Denek 07 -SUNKI-

*12*

Yıllar önce mahvolmuş bir hayatın kurtuluşuna ilk adımı atacaktım.

Kurtuluşumun ilk adımlarımda o kasar tedirgin hissediyordum ki.

Niki ile aynı okula gideceğimi öğrendiğimde fazlasıyla sevindim ama Niki ile aynı sınıfta olmamamız kötü olmuştu.

Jungwon bu konuda fazlasıyla endişeliydi.

Kulağım ve gözlerim hala fazlasıyla hassastı ya da değildi bilmiyorum ama ben onları çıkarmaya hazır değildim.

Kulaklık için ders sırasında tekini takmamda karar kılmıştık.

Gözlük için Jungwon takmamam için fazlasıyla ısrarcıydı dalga geçeceklerini düşünüyordu.

Dün okul için forma çanta gerekli kitaplarımı hepsini Jay Hyung almıştı.

Ben ise odamda kitap okumuş günlük tutmuş uyumuştum.

Şuan ise saat 07.20'yken ben formamı giyinmiş aynanın önündeydim.

Yaralarıma göz gezdiriyordum ancak 1 ay kadar süren çöküşümün ardından gözümü söylemeyi unuttuğumu yeni farketmiştim.

Elimdeki yaralar azalmıştı kırık parmağım hala fazlasıyla acıyordu o kadar zamanda hala iyileşmemişti.

Gözümdeki bandajı yenilerken gözümün artık sadece kızarık olmadığını şişmiş açılmayacak biçimde sarı olduğunu farketmiştim aşağıya indiğimde onlara söyleyecektim.

Elimdeki bandajlar ise eski yaralar azalsa yemileri açılıyordu çünkü parmaklarımla ve ellerimle oynamayı bırakmıyordum.

Hepsini sardıktan sonra aynada kendime göz gezdirdim.

Saçlarım darmadağındı ve çökmüş gözüküyordum bu haide insan içine çıkmak istemiyor olsam da moralimi bozmadan aşağıya indim.

"Günaydın Sunoo !"

Jungwona hafifçe gülümseyip masaya oturdum.

Hepsi çoktan oturmuş yemeye başlamışlardı bile.

"Heyecanlı mısın ?"

Soruyu yönelten Nikiye baktım.

"Biraz,senin yanımda olacağını bilmek beni rahatlatıyor."

Aslında okulda onu tanıyormuş gibi yapma planım yoktu zor durumda olmadıkça uzak durmak istiyordum.

Okul ortamında kendisini zor durumda bulunduracak herhangi bir hareketten kaçınacağım.

Göz konusunu açmam gerektiği aklıma gelince hafif dikleştim ve gözlerim ellerime indi.

Söze nasıl başlamam gerektiğini düşünürken hafifçe masaya göz gezdirdiğimde hepsinin bana baktığını farketmiştim.

"Söyle bakalım derdin ne ?"

"Gözüm.Kötü gözüküyor ne yapmam lazım ?"

"Hastaneye gitmemiz doğru olur."

"Okuldan sonra sizi ben alırım götürürz olur mu ?"

Hafifçe başımı sallayıp biraz atıştırdım ve odama çıkıp dişlerimi fırçaladım,saçlarımı taradım ve aynamın önünde bulunan gözlük ile kulaklığı taktım.

Çantamla aşağı indiğimde Jungwon montumu giyindirip beremi taktı.

Sonrasında bana sıkıca sarıldı.

Biz evden çıkarken hala arkamdan dikkat etmem gerektiğini sıralıyordu.

Niki en sonunda bu uyarılara dayanamayıp elimi tutup koşmaya başladı.