Bir Eylül Sabahı

YENİ BİR HAYAT

Artık tek başımaydım tek başıma mücadele edecektim evde tek başımaydım Ecem gelecekti birazdan ona ne söyleyecektim ona anlatamazdım bunları of bıktım artık daha çok küçükken başladım hayata herkes evinde annesine beni parka götürmüyorsun diye kızarken ben sokakta bir mendil alır mısınız diye insanların peşinden koşuyordum. Onlar ben bunu yemem derken ben bazı geceler aç yatıyordum. Onlar doğum günlerini kutlarken ben doğum günümü bilmiyordum. Ama mücadele ettim bırakmadım kendimi, bencilce davranmadım sırf ailemi bir kere daha görüyüm diye yaşadım.

Şimdi öğrendiğim şeyle yıkılmıştım ben bunca yıl boşuna yaşamıştım zaten onlar için yaşıyordum artık yaşamamın bir anlamı yoktu hemen lavaboya gittim bütün ilaçları alıp odama gittim yatağıma oturdum onlar yoksa ben de yoktum.

Ne yapıyordum ben intiharmı edecektim delirmiş olmalıydım hemen attım hapları mücadele edecektim bir daha asla böyle bir şey yapmayacaktım kendimden utanıyordum ben korkağın tekiydim.

Kapı çalmasıyla topladım kendimi gelen Ecem olmalıydı kapıyı açıp sarıldım ona bir tek o kalmıştı. Daha 17 yaşındaydım ama yaşadıklarım beni olgunlaştırıyordu bize bunları yaşatan kişiden hesap soracaktım o gün geldiğinde elimden çekeceği vardı.

''Beni içeri almayacak mısın?'' kızı unutmuştum tamamıyla.

''Saçmalama gir içeri biraZ dalgınımda'' dedim ve içeri davet ettim.

Her şeyi anlatmıştım. Ona çok güveniyordum zaten. Ben ağladıkça o da ağlıyordu dert ortağı olmuştuk o benim kardeşim gibiydi artık. Bu gece böyle geçmişti nihayet.

*Bir ay sonra*

Annem gideli bir ay olmuştu daha doğrusu teyzem en son bir hafta önce konuşmuştuk onunla telefonda okula da pek sık gitmiyordum artık ama ben bir söz vermiştim o yüzden artık kendimi toparlamalıydım. Teyzemin ayarladığı kişi gökhan abi gerçekten çok iyi biriydi evin yanındaki müştemilatta kalıyordu onun da kimsesi yoktu o benim abimdi.

Okula geldiğimde Rüya başladı soru yağmuruna ama bir şekilde geçiştiriyordum. Ve bizim bay ukalada geldi.

''Ooo birileri okululun yolunu bulmuş''

''Senin için yalnız oturmak benimle oturmaktan iyi değil mi''

''Haklısın aslında ben rahattım tek başıma''

''Biliyorum o yüzden geldim senin rahatsız olman beni mutlu ediyor''

''Benden bu kadar nefret etmenin sebebi ne'' aslında ondan nefret etmiyordum ama onunla uğraşmak hoşuma gidiyordu. Neden bilmiyorum ama bu çocuğun yanında mutluydum. Ama böyle olmamalıydı onun yanında mutlu olamazdım.

''Ne o prenses yine daldın'' prenses mi bana prenses mi demişti o.

''Sen benimi kesiyorsun'' dememle eli ayağı birbirine dolaştı.

''Ne alakası var seni falan kesmiyorum''

''Tabi canım tabii öyledir zaten'' uzun zamandır ilk defa gülüyordum onun sayesinde.

Okul bitmişti sonunda Ecem'i bekliyordum

''Oo güzelim naber biraz eğlenmeye ne dersin''

''S*kt*rin gidin lan işinize'' dedim ve uzaklaştım onlardan ben gittikçe onlar geliyordu kimse yoktu okulda ah Ecem ah ben sana gösteririm.

''Gücünüz kıza mı yetiyo lann'' arkamı döndüğümde gördüğüm kişi Özgür dü bu kurtarıcım benim.

''Lan bücür bizim seninle bir işimiz yok, bela arama kendine''