regendruppels - robbie van de graaf

03 • niet half zo slecht

- een week later

*
Noor;

"Hier," ik krijg een zak met brood naar mijn hoofd gegooit. Ik gooi er snel een paar plakjes kipfilet op en prop hem naar binnen. "Haast ofzo?" lacht Robbie. "Afgesproken met Juul, Steef en Sean," ik pak mijn tas van de stoel. "Veel plezier, tot strakjes." "Kan ik langs kantoor komen? Als ik vanmiddag toch langrijd, vanuit Amsterdam," vraag ik. "Tuurlijk! Ik stuur je nog wel een appje," Robbie geeft me een kus en ik zwaai nog voordat ik de deur achter me dicht doe.

*

"Ben ik nog op tijd?" vraag ik als ik het café binnen ren. "Stefan is er nog niet, dus dan zeker wel," lacht Sean. Ik ga op een stoel zitten en post een story op insta. Buiten begint het te regenen. De regendruppels kletteren op de straat. Niet veel later komt Stefan binnen. Zijn haar is zeik en zeiknat. "Hey, sorry dat ik later ben, er is gister dus blijkbaar in mijn wc gekotst en niet opgeruimd," zegt Stefan als hij gaat zitten. "Uh lekker," knipper ik. We bestellen allemaal iets de drinken.

*

"Maar ik ga zo, ik heb beloofd om nog even langs Rob's kantoor te gaan," zeg ik. "Ho, Robbie? Ik dacht eigenlijk dat jullie meer vrienden wouden zijn?" vraagt Sean. "Nee, het gaat heel goed tussen ons," ik trek een aantal keer mijn wenkbrauwen omhoog. "En nog geneukt?" zegt Julia net iéts te hard. "Juuul," sis ik. Ik neem mijn laatste slok van mijn drinken. "Ja dus," zegt ze terwijl ze lachend naar me wijst. "Kijk een hond," gebaar ik naar buiten en sta snel op. "Doei bitches, tot vrijdag," zeg ik zwaaiend. "Nouhou ik dacht echt dat er een hond was," zeurt Julia. "Doei tot vrijdag." "Love you." "Ik weet niet of ik er ben vrijdag maar doegg."

*

"De bestemming is aan je linkerhand," komt er uit de speakers van mijn auto. Ik rijd een stukje verder om mijn auto een plekje te geven. Het kantoor ziet er enorm groot uit, en volgensmij hebben ze een dakterras. Als ik bijna bij de deur ben bel ik Robbie, om open te doen.

"Heey, ben je dr?"
"Ja beter doe je eventjes open,"
"Ja ja ik kom er aan rustig,"

"Halloo," zegt ik als Robbie me een knuffel geeft en een kus op mijn voorhoofd. Samen lopen we naar boven, en Robbie doet de deur naar het kantoor open. "Nou welkom," zegt Rob lachend. Ik haal een hand door mijn haar, en ik glimlach een beetje. Koen merkt op dat ik binnen ben. "Yo Noor," zegt hij als hij opstaat. Koen en ik kennen elkaar opzich wel door Stefan. "Hallo Koen," zeg ik als hij mij omhelsd. "Nou wat vind je van ons prachtige stulpje?" vraagt Robbie. "Ja die muren zijn gewoon echt, uhm, ja geel," lach ik. "Het was niet mijn idee," zegt Robbie snel terwijl we naar zijn bureau lopen. "En wat spook jij hier uit?" vraag ik. "Boekhouder Rop," zegt hij brabants. Ik schiet in de lach. "En zullen we nog wat bestellen?" roept een lange blonde man door de ruimte. Iedereen juicht. "Honger?" lacht Rob.

*
Robbie;

Ik zit weer eens te staren naar Noor. Haar ogen zijn de perfecte vorm en ze heeft kleine oren. Haar mondhoeken krullen omhoog en ze lacht om een grap van iemand. Haar tanden zijn wit en staan perfect op een rijtje. Ze kijkt me aan met haar ogen die lijken op regendruppels. Ik buig een beetje voorover en pak haar wang vast. Een kus. Zoals we elke dag deden. Elk uur. En het liefst de hele tijd. Geen lust, pure liefde. "Bah klef!" roept Koen. Noor en ik schieten in de lach.

"Etennn!" zegt Matthy en ik sta op om te helpen met dragen. Als alles op tafel staat ga ik weer naast Noor zitten. Met mijn hand beschermend op haar been. Ze pakt haar telefoon en maakt een foto, die ze op haar story post. Ik grinnik als ik zie wat voor gezicht Koen maakt op de foto. Noor kijkt me aan en lacht ook. "Dees is voor jou Noorie," ik schuif een bakje naar haar toe. Ik merk dat ze rustig probeert te zijn, en een beetje op de achtergrond wil staan. Ze draait een knot in haar haar en begint met eten.

"Hier," ik geef Noor een servet aan en lach, als ik zie dat ze de saus langs haar mond heeft zitten. "Stop," zegt ze met slappe lach, én volle mond. Ze veegt haar mond af en probeert haar eten door te slikken, maar ze schiet steeds in de lach. "Tering," ze schudt lachend haar hoofd. Als ze eindelijk de laatste hap door heeft geslikt, staat ze op. "Ik moet ook een keer naar huis hé," zegt ze tegen mij. "App me even als je thuis ben," zeg ik en ik geef haar een laatste kus. Ze loopt om de tafel en pakt haar tas. Ze zegt doei tegen Koen, en loopt daarna kantoor uit.