After he died.

~Hoofdstuk 9~

TW: Sh, eetproblemen 

Pov: Koen

Ik ben bij het ziekenhuis, want ik ben in een gevecht gekomen met een veel te gespierde man. Niet dat ik heel breed ben, maar dat maakt niet uit. De dokter zegt dat ik gewoon even rustig aan moet doen. Ik mag wel gewoon weg, dus dat is fijn. 

Tijdskip een week na de begrafenis van Raoul.

Pov: Robbie

Ik merk dat Koen de laatste tijd heel afwezig is. Hij eet ook niet zo veel ik weet niet of het met de begrafenis met Raoul of dat het iets anders is. Ik maak me zorgen om hem. Ik merk dat het niet zo goed met hem gaat. Ik vraag aan Koen of ie even naar de stad wilt, omdat ik denk dat dat wel een goed afleiding is. We besluiten om op een terrasje te gaan zitten. Als ik naast me kijk zie ik zo'n knappe chick. Ik loop er op af en vraag of ik der nummer mag. Gek genoeg zegt ze ja. Ik heb meteen een lach op mijn gezicht. Koen lacht me onder tussen uit. Ik kom bij Koen en zeg dat ie echt zijn bek moet houden.

Pov: Koen

Rob heeft een chick gefixt. Ik moet zo hard lachen het is echt te grappig. Nu heeft hij haar nummer. Dit heeft me echt opgevrolijkt. We besluiten weer naar huis te gaan naar Milo. Ik heb het in lange tijd niet meer zo leuk gehad. Als thuis zijn zien we Milo slapen. We laten hem slapen en Rob en ik kijken wat lang leve de liefde. We gaan stuk om de mensen het gaat over een Brabander hij drinkt Heineken, dus Rob heeft meteen commentaar. Eigenlijk kan hij niks. We lachen heel hard. Rob voelt zich beledigd aangezien deze Brabander alle Brabanders gewoon voorschut zet. Hij kan niet eens een chick fixen.

Pov: Milo

Ik word wakker van Rob die schreeuwt. Hij is boos op een Brabander op tv. Hij zegt sorry voor dat hij mij wakker heeft gemaakt. Ik zeg dat het niet uit maakt en dat het eigenlijk wel grappig was. We kijken de aflevering af en bestellen wat eten. 

Pov: Robbie

We bestellen weer eten en Koen besteld weer heel weinig. Ik neem Koen even mee naar en kamer en vraag wat er aan de hand is en waarom hij zo weinig eet. Hij zegt dat hij te dik is nou hij is meer een skelet. Ik zeg dat hij echt niet dik is. Hij gelooft het niet. Ik begin me nog meer zorgen te maken over zijn gezondheid.

Pov: Koen

Rob heeft me door. Ik probeer het te ontkennen, maar hij gelooft het niet. Ik ben zo lelijk en dik. Ik heb het gevoel dat ik niet op deze wereld hoor. Ik ben niet gemaakt voor deze wereld. Ik haat mezelf zo erg. Ik wil zo graag opgeven, maar ik wil ook zo graag nog bij mijn maatjes blijven. Ik wil hun niet in de steek laten. Zij hebben al genoeg overledenen gehad deze week. Ik kan hen dat niet aan doen. Hoe graag ik het ook wil. Ik zeg tegen ze dat ik even ga douchen. Ik zet de douch weer veel te heet en ik zie een mesje. Ik zet het mesje tegen mijn heup aan en maak kleine sneetjes. Het voelt zo fijn. 

Pov: Robbie

Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik zie dat dat meisje een berichtje heeft gestuurd. Ze heet Jamie en is echt heel erg mooi. Ze vraagt hoe oud ik ben en zeg 21. Ik vraag het terug en zij zegt ik ben 20. We schelen gelukkig, maar 1 jaartje en ik ben eindelijk iets groter dan iemand. Ze vraagt of ik een keer af wil spreken. Ik antwoord met ja tuurlijk. Milo vraagt waar mijn grootte glimlach vandaan komt. Ik vertel hem alles. Hij is heel blij voor mij.

Pov: Koen

Ik plak pleisters op de sneetjes, kleed me aan en loop weer naar beneden. Rob vraagt of lekker heb gedoucht. Ik zeg:' Ja ik heb heerlijk gedoucht Ropje!' We horen de deurbel ik doe de deur open en krijg een tas met allemaal kapsalons erin. Ik heb moeite met het opeten. Het voelt gewoon niet goed aan om het te eten. Ik besluit 1 hap te nemen en het lijkt alsof ik meteen al mijn eten uit wil spugen. Ik doe mijn best om zoveel mogelijk te eten. Rob heeft me door en vraagt of hij het verder moet eten. Ik knik en kijk hem dankbaar aan. Ik heb echt 5 happen op, maar ik ren naar de wc en spuug alles uit wat ik in mijn lichaam had. Rob vraagt of ik wel oké ben ben ik zeg maar gewoon ja. We gaan weer aan het keuken eiland zitten. Milo kijkt me bezorgt aan en vraagt ook of ik wel oké ben en ik zeg weer ja. Van binnen weet ik donders goed dat het niet goed gaat, maar dat hoeven hen niet te weten. Soms hoop ik gewoon dat ik niet bestond en hier nooit was. Ik besluit om naar mijn kamer te gaan en in mijn bed te liggen. Ik hoop eigenlijk dat ik morgen niet wakker word. 

Pov: Robbie

Koen gaat naar bed en Milo en ik zijn samen nog beneden. Ik zeg tegen Miel dat ik heel bezorgd ben over Koen. Hij zegt dat ie ook heel erg bezorgd is. We besluiten om er morgen samen met Koen erover te praten. We gaan nog even samen tv kijken. We hebben het over Roel en Matt. Over de dingen die we aan hen missen. Ik zie dat Milo probeert te verbergen dat hij huilt. Ik zeg dat ie dat niet hoef te doen en dat ik hem volkomen begrijp. Als ik dat zeg begint hij heel hard te huilen. Ik troost hem. Hij zegt:' Rob waarom gebeurd dit bij ons, twee fk lieve mensen overleden in 1 week. Dat verdiend niemand en dat gebeurd dan weer bij ons. Ik snap het niet kunnen we niet beter opgeven? Ik wil niet meer.' Ik krijg tranen in mijn ogen, terwijl hij dat zegt. We geven elkaar even een knuffel en gaan ook naar bed.

Pov: Milo

Ik ga naar boven en zie een mesje. Ik zet het mesje op mijn pols en snij het mesje er langzaam in mijn pols. Ik doe der pleister op en ga naar bed. Ik ben zo teleurgesteld in mezelf dat ik het weer heb gedaan. Ik val inslaap en hoop dat alles morgen iets beter gaat.

nou dat was hoofdstuk 9. Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Hopelijk vinden jullie het leuk.

1081 woorden