İLK TEMAS sayfa-2(kaybolan günlük)

4 0 0
                                    

Tekrardan merhabalar arkadaşlar ben Ebrar Kartal sayfa 2'ye hoşgeldiniz.
Yazım yanlışlarım varsa lütfen affedin.

Not: hikaye tamamen hayal ürünüdür.

________________________________

Kapıyı tıklayıp içeri girdik. Müdür bizi o sinirli ve yaşlılıktan asılmış suratıyla bakıyordu.
Kaba bir şekilde "Oturun!" Dedi.
Oturmuştuk. Devamı ise şöyle gerçekleşti...

Müdür:bakın çocuklar. İlk günden başınıza bela almayın. Siz benim kim olduğumu biliyor musunuz?
Diye sordu.

Yakışıklı çocuk: özür dileriz sizi bu sebepten rahatsız ettiğimiz için bir daha olmayacak.
Diye yanıt verdi. Ben ise sadece oturmuş onları dinliyordum çünkü ilk günden böyle bir şey yaşamayı hiç düşünüyordum elim ayağım titriyordu.

Müdür: ezgi? Hiç konuşmayacak mısın susucak mısın öyle? Dedi.
Ben ise"hocam arkadaşımın anlattıkları doğru özür dileriz" dedim.
Müdür ise"tamam ama bir daha olursa asla affetmem. Şimdi çıkın"dedi.

Odadan çıkmıştık ve adını bilmediğim o yakışıklı çocuk "umarım dersini almışsındır olaya ben atıldım çünkü buraya yeni geldiğini duydum ilk günden ceza almanı istemedim" dedi. Bende meraklı bir şekilde
"Teşekkür ederim. Ama merak ediyorum adın ne?"
Diye sordum. "Yankı" diye cevap verdi.

Ben ise " tekrardan teşekkür ederim Yankı" dedim. Sonra zaten zil çaldı ve derse girdik.
Ona "hiç arkadaşın yokmu?" Diye sordum.
Yankı: arkadaş mı? Kimseye hiçbir zaman fazla güvenme ezgi, hiç beklemediklerin arkadaşım diye dolanan kişiler belkide düşmanındır." Dedi. Şaşırmıştım ama haklıydıda bu yüzden "haklısın" diye yanıtladım.

-40 dakika sonra-

Ders bitmişti ve hiç arkadaşı yoktu bu yüzden utanarak ve elmacık kemiklerim kızararak "yankı" diye seslenip omzuna dokunmuştum.
Yankı: noldu? Diye yanıtladı.
+istersen ben arkadaşın olurum bana güvenebilirsin.
Dedim. Sonra umursamaz bir şekilde yüzünü çevirip başını kollarının arasına kollarınıda sıraya koyarak uyudu.

Bende madem arkadaş olmamızı istemiyo tek giderdim kantine diye düşünüp kantine inip sıraya girdim.

"Neden böyle davranıyordu? Önceden ne yaşamıştıda bu kadar umursamaz" diye düşünüyordum. Çikolata alıcaktım ama 2 tane aldım ve sınıfa çıktım.

Birini yankıya uzatarak "sana çikolata aldım yankı." Dedim.
Yankı: Senden çikolata istediğimi hatırlamıyorum?
Dedi. Ben ise "istemedin ama ben aldım hem hediye geri çevirilmez" dedim. Çikolatayı aldı sıraya koydu ve "beni bir daha rahatsız etmezsen sevinirim." Dedi.

Sadece biraz kırılmıştım. Ben ona iyi yaklaşıyordum o bana ters cevap veriyordu. Neyse belki zamanla düzelir diye geçiştirdim.

-6 DERS SONRA-

Okul bitmişti kitaplarımı toplayıp çantamı aldım ve eve doğru yürüyordum. Ama bir şey farketmiştim, yankı'da yürüyerek gidiyordu. Ama sabah geç kalıp servisi kaçırdığını söylemişti, buda servisle geldiğine işaretti ama neden yürüyordu?
Yanına gidip sormak istedim ama sonra vazgeçtim yine terslemesinden korktum ve aramızın çokta açılmasını istemiyordum.

15 dakikanın sonunda eve varmıştım.

Saat:17.30

Üstümü değiştirip yemek yedim sonrasında hiç oyalanmadan derslere başlamıştım.
Çantamdan kitaplarımı alırken araya başka bir defter karışmış ve benim değildi.
Büyük ihtimalle yankı'nın defteriydi çünkü yanımda o oturuyordu.
Yarın veririm diye sallayarak kenara koymuştum.

Saat:19:00

Ders tekrarı yapıp ödevleri bitirmiştim dinlenmek için yatağa uzandım.
Ama gözüme yankının defteri çarptı. İçimden "acaba açsam mı? İsim yazıyor mudur? Ya yankının değilse? İçine baksam mı?" Gibisinden şeyler geçiriyordum.
Ama bu düşündüklerimin yanlış olduğunuda biliyordum nede olsa bu yankının özeliydi. Fakat merakıma hakim olamayıp defteri elime aldım. Açıcaktım kararlıydım. Ve açtım.

Evet tahmin ettiğim gibi yankının defteriydi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Evet tahmin ettiğim gibi yankının defteriydi.
Ama normal ders defterine benzemiyordu ama bir okuma kitabıda değildi, sanırım günlüğüydü..

Soyadı demir'miş. Yankı demir, güzel isim aslında.
Tam ilk sayfasını çevirecekken kapım tıklandı.
Hemen günlüğü kapatıp sakladım ve gelen annemdi
Annem:sana sıcak çikolata getirdim tatlımm.
"Teşekkür ederim anne." Diye yanıtladım.
Annemde "afiyet olsun" dedi ve çıktı.

Günlüğü açıcakmıydım. Belkide açmamalıydım annemin gelmesi bi işaret olabilirdi.
Karar verdim ve açmayacaktım yarın ise okulda ona verirdim. Ama şimdi uyumama lazımdı çünkü sabah erken kalkıcaktım...

___________________________________

Bu hikaye burda biteerrr devamı bir sonraki sayfada yazım yanlışlarım varsa affedin lütfen

(584 kelime)

Yazar:Ebrar Kartal

İlk temasHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin