Wala pang isang oras ng mabalitaan ni lola des ang pagkamatay ng pinsan nyang si lola man.
Dali dali syang gumayak kasama ang kanyang apong si marie.isang oras din ang byahe nila.
Pag dating s bhay kakasilid p lang ng bangkay ni lola man s ginawa lang nilang kabaong at pinasok s sala.
Habang si lola des ay nkikipag usap s labas kung anu anong mga plano ay pumasok si marie s sala.
Wala nagbabantay nuon ,padaan daan lang dahil busy sila s kusina.
Naging close sila ni lola man kaya gusto nyang silipin.
Pero pagsilip nya, laking gulat nya ng humihinga pa ito!!
Parang kinakapos s paghinga,pero nanghihina na talaga.
Dali daling tumakbo si marie kay lola des at iyoy sinabi.
Maging si lola des ay nagulat ng mkitang humihinga pa ito.
"Akala ko ba patay na?!! Lintik kayo!"
'Eh nay nabubulok n ho si mama.isang linggo n ding walang kain,alangan intayin namin maging buto n lang'
"Pinakalasan nyo na ba??"Lola des
'Ganun po b yun??pasensya n po d namin alam n may anting si mama'
Hindi n nila nilabas s kabaong si lola man.
Dahil bulok n nga ang paa nito,talagang dapat patay n sya kung walang anting n nagpapahirap s kanya.sapilitan n lang itong namatay dahil sa hindi n sya makahinga s loob ng kabaong.
Kinaumagahan may kulay itim n parang violet n mukang kahoy(parang kamoteng kahoy na kasinglaki ng pinakamaliit kong kuko) s balikat ni lola man.may kaunting laway p sya s bibig tanda na duon iti galing.
Sa mga mtatanda pag may anting dapat daw pakalasan or ipatanggal ito.
Dahil d daw talaga mamatay.
Yung kapatid din ng lolo ko ganun.. buto n lang yung paa at sobrang baho na pero buhay pa.ang creepy lang.
Rest in peace lola man.
