dün araz elenmişti. 7 kişi kalmıştık artık. yavaş yavaş finale yaklaştığımızın farkındaydık, güzel anıların yakında biteceğinin farkındaydık. her ne kadar buraya belli bir amaç için gelmiş olsakta birbirimize bağlanmıştık, hiçbirimiz birbirimizden ayrılmak istemiyorduk, aile gibi olmustuk burada.
dışarı çıkmamız için izin vermişlerdi bugün, sergenle 7/24 beraber değilmişiz gibi birde birlikte kahve içmeye gidecektik.
kapının sesini duyduktan sonra herkesin çıktığından emin oldum ve sırıtarak salondaki sergenin yanına yürüdüm.
"çıktılar mı?"
"eveeeet." derken kendimi koltuğa yanına bırakmıştım. oturduktan sonra bir bacağımı üstüne attım. tepki vermedi ve televizyondan fenerbahçe maçının özetini izlemeye devam etti.
sergenle uzun zamandır benim gözümde arkadaştan öteydik, ama sergenle ne zaman bu konuyu konuşmaya çalışsam geçiştirip bırakıyordu, birşeylerden çekindiğinin farkındaydım. ama kafede ona artık ne olduğumuzu ve nasıl hissettigini soracaktım. bu konu artık uykularımı kaçırdığı için konuşmak zorundaydık.
"lan sana diyorum aloov."
sergenin öküz gibi çıkan sesiyle kendime geldim.
"ha, ne?
"arda diyorum güler diyorum çok iyi çocuk değil mi diyorum, çok iyi yerlere gelecek inşallah diyorum."
(2021de oldugumuz icin ardanin suan real madridlerde oldugunu bilmiyoruz😉)
"neyin var senin 2-3 gündür durgunsun, mal mal gay şakaları yapmıyorsun?"
"molmolgoysokoloro" demesiyle sinirim iyice bozulmuştu ama bu hallerine alışmıştım artık. konuyu da bir an önce kafede kahve içerken konuşmak istiyordum.
sorusunu umursamadan yerimden kalktım.
"hadi gidelim kafeye kalk giyin sende."
"sen ne giyeceksin."
"mavi bi pantolon tulumum var, içinede beyaz sweat giyerim diye düşünüyordum.
ben cevap veremeden ayağa kalkıp, "tam sevdiğim kombin türün, şaka maka çok tatlı oluyorsun onu giydiğinde, gerçi her zaman çok tatlısın, minik minik dolaşıyorsun ortalıkta."
dedikleriyle kızarmaya başlamıştım, kızardığımı görünce yine otuz iki diş sırıtmaya başlamıştı. yanımdan geçerken saçlarımı parmaklarıyla karıştırıp odaya çıkmıştı.
ben hala orada öylece dururken merdivendeki "hadi tasin bekleyemem seni." sesiyle kendime geldim ve mimiksiz, kıpkırmızı şekilde odama doğru yürüdüm.
tulumumu ve sweatimi giydim, ve bebek mavisi bir bere taktıktan sonra aşağı indim...
"geldim, nerdesin?" ses yoktu. mutfağa baktım, odasına baktım, salona baktım. ama hiçbir yerde yoktu.
"nerdesin allahın cezası, nerde?"
evin içinde sergen diye bağırıyordum ama ses yoktu, tam kendi odama bakmaya giderken yan taraftaki hasan'ın odasının kapısı bir anda açıldı, sergen üstüme doğru koşmaya başladı.
"allahın belası, hayvan."
koşup bana yapışmıştı ve kahkaha atıyordu.
"nasıl korktun" derken gülmeye devam ediyordu. ben o sırada parmağımı damağıma çekiyordum tabii.
"bir anda böyle çıkıp korkutma beni diyorum sana." dedim olabildiğim en sert halimle...olabildiğim.
tabiiki sergen beni ciddiye almadı ve kollarımı boynuna sarıp sırtına almıştı beni, şimdi de merdivenden iniyorduk hızlı hızlı düştü düşecektim.
"sergen bırak beni, düşücem, SERGEN, allahın manyağı.
dış kapının önüne gelince patates çuvalı gibi bırakmıştı beni yere, popo üstü düşmüştüm.
hiç beni yere atmamış gibi "hadi gidelim artık" demişti, gülerek.
ama ben yerimden kalkamıyordum, popom acıyordu yahu.
bolum sonu.
eskilere donduk biraz, bu bolum kisa oldu biraz biliyorum ama birazdan bir bolum daha atacagim bu bolumun devami olarak.🫶🏻🫶🏻
ve birsey sormak istiyorum bolumlerde olaylar cok mu hızlı geciyor yani sipsak mi geciyor, konudan konuya mi atliyor? bu konuda biraz canım sıkıldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
