Reflections|Minsung

Ufak Tefek Şansızlıklar

selamlarr

maalesef kötü bir sabaha uyandık

uyuyordum ve aniden deprem oldu

uzun zaman sonra depremle uyandim

merkez üssünün direkt yaşadığım ilçe olması ayrı bir tuhaf

az önce yine deprem oldu artcilar tabii ki:/

ve de bugün semayla arkadasligimizin birinci yili🥺💖

bölümü gece bitirmistim o yuzden simdi atayim dedim

iyi okumalarr💖💗

✮

Camdan baktığımda tabii ki de Changbin ve Jeongin ikilisi görmeyi beklemiyordum. Bu iki mal burada ne geziyorlardı. Hemde okuldan çıkalı henüz iki saat olmuşken. Camı açıp seslendim.

"Ne işiniz var burada ya? Hemde taş atmak ne alaka?"

"Taş gibi çocuğun camına taştan başka ne atılır kardeşim?" diye Jeongin'e sırıtarak baktım. Kesin bir şey isteyeceklerdi.

"Ne isteyeceksiniz?"

"Aa biz sadece sensen bur şey isteyeceğimiz zaman mı iyi şeyler söylüyoruz?"

"Evet, Changbin."

"Ayıp ediyorsun haa."

"Neyse sen boş ver Changbin'i aşağı gelsene Jisung ya. Gezelim aşırı sıkıldım. Felix'i de alır gezeriz."

"Önce bir arasaydınız beni gerizaklılar. Neyse geliyorum, bekleyin."

"Adamsın Jisung be."

"Öyleyimdir." diyip pencereyi kapattım. Hazırlanmadan önce anneme mesaj attım. Dışarıyı çıkacağımı, eve gelince evde olmazsam merak etmemesini söyledim.

Hızlıca üstüme bol bir gri sweat altına da bol bit pantolon geçirmiştim. Hazırdım.

"Nerede kaldın be. Ağaç olduk, meyve verdik."

"Geldim işte. Çok konuşmayın."

"Yürüyün Felix'in evine." diyen Jeongin'e ayak uydurduk. Felix'in evi zaten evime yakındı. Kısa bir sürede gelmiştik. Bahçede onu beklerken konuştum.

"Siz, ikinizde bir hâller var ama hadi hayırlısı."

"Yok canım ne hâli. Normaliz biz. Baya normaliz. Di mi Changbin?"

"Hıhım." Jeongin çok pis sacmalamıştı. Ortada bir şeyler döndüğü açıkça belliydi. Felix'te gelince bir kafeye geçip oturmuştuk.

"Şimdi arkadaşlar, Felix'in evinin önünde beni geçiştirdiniz ama şimdi dökülün bakayım. Neler karıştırıyorsunuz ve neden bur bir anda buluştuk?"