After he died.

~hoofdstuk 1~

TW: sh.
Pov: Milo

Vandaag, vandaag is het zover. Matthy wordt begraven en ik moet een speech geven. Sinds Matthy is overleden is het met mij steeds slechter gegaan. Hij was degene die mij zelfvertrouwen gaf, die zei dat ik het wel kon en dat ik moest doorzetten als het slecht ging, maar nu heb ik niemand meer. Niemand kan Matthy vervangen, hij was de allerbeste in alles. Hij was er altijd voor mij en nu is hij gewoon weg.

4 dagen geleden

Pov: Matthy

'Miel, ik ga even wandelen.' 'Ik ben zo terug.' Milo:' Isgoed Matt totzo!'

Ik ben lekker aan het wandelen in het bos met mijn favoriete muziek aan. Na ongeveer een half uur moet ik over steken, zodat ik weer naar huis kan lopen. Ik kijk goed voor ik oversteek, er komt niemand aan, dus ik ga lopen en dan opeens komt om de hoek een auto heel hard aangereden. Ik probeer nog de auto te ontwijken, maar het is te laat. Daar lig ik dan midden op de weg. Ik zie vaag iemand over me heen kijken en iets zeggen, maar ik versta het niet. Een tijdje later hoor ik vaag het geluid van een sirene. Ik word op de brancard neer gelegd, alles om mij heen draait. Onderweg proberen hij mij weer een hartslag te geven, terwijl de andere ambulanceverpleegkunde mij probeer te identificeren, nadat dat is gelukt belt ie mijn sos- contactpersoon; Milo.

Ambulanceverpleegkunde: Uhm u spreekt met de ambulanceverpleegkunde. U bent Milo?

Milo: uuh, Ja wat is er gebeurd?!

Ambulanceverpleegkunde: Matthy is aangereden en moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis als u ook kunt komen zou dat fijn zijn. In het ziekhuis krijgt u meer te weten Milo.

Milo: Ja ik kom er meteen aan!

Pov: Milo

Ik rij zo snel als ik kan naar het ziekenhuis. Op dit moment gaan er zoveel vragen door mijn hoofd, maar de grootste vraag in mijn hoofd was: Hoe kan dit gebeuren? Matthy was de voorzichtigste jongen die ik ken. Ik kom met paniek het ziekenhuis binnen, ren naar de balie en zeg: 'Ik kom voor matthyas het Lam.' De baliemedewerker zegt:' Daar mag je op dit moment niet naar binnen. Wie ben jij van Matthyas?' 'Ik ben zijn vriend,' Zeg ik. 'O, oké. Als je daar plaats neemt komt er zo een dokter die de situatie uitlegt,' Zegt de baliemedewerker. Ik ga zitten en wacht op de dokter. De dokter stelt zich eerst voor en daarna vertelt hij de situatie:' Hallo Milo, ik begrijp dat jij de vriend van Matthyas bent.' Milo zegt:' Ja meneer, dat klopt.' 'Oké ga er goed voor zitten, want het is best heftige informatie. Matthyas is aangereden en is daarna heel hard op zijn hoofd gevallen, waardoor toen de ambulance aankwam hij al niet meer ademde, onderweg naar het ziekenhuis verloor hij ook zijn hartslag. Hij ligt nu in coma, als je wilt mag je bij hem kijken,' Zegt de dokter. 'Ik zou graag bij hem willen kijken,' Zeg ik. Daar sta ik dan naar mijn vriend in coma te kijken met een doosje met een verlovingsring in mijn achterzak. Als ik alles realiseer zak ik huilend in elkaar. Normaal zou Matt mij nu troosten en als ik daar aan denk begin ik alleen nog maar harder te huilen. Daar zit ik dan al een uur huilend zijn hand vast te houden in de hoop dat ie op magische wijzen weet wakker wordt. Degene die hem heeft aangereden is ook weggereden, voordat de ambulancebroeders hem konden identificeren. Het enige wat ze konden zien is dat het een man was verder niks. Ik rij naar huis ik probeer me op de weg te focussen, maar het lukt niet. Als ik veilig thuis kom neem ik meteen een warme douche. Ik zie een mesje liggen normaal kan ik er wel afblijven, maar nu niet. Ik pak het mesje en maak diepe sneeën, het voelt fijn heel fijn. Dan besef ik wat ik heb gedaan ik heb meteen spijt. Heel mijn handen zitten onder het bloed. Ik zak weer huilend in elkaar als ik me herinner dat ik Matt had beloofd dat ik eraf zou blijven. Ik begin het op te ruimen als het opgeruimd is doe ik er nog een verbandje omheen en ga in bed liggen. Ik doe een poging tot slapen, maar het blijft ook bij een poging, want ik merk dat ik niet in slaap kan vallen. Ik loop naar zijn kledingkast om één van zijn truien te pakken. Als ik de lade open maak valt me een briefje op met mijn naam erop ik begin het te lezen:
Heyy Miel, als je dit leest betekent het dus dat jij een trui van mij steelt die ik nooit meer terug krijg of het betekent dat ik weg ben en jij een trui van mij leent, omdat het naar mij ruikt, maar ik wil dit even je zeggen: Milo ik ben fk trots op jou. Hoe je door moeilijke tijden heen bent gekomen, ookal was het soms met hulp het is je toch gelukt. Als er niemand is die jou hulp kan bieden moet je dit onthouden adem 4 seconden in door je neus, hou het 7 seconden vast en adem dan 8 seconden uit door je mond. Ik weet dat je dit kan Miel en blijf voor mij alsjeblieft van de mesjes af en het maakt niet uit als het een keer gebeurd. Als het is gebeurd was er vast wat ergs gebeurd, maar jij hebt dat echt niet nodig om je beter te voelen Milo. Ik hou ontzettend veel van jou. Je kan het en ik ben heel erg trots op jou❤️. Liefs Matt
Ik ga nog harder huilen en val uiteindelijk huilend inslaap.

Dit is het eerste deel van mijn verhaal ik hoop dat jullie het leuk vinden en ik ben super trots op jullie. Ik ga proberen om zo snel mogelijk weer verder te schrijven. tot het volgende deel. Groetjes van Noor❤️
1000 woorden.