Geçmişten Gelen Saplantı

Bölüm #7 Ortak Acılarımız

Selam tekrardann
dip not: bu bölüm 3300 küsür kelimeden oluşuyor. İyi okumalar dilerim şimdiden.
😉

🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌

6 yıl önce

Hızlıca nefes alıp veriyordum.
Bu manyağın avdan kastı neydi?

"Sakın bana semranın-"
Gözlerim doldu.

Bu manyak ya onu öldürdüyse?!

"Allahım hayır lütfen , hayır!"

Yağmur yağmaya ve şiddetlenmeye başlamıştı. Yüzümde ki ıslaklığın gözyaşı mı yoksa yağmur damlası mı olduğunu anlayamadım.
Soluk soluğa şehre doğru koştum.
Şehrin girişine geldiğim de rastgele bir sokaktan girdim.

Onu arkamda göremiyordum.

Nereye gitti?!

Umursamadan koşmaya devam ettim sokaktan sokağa girdim, koşarken ayağım su birikintilerine çarpıyordu.
En sonunda kendimi çıkmaz sokakta buldum. O yetmezmiş gibi tökezleyip yere çakıldım.

"Ah!"

Sağ tarafımda bulunan karanlık sokaktan bir silüet, ardından onun sesini duydum.

"Buraya kadarmış küçük ceylan!"
Dedikten sonra gülmeye başladı.

"Sağlam bir av olursun diye düşünmüştüm.."
Sanki üzülüyormuş gibisinden bir surat yaptı.
"Arkadaşınla aynı kaderi paylaşman ne kadar üzücü.. "

"Kimsin sen Allahın belası! Arkadaşıma ne yaptın!"

Sadece korkutucu bir gülümseme takındı.

Düşünmekten korktuğum şey başıma gelmişti.
O an bunu anlamıştım.
Gerçekten de semra öldürülmüştü..

Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.
Fırsatı değerlendirip tam ayağa kalkıp kaçmaya çalıştığım anda boynumdan tutuğu gibi bıçak savurmaya kalkıyordu ki, birisi arkadan ona çarptığı gibi boynumdaki eli gevşedi. Ama ona rağmen bıçak yinede beni, kulağımın alt tarafında boynuma yakın bir yerden kesti.
Oracıkta çığlığı bastım.

"Ah!!"

Günümüz

************

"Kimsin sen pislik?"

Yazıyor..

"Hatırlamamakta ısrar ettiğin Geçmişin."

🌌🌌🌌🌌🌌🌌🌌

Neden bahsettiğini sormak için yazmıştım ama mesajım gitmemişti ve oracıkta konuşma bitmişti.
Buna bir konuşma denilebilir ise tabi..
Olayın etkisinden çıkamamıştım, kim olduğuyla alakalı hiçbir fikrim yoktu, üstüne üstlük beni arkadaşlarımla tehdit etmişti.
Korkuyordum.
Ama korkuyordum diye de manyağın tekinin benimle uğraşmasına izin veremezdim.
Club'dayken dibimize kadar girip fotoğraflarımızı çekmişte haberimiz yokmuş.
Bulem ve Miraç'a söyleyip onları da tehlikeye atma ihtimalim vardı.
Ama sır saklamamı istemezlerdi.
Onu geçtim.
Geçmişim derken ne demek istemişti?
Sadece manyağın teki olamazdı.
Hafızamı kaybetmeden önce tanıdığım biri olmalıydı. Ya da benim kuruntumdu.
Ne yapacağım hakkında gram fikrim yoktu.
Elim ayağım titriyordu ayrıca uyumakta zorluk çekiyordum. Bu zamana kadar hiç aile sevgisi görmemiştim ben, ama Bulem ve Miraç sayesinde en azından, sevginin ne demek olduğunu öğrenmiştim.
Onlara birşey olmasını istemezdim. Onlar benim zaafımdı. Ve bu kişi her kim ise benim zaafımı biliyordu ve bununla oynuyordu.