Denek 07 -SUNKI-

*01*

-MERHABAAAA !!
Nedensiz şu sıralar çok hikaye yazasım gelmişti sonra bende yaz o zaman diyip buna başladım.
Elimde hazır bölüm yok bu yüzden bölüm aralıklarını net söyleyemem.
Oy vermenizi ve yorumlarınızı bekliyorum
Başlama tarihlerinide buaraya alalım.
İyi okumalar-
...
Dışarıda bir yerlerde bir yaratıcı var mıydı acaba ?
Var ise adaletsiz olduğu kesindi çünkü eski bir yatakta cenin pozisyonunda kameralara gözükmemeye çalışarak ağlayan ve yıllardır burada olan bu çocuğa yardım ederdi değil mi ?

Etmiyordu işte.

Herkes ona inanıyordu peki o niye bu çocuğu köşeye atmıştı ?
Kendi köşesinde bir şeyler hatırlamaya en ufak bir hatıra arıyordu.

"Kim 07 ağlamayı kes !"

Odanın içindeki hoparlörden gelen ses ile çocuk hızla gözlerini sildi ve burnunu çekti.

"Ağlamıyorum ben bir kere !"

Çocuk yataktan kalkıp odanın içindeki ufak banyoya doğru yol aldı.

"Nereye Kim 07 ?"

"İşiyeceğim nereye gidebilirim sence ?"

Doğrudan odaya giren çocuk yüzünü ve ellerini yıkadı ardından dişlerini fırçaladı.

Gözündeki bandajı çıkardı gözünün acısı ile dudağını büzdü yeni bandaj ile değiştirdi ve ellerindeki bandajları çıkardıktan sonra onlarada biraz baktı gördüğü yaralar pek iyi değildi ve tekrar bandajla kapattı.

Kendi yüzünü hiç görmemişti gördüysede hatırlamıyordu aynada yoktu burada.Aynayı kırıp intihar eder diye korkuyorlardı.

Eğer bir ayna olsa bunu yapardı da.

Odaya geri döndü.

Bembeyaz duvarlarda olan kan izleri.

Mavi yatak örtümün üzerindeki kan izleri.

Yenilmiş tırnaklar.

Her yerde şırıngalar içlerinde artık ilaç kalmamış şişeleri odamın her tarafında hissediyordum bu oda benim sonum olacaktı.

Bembeyaz odada olan renkli bir kaç şey vardı sadece birisi yatak örtüsü maviydi.

Diğeri üzerindeki bol mavi elbisemsi şeydi.

Diğeri ise kitaplığındaki kitaplardı.

Bu kadar.

Mavi ve beyazı rengini sevmiyordu.
Bıkmıştı.

Merhaba ben Kim 07 adımı bilmiyorum,dışarısı nasıl bir yer onuda bilmiyorum, nerede olduğumuda bilmiyorum,kimler her gün üzerimde iğneler veya işkenceler uyguluyor bilmiyorum.

Odamda cam dahi yoktu.Bembeyazdı.

Buraya geldiğim zamanıda hatırlamıyordum bana enjekte edilen ilaçların çok yan etkisi vardı.
Aniden titreyip kriz geçiriyordum,Çok sık kusuyordum,İştahım çabuk kesiliyordu hoş bana ara sıra akıllarına gelirsem sadece yemek veriyorlardı,Baş dönmesi ve bayılmada çok sık yaşıyordum ve en önemlisi eski anılarımı unutuyordum.

Mesela ailemi bilmiyorum.

Onları bir zamanlar hatırlıyordum sonra yüzleri gitti sonra sesleride gitti sonra anılarımda gitti.

Bir çocuk vardı onu hatırlıyorum.

Seaini felan değil sadece öyle birisi olduğunu hatırlıyordum.