regendruppels - robbie van de graaf

05 • deze avond

- what was i made for, billie eilish♡

*
Noor;

"Waarom heb je me hier naar toe genomen?" lacht Robbie. Ik antwoord niet. Het zand stuift over mijn voeten. Mijn jurkje wappert om m'n lijf. Ik hou me vast aan aan Robbie's hand, zodat ik niet struikel. Samen lopen we steeds verder richting de zee. Daar gaan we stil staan. Het water raakt mijn voet nét niet aan. "Robbie, wil je een relatie met mij?" vraag ik terwijl ik rustig naar de zee blijf staren. "Wa- wacht? Ja, ja natuurlijk Noor!" zegt Robbie compleet verbaasd. Ik schiet in de lach en kijk hem aan.

*
Robbie;

Ze begint te lachen en draait naar me toe. Onze armen om elkaar verstrengeld, omdat we elkaar nogsteeds niet hebben losgelaten. Ze kijkt me aan, weer die ogen. Die ogen waar ik nooit moe van kan worden. Haar lippen drukken op de mijne, en op dat moment valt een koude spetter op mijn neus. Ik trek terug en kijk omhoog. Ja geen idee wat ik daar moet zien eigenlijk. De druppels vallen uit de hemel. "Kom kom," zeg ik en begin weer omhoog het strand op te lopen.

*
Noor;

Mijn wangen doen pijn van het lachen. De druppels zijn ijskoud. "Kom kom," zegt Robbie en hij wil naar de auto lopen. Maar ik ren de ander kant op. Als Robbie merkt wat ik wil doen, rent hij samen met me mee. Ik schiet in de lach als ik Robbie achter me aan zie rennen. Alle mensen die opstaan om naar huis te gaan kijken ons raar aan. De regen stort nu uit de lucht. Mijn haar is in no time zeiknat. Robbie en ik lachen als we naar elkaar kijken. Ik pak zijn hand vast en ren richting een duin. Mijn voeten schuren over het steen. We slaan links af, om richting de parkeerplaats te gaan. Ik hoor alleen de auto's, de wind, en onze voeten die op de tegels neerkomen. Robbie pakt alvast zijn sleutel als de parkeerplaats in zicht komt. We steken over, nogsteeds rennend, en rennen langs alle auto's zoekend naar de grijze audi.

Ik trek de auto deur open en stap snel in. Nogsteeds loop ik te lachen. Robbie stapt snel in en start de auto. "Het ergste is nog dat ik moet rijden," jammert hij. Ik druk snel de stoel verwarming aan en doe mijn gordel om.

"Hey Robbie?" zeg ik. "Mm?" "Uh, vannacht was is bij Stefan, en toen hadden we een gesprek. Hij vroeg me bij wie ik me veilig voelde. Ik zei toen:'Jij, Juul, en.. Robbie,'" ik stop om wat adem te halen. "De reden dat ik naar hem toe was, was omdat ik niet meer kom slapen, en de hele nacht al wakker was, en ik kreeg een paniek aanval. Ik had Steef gebeld, en hij is daardoor wakker geworden, en zei dat ik naar hem moest komen. Hij zei dat ik als ik er klaar voor was je het moest vertellen. Dus dat wou ik nu doen," ik kijk naar buiten waar de regendruppels over het raam stromen. "Een jaar geleden, had ik heel veel last van, nou ja, sociale angsten en ik was op dat moment best wel, depressief. Ik kon het gewoon niet meer aan. Maar Stefan en Juul en al mijn andere vrienden natuurlijk hebben mij heel goed geholpen. En ik ben nu ook veel gelukkiger. Maar ik heb nog dagelijks last er van. Ik hou niet van grote groepen, praten waar veel mensen bij zijn, dat soort shit. Dus ja," ik weet niet meer wat ik moet zeggen dus kijk maar de andere kant op. Ik schrik als ik een hand op mijn been voel. "Noor, please, weet dat ik altijd, maar dan ook altijd jou wil helpen. Het maakt niet uit wanneer. Als ik in een Bankzitters opname heb, als het vier uur 's nachts is, als ik aan de andere kant van de wereld ben, het boeit me niet. Ik hou van jou Noor, echt waar. Waar jij door moest gaan was waarschijnlijk moeilijker dan ik denk," hij grijpt mijn hand vast, ik kijk hem aan. "Echt Noor, ik beloof het je, ik ben trots op jou," een traan ontglipt mijn oog en ik snik. Een waterig glimlachje.

"Wat is je lievelings eten?" vraagt Robbie random. "Uh, weet ik niet. Een goede hamburger van een restaurant, spare ribs, lasagne, ik lust heel veel," lach ik verbaasd. Rob stuurt de auto de snelweg af en rijdt door het centrum van Rotterdam en stop daarna de auto op een parkeerplaats. Hij pakt mijn hand vast en loopt samen met mij door verschillende straten. Dan trekt hij me een random restaurant in. Daar sta je dan, met nat haar en klamme kleren in een restaurant. "Tafel voor twee alsjeblieft," zegt Robbie. De man van het restaurant loopt voor ons uit en wijst ons een tafel aan. Ik ga tegenover Rob zitten. "Uh, i- Rob?" vraag ik terwijl ik gewoon niet uit mijn woorden kom. "Ik had zin in in een goede hamburger van een restaurant," lacht Robbie terwijl hij me na doet. "Nou zeg Robbie," zeg ik terwijl ik mijn hand op mijn hart houd, alsof hij me heeft geraakt. De ober komt naar ons toe. "Kan ik u wat te drinken aanbieden?" vraagt hij. "Doe maar een wijntje," glimlach ik.

*

*

*