Valioso

Hertoşi Aşireti

Hellü!!!

Neden bilmiyorum am Kitap yazmaya karar verdim ve şak buradayım djchdjjcfj

Ilk Bölumleri çogu Kitaplarda olduğu gibi sıkıci yada ne biliyim boş yere uzatılmış gibi gelebilir ama olayları daha iyi anlayabilmeniz için ve karakterleri daha iyi tanıyabilmeniz için ilk bölümlerin böyle olmasi normal. Bence...

Sizden tek isteğim Kitabıma Şans vermeniz.
Ilk Kitabım. Benim içinde zor olucak. Şunu da bilmenizi isterim ki eleştirilere açığım (Saygı çerçevesi içerisinde). Çok konuştum daha doğrusu yazdım biliyorum ama kusura bakmayın heyecanlıyım djcjdjchdjf

Iyi okumalar Papatyalarım
Umarım beğenirsiniz

■■■

Ben Asel. Hertoşi Aşiretinin Hanımağası.

15 Yaşında Gözleri önünde Annesinin Kan Davası uğruna vurulduğunu ve can verdiğini gören küçük bir kız çocuğu ve aynı zamanda o günden beri koskoca Aşiretin Hanımağası olma yükünü Omuzlarında taşıyan bir Kadınım.

Ben o Gün büyümek zorunda kaldım. Babam için, Abilerim için en çok da Aşiretim için.

Çünkü Aşireti birinin ayakta tutması gerekengerekiyordu. Babama kalsa o Gün kendi kafasına sıkıp Anneme kavuşacaktı. Abilerim kan dökmeden rahat etmeyeceklerdi, Aşiretim kana susamıs gibi etrafa saldırıyordu ve bunu engelleyebilecek tek kişi bendim.

Peki bunu Başardım mı? Evet. O günden beri bizim Aşiretimiz tek bir Kişinin Kanını bile akıtmadı. Onlar nefret etti biz sustuk Onlar kan akıttı biz ağladık. Onlar canımızı aldı biz feryat ettik.

Can almak bu kadar kolay olmamalıydı! Evet benim de içimde yanan kor bir Ateş var ama bu Kan dökmek için yeterli bir sebep değil.

Bu uğurda yüzlerce kan aktı ama son bir yılda akan o kanalrın hiçbirini biz akıtmadık. Bizim ellerimize kan bulaşmadı. Biz kirlenmedik. Işte biz bundan dolayı en Merhameli aşiret olarak biliniyoruz.

Çoğu Kişi bizi anlayamiyor. Yada anlamak istemiyorlar. "Dişe diş, Kana kan" diyorlar. Bazen bizi korkak ilan ediyorlar. Eğer güç demek mazlumun kanını akıtmak demekse biz güçsüz olmaya da razıyız. Bizim tek amacımız Mazlumların sığınmak isteyeceği bir Liman olmaktı ve bunu başardık.

Yardıma ihtiyacı olan Mazlum ilk önce bizden yardım istedi. Okumak isteyen kızlar bizim Okullarımızda okudu. Hastalar bizim Sağlık Ocaklarımızda Tedavi gördü. Ağlamak isteyenler bizim omzumuzda ağladı. Gülmek isteyenler bizimle güldü.

Ilk başlarda Aşiretimiz buna karşi çıktı. Canımız yandı canlarını yakalım dediler. Onlar öldürdü bizde öldürelim dediler. Onları Amedin topraklarına gömelim dediler.

Fakat biz bunları yapsaydık bizim onlardan ne farkimiz kalıcaktı? Kana susamış o Aşiretten ne farkımız kalıcaktı? Annemin Katillerinden ne farkımız kalıcaktı?

Kalmicaktı. Eğer bir kötülüğe kötülük ile karşılık verirsen işte o zaman seninde onlardan farkın kalmaz. Bizde bunun olmasını engelledik.

Onlar bizden her bir kişiyi aldığında herkese Gül dağıttım ve onlar bu gülleri gidip Cibran Aşiretinin Konağının önüne bıraktılar.

Onlar bize silah biz onlara gül doğrulltuk.

Bunun sonucu ise zamanla azalan cinayetler oldu. Ama durdumu? Hayır.

Duracak mı? Durmak zorunda.

Çünkü bizim artık ne toprağa verebileceğimiz bir Can kaldı nede Anaların Gözünde Yaş.