other women #jaywon

14 -

Beomgyu & Jeongin

5 dakika içinde parkta ol
[gönderildi, 22.36]
[okundu, 22.39]

Beomgyu:
geldim
[22.46]

—Jeongin's pov

Jungwonla yaptığımız tatlıları yedikten sonra son birkaç aydır izlemek istediği bir filmi izlemiştik, filmin sonuna geldiğimizde esnemeye başladığı ve bugün fazlasıyla yorulduğunu düşündüğüm için zorla da olsa uyumaya ikna etmiştim onu. Tamamen uyuduğundan emin olduğumda ise Beom'a yazmış ve hep buluştuğumuz parka çağırmıştım, aynı zamanda ilk kez karşılaştığımız parktı orası.

Jungwon kırmızı çizgim olduğundan konu o olunca haliyle çok sinirlenip mantıklı düşünemiyordum. Şimdi ne yapacaktım peki, muhtemelen çoktan pişman olduğu bir konu için gidip yıllarımı geçirdiğim en yakın arkadaşımla kavga mı edecektim? Evet, konu kardeşimse çok olası bir durumdu bu.

Düşüncelerim arasında kaybolmaya başlarken beni kurtaran şey görüş açıma giren park olmuştu, o sırada Beomgyu'dan gelen mesaj adımlarımı daha da hızlandırırken esmeye başlayan rüzgarla ellerimi hırkamın cebine yerleştirdim.

Parkın girişindeyken ikili salıncakların bulunduğu yerdeki Beomgyu çekti dikkatimi, bu sefer öncekinden yavaş olan adımlarımla yanına gidip boşta olan salıncağa oturduğumda beni yeni fark etmişti.

İkimiz de konuşmadan sessizce sallanıyorduk sadece, koca parkta salıncaklarımızdan gelen hafif gıcırtı sesi dışında hiçbir ses yoktu.

"Jungwon sonunda anlatmış herhalde sana."

Alışkın olmadığım bir şekilde sert ve soğuk çıkan sesiyle bakışlarımı yerden kaldırıp ona çevirdim, hâlâ bana bakmıyordu.

"Senden de duymak istiyorum"

"Ne duymak istiyorsun tam olarak?"

"Gerçekten pişman olup olmadığını, en yakın arkadaşımın nasıl birisi olduğunu anlamak istiyorum."

Yüzüme bakmadığı için artan sinirimle sallanan salıncağı durdurup kalkarak tek adımla ona yaklaştım, sonunda yerden kaldırdığı gözleri benimkilerle buluşurken hafifçe gülmeye başladı.

"Seni ilk defa bana karşı bu kadar sinirli görüyorum"

"Sana vurmam için uğraşıyorsun ama buraya kavga etmeye gelmedim Beomgyu"

Ayağa kalktığında ellerini ceplerine yerleştirmiş gülerek bana bakmaya devam ediyordu, o an bugün kavga etmeden eve gitmeyeceğimden emin oldum.

"Pişman olduğumu duymak istiyorsun"

"Pişman olmadığını anlayabiliyorum Beomgyu"

"Değilim Jeongin"

Sözleriyle birlikte gülmeye başlarken ben de ellerimi ceplerime yerleştirmiş aynı onun gibi yüzümden silmediğim sırıtışımla gözlerinin içine bakıyordum

"İğrençsin"

"Öyle miyim?"

"Nereye kadar devam edeceksin böyle?"

"Bilmem, nereye kadar devam edeyim istersin?"

Gittikçe artan sinirim yüzünden yumruklarımı sıkmaya başladığımda Beomgyu da bakışlarını gözlerimden çekip cebimden çıkarttığım elime çevirmişti

"Vurmayacak mısın?"

"Çok isteklisin bakıyorum da"

"Birinin bunu yapması gerekiyor artık. Senin için yeterli bir sebep olacaksa pişman değilim Jeongin, yine olsa yine konuşurum kardeşin ve Jayle-"