Ve oradan uzaklaşmaya vakit bulamadan ayak seslerinin gittikçe yükselen seslerini duydum. Korkudan kaçmayı bile unuttum. Şaka yapmıyorum hareket bile edemedim. Karşımda hastanede gördüğüm dağınık saçlı çocuğu buldum. Çocuk bana duygusuz bir şekilde bakıyordu. Gerçekten inanamıyorum kendimi bu kadar küçük düşürdüğüme inanamıyorum. Çöpten çıktığım için dolayısıyla kötü kokuyor ve saçlarım dağınıktı. Berbat görüküyorum kesin diye düşündüm içimden. Yere bakıp oradan uzaklaşıcakken Hazan diye bağırdı çocuk. Hazan mı? Bu çocuk benim ismimi nereden biliyor? Şaşkınlıkla çocuğa döndüm.
H:Adımı nereden biliyorsun?
Çocuk bana bakarak hafifçe gülümsedi. Çocuğa hastanedeyken bu kadar dikkatli bakmamıştım pürüzsüz ve bakımlı olduğu belli olan bir yüzü hafif dalgalı saçları onu daha da bir yakışıklı yapıyordu. Ve vücuduna bol gelen bir tişörtü vardı kaliteli olduğu heryerinden belliydi. Adım Alp diyerek elini uzattı . Bir an hareket etmediğimi fark edince kendime gelip onun elini hafif bir şekilde sıkarak bende Hazan dedim.
H:Peki ismimi nereden biliyorsun?
A:Peki sen burada ne arıyorsun
H:O soruyu benim sana sormam lazım
A: Şuradaki evde oturuyorum
Bir dakika ne... Ev derken şuradaki malikaneden mi bahsediyor?
H: Arkadaş olalım.
Bunu söylerken aklım neredeydi bilmiyorum. Ve neye dayanarak bunu söylediğimi de. Olur dedi yine hafif bir şekilde gülümseyerek. Gülümsediğinde gözlerinin üstü kırışıyordu. Bu onu çok hoş gösteriyordu.
A: Telefon numaran ne?
H: 51* *** ** **
A:Peki kaydettim.
H:Ne diye ?
Bunu da mı sordum? Bu çocuğun yanında bana ne oluyor ? Utancımdan Alp'in yüzüne bile bakamayarak benim gitmem gerek diyerek diyerek oradan hızlı adımlarla uzaklaştım. Alp'in arkamdan bana güldüğünü hissedebiliyorum. VR gözlüğü tekrardan takarak insanlara baktım. Bu çok garip hissettiriyordu. Ama bir dakika onun nasıl öleceğini göremiyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaçınılmaz Gerçeklik
Ciencia FicciónAilesi tarafından küçük yaşta terk edilen bir kızın insanların nasıl öldüğünü görebilen bir VR gözlüğü bulmasıyla hayatı değişir...
