After he died.

~Hoofdstuk 5~

TW: paniekaanval, mishandeling

Pov: Raoul

Rob is er net achter gekomen gelukkig reageerde hij niet boos. We gaan verder met koken. Ik hoor de deur open gaan. Milo en Koen zijn gelukkig optijd thuis voor het avondeten, zodra ik Milo zie zie ik dat er iets is gebeurd. Ik vraag aan Rob of ie heel even het koken kan overnemen, zodat ik met Milo kan praten. Rob neemt het koken over, dus ik vraag aan Milo of ik even met hem kan praten. We gaan even naar mijn kamer, zodat dat we rustig kunnen praten. 'Miel, is er iets gebeurd je lijkt een beetje geschrokken?' Vraag ik. Milo legt uit wat er is gebeurd over zijn moeder en zijn flashbacks. Ik kijk hem geschrokken aan en zeg dat het goed komt en dat ie bij ons veilig is. Hij zegt dat ie moe is en vraagt of ie even in mijn bed mag liggen. Van mij mag dat natuurlijk en ik vraag of ik nog iets voor hem kan doen. Hij vraagt of ik even bij hem wil liggen, zodat ie zich veiliger voelt. We gaan even in mijn bed liggen (op een vriendschappelijke manier). Hij ligt op mijn arm precies op de plek waar ik sh heb gedaan. Ik bijt door de pijn heen, zodat Miel het niet merkt. Het doet zoveel pijn dat ik het niet meer trek. Gelukkig is ie in slaap gevallen en kan ik weg sneaken. Ik leg een post-it neer met daarop geschreven dat ik beneden ben als ie mij nodig heeft. Ik loop naar beneden en bedank Robbie voor het overnemen van het koken. 

Pov: Koen

We komen thuis en Raoul heeft meteen door dat er iets aan de hand was. Ik vind het zo sneu voor Milo wat ie allemaal al mee heeft gemaakt. Rob vraagt aan mij of ik weet wat er is gebeurd. Ik zeg dat ie het maar aan Milo moet vragen, nadat ik dat heb gezegd is Rob veel minder aanwezig. Ik wil vragen wat er aan de hand is, maar dan is het eten al klaar.

Pov: Robbie

Ik vroeg aan Koen wat er was gebeurd, maar hij wou het niet zeggen en zei dat ik het maar aan Milo moest vragen. Zou hij mij niet vertrouwen met het verhaal of heeft ie geen zin om het tegen mij te zeggen, misschien wilt ie gewoon helemaal niet met mij praten. Na het eten ga ik naar boven naar mijn kamer. Ik doe mijn deur op slot en zak huilend in elkaar. Ik heb gewoon het gevoel dat ik niet goed genoeg ben en dat niemand mij eigenlijk leuk vindt. Ik merk dat het steeds lastiger word om te ademen en dat ik steeds meer begin te piekeren. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven, maar het lukt niet. Ik weet niet meer wat ik moet doen alles wat normaal helpt, helpt nu niet meer. Ik probeer Roel te roepen, maar het lukt niet. Ik schiet nog meer in paniek. Ik hoor iemand naar boven lopen en hoop dat iemand mij hoort. Ik kan wel naar beneden lopen, maar dat durf ik niet. Dadelijk vinden ze me raar. Er komt iemand mijn kamer binnen en gelukkig is het Roel. Hij ziet wat er aan de hand is en probeert mij gelijk te kalmeren. Na een tijdje werkt het en bedank ik hem voor het helpen. Ik merk dat er ook iets aan de hand is met Roel.

Pov: Raoul

Rob vraagt aan mij of er iets aan de hand is. Ik vertel alles van dat ik me steeds minder voel en dat alles eigenlijk te veel word. We kalmeren elkaar ( op een vriendschappelijke manier). We vallen samen in slaap in Rob's bed. 

Pov: Koen

Jzs Raoul is echt allang boven. Volgens mij ging die ook nog bij Rob kijken of alles wel goed ging, maar ik betwijfel of ze nu niet lekker samen zitten te n**ken. Milo en Ik kijken allebei voor de grap op de tv Gek op jou. We moeten allebei heel hard lachen om sommige dingen. Het is zo debiel, maar daardoor zo grappig. De manier waarop ik Milo heb leren kennen is misschien niet heel leuk, maar ik ben zoo fk blij dat hij in mijn leven is gekomen. We hebben het in zo korte tijd al zo gezellig. Ik zeg tegen Milo dat ik ook naar boven ga om te slapen.

Pov: Milo

Koen gaat naar boven. Ik besluit om nog beneden tv te kijken. Als Koen ongeveer een uurtje weg is wordt er geklopt aan de deur. Ik doe open en zie opeens mijn vader staan. Ik vraag rustig wat hij hier komt doen en het enige wat hij doet is mij uitschelden, schoppen en slaan. Ik heb geen woord kunnen zeggen of hij is al weg. Het enige wat hij nog zegt als ie weg loopt is dat ik op moet passen. Ik ben kotsmisselijk en ren zo snel mogelijk naar de wc. Als ik van de wc kom hoor ik iemand vanaf boven roepen of alles wel goed gaat. Ik antwoord met ja, want niemand hoeft te weten dat dit is gebeurd. Als ik gewoon doe alsof er niks is, dan hebben ze ook niks door. Ik probeer alle plekken waar ik ben geraakt meteen te koelen, maar het zijn er te veel het lukt niet. De meeste plekken lukken wel en gelukkig zijn al deze plekken wel te verbergen. Ik loop moeizaam naar boven en ga meteen slapen. Ik ben bang echt fk bang. Dadelijk gebeurd dit weer of wordt het nog erger dan dat het al is. Het is ongeveer half 4 's nachts en kan nog steeds niet slapen.

Pov: Robbie

Ik word wakker van wat geluid van de kamer naast mij. Ik beluit om even te gaan checken of alles wel oké gaat. Als ik bij Milo's deur sta en vraag of ik binnen mag komen. Hoor moeizame ja hoor. Ik maak me zorgen of alles wel goed gaat. Ik loop naar binnen en zie dat ie zijn best doet om zijn pijn te verbergen, maar het lukt niet echt. Ik vraag aan hem wat er is gebeurd en hij antwoord met niks. Ik zeg:' Miel ik zie aan je gezicht dat je pijn hebt. Je mag het echt vertellen hoor maatje. Ik wil anders ook wel iemand anders halen als je dat liever hebt.' Hij zegt:' Nee hoor hoeft niet ik wil het wel aan jou vertellen hoor Robje.' Hij vertelt alles wat er is gebeurd. Ik omhels hem en hij huilt nog heel lang in mijn armen. Ik merk dat ie langzaam moeier wordt en vraag of ik bij hem zal liggen, zodat ie zich veiliger voelt.

Nou wat een drama deel. Dit was hoofdstuk 5 ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden. Liefs Norah❤️

1111 woorden