Röportajdan sonra karakola gitmiştik ifadelerimiz alınmıştı şikayetçi olmuştuk ve çocukla konuşmak için nezarethaneye indim. Cihangir ne kadar kızsa da ben gitmiştim kapı açıldı beni gördüğünde şaşırmıştı
Ben: Lütfen kapıyı açar mısınız?
Dediğimde onayladı içeri girdim ayağı kalktı bana öfkeliydi
Ben: Bana sadece kız arkadaşın için öfkeli olmamalısın değil mi çünkü bir kız için kimse hayatını mahvetmez
Dediğimde bana bakıyordu
Han: Neden söyleyeyim? sen kimsin?
Ben: Bilmek istiyorum çünkü huzur bulamam 8 yıldır huzurlu olmamam zaten yeterince adaletsizlikti bir 8 yıl daha yapamam lütfen
Dediğimde gözlerim dolmuştu
Han: sana bunu söylemeyeceğim hayatım senin yüzünden mahvoldu!
Dediğinde ben gözlerim yaşlı bir şekilde Polise bakmıştım
Ben: Bizi yalnız bırakır mısınız?
Dediğime polisler kapının yanında duruyordu
Han: Seni öldürmem için yol mu açıyorsun bana?
Ben: Bir 8 yıl daha mutsuz olacağıma senin öldürmeni tercih ederim
Han bana yaklaştığında gözü yaşlıydı bir anda bağırdığında sıçradım arkasını dönüp duvara yumruk attı
Han: Neden sen? Neden bir zamanlar aşık olduğum kadın olmak zorundasın?
Dediğinde şok olmuşcasına bakıyordum
Han: Ne duymak istiyorsun senin yüzünden annem kız kardeşim ve erkek kardeşimin ölümünü mü? sonra seni unutmak için ve kendime acı çektirmek için çıktığım kişilerin hepsi neredeyse seni unutmama yakın bana gelip seninle ilgili şeyler söyleyip seni hatırlattığı için ve onunda senin gibi bir aileyi mahvedeceğini düşündüğüm için ayrıldığı mı duymak istiyorsun. Gerçekten aptalım biliyor musun? Sen gülerken ben zorluk çekiyordum ve buna rağmen hala seni düşünüyordum
Duyduklarımla dudaklarmı ıslattım gözlerimden yaşlar boşalmıştı zaten
Han: Sonra senin öldürürsem hayatım güzel olacağını düşündüm neden biliyor musun? Kim Taehyunga aşkla bakman zoruma gidiyordu seni kıskanmazdım seni sevmezdim seni yine özlerdim ama yavaşça unutup hayatıma devam eder ilerde hayatımı değiştirecek olan kadınla yaptığımız çocuğa Cham sae adını verecektim ama sen yine Tanrının kutsamış olduğu bir kul olarak beni yine mahvetmeyi başardın!
Bağırarak öfkesini kusuyordu demek ki görünmüştü bütün duygularımı gözlerime görmüştü Nezarethane boştu
Ben: Ben kendimi bildim bileli aşığım Taehyunga ama sen sadece 2 yıldır ben o çocuğu 9 yıldır seviyorum ne bekleyebilirsin Ben 8 yıldır ona hasretim ne bekleyebilirsin benden özür dilerim hayatını her seferinde nasıl başardıysam mahvettiğim için
Kafasını iki yana sallıyordu alayla güldü göz yaşları arasında
Han: Anlamıyorsun senin onu sevmen zoruma gitmiyor ailemi senin yüzünden kaybetmeme rağmen sarılsan hayatım kurtulacakmış gibi hissetmeme ve buna sebep olan sana öfkeliyim!
Dediğinde ağzından kaçan hıçkırık ile dayanamadım sarıldım kafasını omzuma koydu ve devam etti
Ben: Özür dilerim hayatını mahvettiğim için
Daha çok ağlamaya başladı
Ben: Üniversite okuyorsun hayatını mahvedemem bunda çünkü kazandığın üniversite seni kurtaracak bir meslek bu yüzden şikayetimi çekeceğim ve oturduğun mahallede okula giderken bulunduğun yollarda olmamaya dikkat edeceğim özür dilerim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Crying My Heart// Kim Taehyung
Fanfiction"Uğruna her şeyimi kaybettim ama sonra ne anladım biliyor musun?" Diye bağırdım sinirden "Ne?" Umursamaz olması sinirimi bozuyordu ve ağlamak istemiyordum "Bazen kazanmak için kaybetmek gerekir ve ben seni kazanmak için her şeyimi kaybetmeyi seçtim"...
