Bir Eylül Sabahı

Umut

''Eylüüüül kalk hadi geç kalıcaz''

''5 dakika daha lütfenn''

Şimdi ne yapacaktım ayaklarımın üstünde durabilecek miydim yoksa bir korkak gibi kaçacak mıydım hiçbir şey bilmiyordum düşünmek de istemiyordum. Ben de bir gün düşünmeden hareket etmeyi başarabilecek miydim. O günü iple çekiyorum.

''Eylül hazır mısın? Ecem'in cırtlak sesiyle hayal evimden çıkmak zorunda kaldım.

''Geldimmm'' üstüme her zamanki gibi siyah bir tişört, pantolon ve deri ceket giydim siyahı seviyordum.

Bugün okula gitmek hiç istemiyordum daha doğrusu hiçbir zaman gitmek istemiyordum.

Özgür beni kapıda karşıladı ''Günaydın Eylül nasılsın?'' cevap bekler gibi yüzüme baktı bu çocuk ne istiyordu benden benim gibi sorunlu bir kızdan hiç anlamıyordum.

''Benim sana bir sürprizim var''

''Ben senden sürpriz falan istemedim''

''Neden bu kadar sertsin seni bir türlü çözemiyorum kapalı bir kutu gibisin içindekileri deli gibi merak ediyorum ama sen hiç oralı bile değilsin kimseyle konuşmuyorsun güldüğünü bile çok az görüyorum hiçbir şey yokken bir anda sinirleniyorsun ben sana kötü bir şey mi yaptım seni mi kırdım, hiç anlamıyorum seni çözmeye çalışmaktan yoruldum benden buraya kadar kendine başka bir oyuncak bul '' dedi ve benden uzaklaşarak okula doğru yürüdü.

Aferin Eylül sana yardım eden birini de kaçırdın elinden çocuğun hiç bir suçu olmadığı halde.

Zil çaldı ve sınıfa geldim özgür yerimizde yoktu başka bir yere geçmişti bir kızla yer değiştirmişti yani bir kızla oturuyordu sinir şey ayrıca banane ki Özgür'den istediğim bu değilmiydi zaten ondan uzaklaşmak başarmıştım da zaten.

Benle bir hafta hiç konuşmadı ne kadar konuşmaya çalışsamda.

''Yanımdaki kız ve Rüya da dahil sınıftaki hiç kimseyle konuşmuyordum hatta yanımdaki kızın adını bile bilmiyordum.

Artık hiç bir şeyi, kimseyi takmıyordum Ecemle bile zor konuşuyordum evde iki yabancıydık sanki odama kapanıp çaresizliğimi anlatan beni tek anlayan bazen de psikolojimi bozan o şarkıları dinliyordum yapıcak hiçbir şeyim yoktu ne yapacağımı bil!iyordum.

Uykuya dalmıştım telefonu yastığımın altına koyduğum telefon titreşimi ile uyandım arayan gizli numaraydı ilk ömce açmaktan korktum açmayacaktım ama ısrar edince teyzemin arayabileceğini düşündüğüm için açtım arayan bir erkek sesiydi önce tanıyamadım ama nasıl unuturdum bu sesi.

''Alo Umut sensin değil mi ne olur cevap ver iyi misin cevap ver"

" Eylül benim ama yanında kimse var mı"

"Hayır nerdesin sen sen ölmedin mi? Sorularımı ard arda sorarken bi yandan da odanın kapısını kitliyordum.

"Eylül şu an bunları anlatacak durumda değilim yakında yanına gelicem sakın korkma ben her zaman seni koruyacağım merak etme şimdi başka birine veriyorum" kime verecekti ki  kimi tanıyordum ki ben benle konuşacak.

"Alo Eylül canım nasılsın ben İdil" teyzemdi bu sesini uzun zamandır duymuyordum.

"Neden hiç aramıyorsun meraktan öldüm benim ne halde olabileceğimi hiç mi düşünmedin" onu özlemiştim merakta ediyordum ama çok kızgındım bunun hesabını soracaktım tabi ki bu benim en doğal hakkımdı.

"Umut gelince her şeyi  sana anlatacak merak etme ne olur bana kızma seni çok seviyorum kendine dikkat et." zaten fazla uzatmayacaktım elbette bir sebebi vardır.

"Sen gelmeyeek misin?" demeye kalmadan kapatmıştı telefonu ya da kapatmak zorunda kalmıştı. En azından seslerini duymuştum ve en önemlisi Umut yaşıyordu.

Kapının sesiyle irkildim kapıyı kilitlemiştim gelen Ecem'di herhalde hemen kapıyı açtım karşımdakini görünce küçük çaplı bir şok yaşadım.

"Özgüüür" küçk bir sevinç çığlığı attıktan sonra hemen boynuna sarıldım ne için geldiğini bile bilmiyordum belki de sadece bir şey sorucaktı ama umrumda değildi çünkü şu an sadece ona sarılmak istiyordum sadece sarılmak.

Ne kadar sürdü bilmiyorum ama epey bir zaman olucak ki Özgür'ün sesiyle irkildim.

"Bana kızgın mısın?" suçlu olan bendim ama o yine Özgür'lüğünü yapıp suçlu olan oymuş gibi davrandı.

"Saçmalama suçlu olan bendim bu kadar sert olmamalıydım sana karşı" kısa bir süre cevap vermedi gözlerime bakıyordu ilk kez biri bana acımadan bakıyordu daha değişik daha farklı ama ne olduğunu bilmiyordum içimi ürperten bir şeydi.

Oturalım mı?" dedi Özgür hemen yanımızda ki koltuğa oturduk konuşmaya başladık onun konuşması o kadar hoşuma gitmişti ki onu hayranlıkla izliyordum o bana iyi geliyordu.