Babam yine anemi dövüyordu ben ise küçük ellerimle gözlerimi kapatmış hıçkırıklara boğularak ağlıyordum bir ara annemin çığlık sesleri kesildi anneme nolduğuna bakmak için elerimi gözlerimin önünden çektim ve tam o sırada babamın karanlığın içinde büyük adımlarla yanıma geldiğini fark etim ayakları tam ayaklarımın önünde durunca babamın hemen önümde olduğunu fark etim ve içime kapılan korku dalgalarıyla birlikte arkaya doğru sıçradım kafam tam arkamda olan duvara çarptı babam karanlık fobimi bildiği için beni yine evimizin alt katındaki bir zamanlar ne için kullanıldığını ve ne için karanlık olduğunu bilmediğim odaya koymuştu ve karanlık olduğu için önümde ve arkamda ne olduğunu göremeyip birşeylere çarpabiliyordum ve yine öyle olmuştu .babamın elini yüzümde hisetiğimde ağlamaya başladım yüzüm hem yanıyor hemde acıyordu atığı tokat ile birlikte yere serilmiş tim ve yüksek sesle ağlamaya başlamıstım babamın "sus"demesiyle daha fazla ağlamaya başlamıştım bu sefer babam çok daha yüksek bir sesle "sus" demesiyle sustum bu sefer az öncekinden daha hafif bir ses tonuyla "kalk" demesiyle hemen ayağa kalktım biraz yüzüme boş boş baktıktan sonra "annen salonda yatıyor yanına gidebilirsin"dedi bende hızlı davranak hemen 4 katlı olan büyük ve şehvetli evimizin2. Katında olan salonumuza koşar adımlarla gitmiştim .salona girdiğimde annemin kanlar içinde yerde gözü kapalı bir şekilde yatarak ismimi sayıkladığını duydum yanına vardığımda dizlerimin üstüne çöktüm ve küçük ellerimle kafasını tutarak anlından öptüm tam o sırada annem- in ismimi söylediğini duydum "ırmak" "efendim anneciğim "dedim aynı zamanda küçük ellimi yüzünde dolaştırırken "canım kızım"dedi ve öksürmeye başladı ağzından kanlar akıyordu bı kaç defa daha öksürdükten sonra "ben kısa bı uykuya dalacağım ama sakın korkma bir gün yine uyanacağım "dedi bende "tamam anne bende seninle senin kucağında uyuyabilir miyim "dudakları üste doğru kıvrıldı onun tebessümüyle birlikte benimde dudakları yukarı doğru kıvrıldılar bunu evet olarak algıladığım için annemin kolarının arasına girdim ve onun kokusunu içime çekerken gözlerimi kapatım
"Seni seviyorum"
"Bende seni anneciğim"
Ve daha fazla dayanamayarak kendimi uykuymun kolarına bıraktım .
Evet arkadaşşlar bu bölümün sonuna geldik beğendiyseniz yorum yapıp beğenmeyi unutmayın diğer bölümde görüşmek üzere
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
Teen Fiction"aydınlık için karanlık da gerekir" Herşey o gün babasının eve alkollü gelmesi ile başlamıştı babası onu karanlık Bodrum'a kapatmasından dolayı artık onda tramva yaratmıştı annesinin ölümü ile birlikte babasıyla istemeye istemeye koca bir şehire taş...
