Ebedi Hayatlar

Bölüm 3;Planlar Dahilinde

!HER BİR KELİME TAMAMEN KURGUDAN İBARETTİR!

İyi okumalar!!!

Şarkılar; Katy Perry- Dark Horse

🍀🍀🍀

Akıllı bir kızımdım, annem her zaman ne kadar akıllı ve cesur olduğumu söylerdi. İşte anne yüreği belki de hissetmişti başıma gelecek olanları.

Yapacak olduğum her şey çok belliydi. 2 gün sonra başlayacaktı savaşım. Sırada önce Aida Krallığı vardı, hiçbir zaman vahşetten yana olmayan ama büyülenecek güzelliğe ve güce sahip o krallık. Bir şekilde bu krallığı kazanacaktım. Tehditle veya güzellikle bu umurumda bile değildi, daha sonra yavaş yavaş tüm krallıklarda benim sözüm geçmeye başlayacaktı.

2. krallık ise Hazel Krallığı olacaktı. Bu krallığı isteme sebeplerimden birisi müthiş derecede sözü geçen bir krallıktı. Ayrıca mühimmat konusunda fazlasıyla yeterliydi.

Sunacağım 2 seçenek olacaktı. Ya benim tarafıma geçip olanlara ve zulme dur diyeceklerdi ya da benden çaldıkları her şeyi faiziyle geri alacaktım.

Buna canları da dahil...

Alacağım ilk intikam annemin intikamıydı. Daha bir çocukken çalmışlardı dayanağımı, arkamda duran tek yakınımı. İntikam çok acı olacaktı. Belki de küçük Ella'nın, annemin minik kızının aklının ucundan bile geçemeyecek kadar.

Asla üzülemiyordum Zaura Krallığının yaşayacak oldukları şeyler için. İstesem de üzülmezdim zaten. Nergis çiçekleri kadar temiz ve masum olan o küçük kızı bir canavara çevirmişlerdi. Ruhunu katletmişlerdi. Şimdi ise yarattıkları canavarın pençelerinde hayatları son bulacaktı.

Zamanında canım çok yanmıştı. Her ne kadar annem ölüme teslim olmadan önce beni tüm bunlardan uzaklaştırmış olsa da.

Duyuyordum haykırışları, hissediyordum acıları, alıyordum o iğrenç kan kokusunu. Ama duymam gerekiyordu, hissetmeliydim iliklerime kadar, çekmeliydim o kokuyu ciğerlerime.

Hissettikçe güçlenecekti nefret. Yaklaşacaktı bütün bunlara sebep olanların ecelleri. O ecel ise bizzat aynada gördüğüm o yüzdü. Kendinden ve yapabileceklerinden korkan bendim.

Tek teşekkürüm Drein Krallığınaydı. O baba dediğim adamı öldürmüşlerdi. Küçücük beyniyle kaçmaya çalışmıştı. Ve o sırada denk geldiği Drein Ordusu onu kıskıvrak yakalayıp gebertmişti. Borçlu olduğu krallıklardı birisi de Drein Krallığıydı o adamın.

Ama pek acı çektirmemişlerdi. Alnının ortasından yediği bir kurşunla kapatmıştı o kahverengilerini. Ya da o sıralar küçük olduğumdan Ethan Amca bu kadarını anlatmıştı. Ama ben bizzat Drein Kralından dinleyecektim bu harikulade masalı.

Her krallık için bir miktar umudum vardı. Tabii umudun cehennemini yaşayabilirlerdi.

Benimle birlik olup nesiller boyu sürecek olan masallar gibi bir diyar yaratabilirlerdi. Ve ya beni küçümseyip kendilerinin eceli olabilirlerdi.

Bir insanı küçümsemek kendini bir halt sanmakla aynı şeydi. Kendini önce çok büyük görürdün sonrada küçük gördüğün kişinin ağırlığı altında göçüp giderdin. Çok yukarıda görürdün kendini. Ama o yüksekten atarlar seni küçümsediklerin.

Acıları küçümserdin, küçümsediğin acıları bizzat sana yaşattıklarında anlardın. Yok olurdun o acılar içinde.

İşte bu kadar merhametsizdi insanlık; acıyı, yaşananları küçümseyecek kadar merhametsizdi.