Η Άβυσσος (GR)

Ο Άντρας

Τα δύο παιδιά περπατούσαν για αρκετή ώρα.

Ο στενός δρόμος δεν φαινόταν να έχει σύντομα τέλος. Η υπομονή τους ξεπεράστηκε σιγά σιγά από την απελπισία, κάνοντάς τους και τους δύο να ανησυχούν ότι είχαν πέσει σε κάποιο είδος ατελείωτου εφιάλτη. Το σκοτάδι της αβύσσου από κάτω τους δεν ήταν επίσης παρήγορο, καθώς έδειχνε πεινασμένο για θύματα. Ο φόβος της πτώσης τους έκανε και τους δύο να προσέχουν ιδιαίτερα τα βήματά τους, σηκώνοντας σπάνια το κεφάλι τους για να κοιτάξουν αυτό που βρισκόταν μπροστά τους. Μετά από λίγο, ο δρόμος φάνηκε να γίνεται πιο φαρδύς και ήταν πιο εύκολο να κοιτάξουν γύρω τους. Εκεί στο βάθος, ο Ίσακ παρατήρησε κάτι ψηλό, αλλά ήταν πολύ μακριά για να καταλάβει τι ήταν. Άρχισαν να προχωράνε πιο γρήγορα καθώς η περιέργειά τους φούντωνε.

Όταν έφτασαν αρκετά κοντά για να καταλάβουν τι ήταν, έμειναν και οι δύο άφωνοι. Εκεί, στο τέλος του δρόμου, βρισκόταν ένας μεγάλος σταυρός, με έναν άντρα να κρατιέται εκεί πάνω με ένα σπαθί καρφωμένο στο στήθος του. Από κάτω υπήρχε μια μεγάλη πεντάλφα φτιαγμένη, πιθανότατα, με το αίμα του ατόμου. Ο Ισάκ κρατούσε ακόμα το χέρι της αδελφής του. Εκείνη δεν μπήκε καν στον κόπο να σηκώσει το κεφάλι της από τον ώμο του Ισάκ. Το θέαμα ήταν υπερβολικό γι' αυτήν. Η εικόνα μπροστά του έμοιαζε με το όνειρο που είχε δει. Τα ψηλά μαύρα μαλλιά που κάλυπταν το πρόσωπο και το στήθος του άντρα τον ξεγέλασαν και τον έκαναν να πιστέψει ότι αυτή ήταν η μητέρα τους, ο μόνος λόγος για τον οποίο είχαν ταξιδέψει μέχρι εδώ. Αλλά έκανε λάθος.

Ήταν μπερδεμένος. Ακόμα κι αν αυτή η διαπίστωση ήταν απογοητευτική, εξακολουθούσε να αισθάνεται άσχημα γι' αυτόν τον άνθρωπο. Τι είχε κάνει για να του αξίζει μια τόσο φρικτή μοίρα; Ένας τέτοιος θάνατος... ήταν απάνθρωπος. "Πρέπει να τον κατεβάσουμε", είπε με ήρεμο τρόπο. Εκείνη έγνεψε και ο Ισάκ ένιωσε τις κινήσεις του κεφαλιού της στην πλάτη του. "Δεν χρειάζεται να κοιτάς. Μείνε εδώ και όταν τελειώσω, θα φύγουμε αμέσως από αυτό το μέρος".

Ήταν αρκετά ψηλός για να φτάσει το σπαθί. Αφού έπιασε τη λαβή παρατήρησε το σχέδιο. Δεν ήταν τίποτα λιγότερο από αυτό που θα χαρακτήριζε σαγηνευτικό. Ένα ατσάλινο έμβλημα λύκου αποτελούσε τον στύλο, ταιριαστό με την εβενόμαυρη λαβή, συνοδευόμενο από ένα ατσάλινο ανοιχτό στόμα λύκου που ήταν η βάση της κόψης που κατέληγε στο στήθος του άντρα. Άρχισε να τραβάει. Οι σαρκώδεις ήχοι που προκαλούσε η λεπίδα έκαναν το στομάχι του Ισάκ να ανακατευτεί, αλλά προσπάθησε να τους αγνοήσει. Η λεπίδα έπεσε στο πάτωμα, καθώς ήταν πολύ μεγάλη για να τη χειριστεί, ακολουθούμενη από τον άντρα.