𝘭𝘪𝘴𝘦𝘭𝘪𝘮 - Barış Alper Yılmaz

şans

☆☆☆

Kapıyı iyice kitlediğimden emin olduktan sonra Barış'ı beklemeye başlamıştım.

Çok bekletmeden gelmişti.

"Atla bakalım bücür, iş servisliğinide alıyorsun. Daha ne yani değil mi?"

Göz devirerek ön koltuktaki yerimi buldum.

"Sanada günaydın Barış Alper, teşekkürler sorduğun için bende iyiyim."

Gülerek arabayı çalıştırdı.

"Heyecanlı mısın?"

"Niye heyecanlanıyım, sanki çok farklı insanları göreceğim."

"Antrenmanım kaçta bitiyor?"

"Beşte, altı buçuk gibi kişisel antrenmanın varmış bugün."

"Bugün olmasın ya, başka güne mi alsak onu?"

"Olmaz, diğer günlerde çok yoğun. Üstelik antrenmanlar daha geç bitiyor, kişisel antrenmana ihtiyacın kalmaz yani."

"Hafta sonlarıda gidiyorum biliyorsun değil mi?"

Salak sanki onu yeni tanıyormuşum gibi konuşuyordu.

"Ne tesadüf olacak ki biliyorum. Genelde kafana estiği gibi gittiğin için programı hazırlarken eklemedim ama eğer gitmek istersen beş ve yedi arasına koydum. Gündüz antrenmanlarını sevmiyorsun çünkü."

"Sen benim hayattaki şansım falan olabilir misin?"

"Bilmem olabilir miyim?"

"Bence kesinlikle öylesin."

"Tabiki öyleyim aptal. Başka kim olacaktı?"

"Şu ortamın içine etmeseydin kıyamet alameti diye dolaşacaktım."

Sahte bir gülümseme atıp önüme döndükten sonra tesislere yaklaştığımızı fark etmiştim.

Barış indikten sonra hemen arkasından bende indim.

Güvenlikçi Mehmet Abi bizi gördüğüne gülümserken bende aynı şekilde karşılık veriyordum.

"Beste artık menejerim abi, ona göre haberin olsun."

"Hayırlı olsun kızım."

"Sağol abi."

Tesislerden içeri girdiğimizde Barış soyunma odasına doğru giderken bende sahaya giriş yapmıştım.

Arkası dönük sarışın kızı görürken kim olduğunu çıkartamıyordum. Yanına gittiğimde Tuğçe olduğunu fark ettim.

Tuğçe ile önceden tanışıyorduk ama genelde görüşemediğimizden dolayı aramızda pek bir samimiyet yoktu.

"Tuğçe?"

Benim sesim ile telefonundan başını kaldırıp hafif bir tebessümle bana döndü.

"Beste? Naber?"

"İyi seni sormalı."

"İyi bende, Yunus'u izlemeye geldim. Israr ettide biraz."

"İyi yapmışsın, tek sıkılmaktan korkuyordum bende."

"Sen napıyorsun?"

"Barış Beyin menejeri olarak buradayım."

Biraz şaşırarak başını sallamıştı.

Okan Hoca ile beraber giren takımı gördüğümüzde hemen antrenmanlarına başlamışlardı.