Hyun: Anne bizde gelelim gitme n'olur?
Ben: Üzgünüm kardeşinize sahip çıkmanız gerekiyor ikinizinde, onun iyi olduğunu bilmem gerek
Diyerekten iki çocuğumun ela gözlerine baktım.
Ben: Üzülmeyin temelli gitmiyorum Kore'ye geri döneceğim sadece dinlenmek istiyorum biraz
Yun: Yine büyük nenene mi gideceksin?
Gülümsedim.
Hyun: Serçe nene Şevket dede
Telaffuzu çok şirindi Türkçe biliyorlardı elbetteki
Hyun: Ne zaman üzülsen oraya gidersin. O ihtiyarlarla tanışmak isterdim.
Ben: Onlar sizi tanıdı siz anlayana kadar göç ettiler belki ama onlar sizi sevdi.
Evet cocuklar daha 3 yaşlarında iken ikisinide kaybettik. Bir araba kazasıydı ikisini kaybetmemize sebep olan olay. Günlerce kendimize gelemedik. Üzüntüden bütün ailemiz yataklara düşmüştü. İlk toparlayan Eylül olmuştu sonra yavaş yavaş herpsi kendine gelmeye başladı en son ben ve Cihan dayım kendimize geldik. 2 hafta odadan çıkmıyordum çocukları yediriyor altını değiştirip yaylanın yanına yaptığım çocuk parkına bırakıyordum bütün gün oturup çocuklarıma bakarken ağlıyordum. O günleri asla unutmayacaktım.
Çocuklarıma döndüm iki elimi saçlarına koydum.
Ben: Kendinize ve Kardeşinize iyi bakın. Sakın ama sakın ona kötü davranmayın ne olursa olsun tamam mı sakın.
Diyerek bavulumu aldım.
Yun: Anne N'olur gitme!
Önüme geçmişti.
Hyun: Anne N'olur gitme içimde rahatsız edici bir his var gitme N'olur gitme yalvarırım.
Ağlamaya başladılar ben ilerlemek zorundaydım.
Çocuklarım ayağıma kapanınca eğildim önlerinde.
Ben: Tatile gidiyormuşum gibi düşünün ağlamayın artık.
Göz yaşlarını sildim kızımın.
Ben: Hadi kalkın bakim yeter bu kadar Drama
Ayağı kalktığımda onlarda kalktı.
Elimde bavulları sürükleyerek çıktım. Arabamın bagajına bavulumu koyduktan sonra çocuklarımı bir kere daha öptüm sıra Tae Hee'ye geldiğinde
Ben: Ben yokken kendine sakinleş bir kendine gel arkadaşlarınla gez biri sana bir şey derse ve yahut o çocuklar karşına çıkarsa direkt babanı ara sakın içine kapanma. Seni seviyorum.
Alnından öpüp sarıldım saçlarını okşadım. Ondan ayrıldım biraz daha sarılırsam bırakamazdım çünkü.
Arabaya binip önce şirkete gittim. Birkaç belgem vardı onları halletmeliyim.
Ben: Sa rang-shii önümüzde ki haftanın ihale raporu lütfen.
Odama girip dosyaları kontrol ediyordum.
Ben yokken kimse ilgilenmezdi bir toplantı istedim.
4 saat sonra işlerim bitmişti burada.
Elimde valizim ile sabahki biletimi iptal etmemiştim. Şimdi gidip yeni bilet alacağım.
Havaalanına girdiğimde herkes ağlıyordu kendilerine gelemeyenler vardı.
Noluyo lan!
Biraz ilerleyip baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Crying My Heart// Kim Taehyung
Fanfic"Uğruna her şeyimi kaybettim ama sonra ne anladım biliyor musun?" Diye bağırdım sinirden "Ne?" Umursamaz olması sinirimi bozuyordu ve ağlamak istemiyordum "Bazen kazanmak için kaybetmek gerekir ve ben seni kazanmak için her şeyimi kaybetmeyi seçtim"...
