark etmemişti. Kollarını boynumdan çekip konuştu.

"Beni bir daha bu kadar endişelendirme Jisung. Nasıl korktum haberin var mı?"

"Tamam, tamam çok özür dilerim. Bir daha asla olmayacak ama şimdi okula yetişmem lazım." Annemin yanağına bir öpücük bırakıp hızla evden çıktım.

Minho çoktan gelmişti. En azından dakikti.

"Kaskıma dokunursan motordan aşağı atarım seni." dedi ve diğer kaskı uzattı."