Urfa'nın dar sokakları üstüne, üstüne gelirken savaşmak hiç bu kadar zor olmamıştı...
Liya Dağdeviren
Hazar Harzemşah
@! Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veya kopyalama durumunda yasal işlem başlatılacaktır!.
Kitap daha önceyazılmıştı aslında fakat beğenilmedi ve bende kaldırdım. Bu sefer herşeydeğişerek tekrar baştan yazmaya başladım! Umarım bu sefer sevilir.
Neyse çok uzatmayalım. Keyifli okumalar...
AynurDoğan - Dar Hejiroke
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆○☆○☆
Karanlık gökyüzünde bir yıldız kaysa parçalara bölünüp papatyaya dönüşüp genç kızın kızıl saçlarına konmak ister gibiydi.
Hiç bir şeyden habersiz gökyüzünde ki yıldızları izlerken Liya her gün olduğu gibi bugünün de huzuruyla derin bir nefes daha aldı.
Urfanın serin esintisi bedenini ürpertirken parmaklarını omuzlarına sürttü. Bir anda kalbine oturan ağır bir acıyla parmakları kalbinin üzerine koydu. Kaşlarını çattı gözlerini yumarak derin nefesler aldı. Fakat acısı geçmemişti kızıl saçları yüzünü kapatırken Parmaklarıyla geriye doğru savurdu. Beline kadar gelen up uzun kızıl saçları annesine benzediğini söylerdi babası bu yüzden hiç kesmek istemiyordu.
Zaten kendisi de çok seviyordu kızıl saçlarını.
Bir anda kapının sertçe çalmayısla olduğu yerden hafif bir sıçramayla bakışları avluya kaydı. Odasının camı geride kaldığı için girenleri görememişti. Ayağındaki pembe peluş tavşanlı terliklerini sürterek kapısına koştu çünkü bağırış sesleri geliyordu.
Merdivenleri hızla inerken üvey annesinin kendini yırtan yüksek seslerini oturma odasından geliyordu.
"Sen sonuçlarını bile bile! Nasıl böyle bir şeye kalkışırsın Boran!" Bakışları içeriye kayarken üvey annesinin saçlarını tutmuş önüne doğru eğilmişti.
Abisi Boran'la göz göze gelince genç adam yeşil harelere öylece takılı kalmıştı. Pişman olmak istemiyordu ama gözlerinin önünde olan Liya üvey kız kardeşi olsa da canını yakmıştı.
Yutkundu. "Sende bilirsin ana! Vermezler bana, mecburdum." Bu sefer yanındaki sevdiği kadına kaydı.
Berrak kalbi kuş misali çırpınırken korkudan donmuştu. Şimdi ne olacaktı? Onlara kesilen hüküme boyun mu eğeceklerdi. Avucunu sıkan sevdiği adama çevirdi bakışlarını güç almıştı yutkunarak başını dik tuttu.
"Ula eşşoğulu eşşek! İstedin mi? De vermediler! Başımıza ne işler açtığının farkında değil misin?" İçeriye ne ara girdiğini görmediği Adar ağa söze girmişti. Duydukları ile çıldırmıştı resmen.
Her şeyin farkındaydılar halbuki.
Ölümü bile göze almışlardı. Ada ağa yorgun gözlerini Liya kızına kaymıştı. Oysa her şeyden saklamıştı güzeller güzelini şimdi ne olacaktı. Oğlunun ölümüne mi göz yumacaktı? Yoksa kızının mı...
