Abilerim bi mafya

31

Arda Karahanlı
✨

5 oy 5 yorum
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ♥️

"Nasılsın güzellik?"

Onu terslemek içimden gelmiyordu o kadar çok şey söylememişti ama kafamda yankılanışı düşünmeme engel oluyordu.

"İyi sen?"

Bu cevabıma şaşırdı "sen sihirli kelimeyi söyleseydin daha iyi olabilirdim güzellik"

"Tamam yeter bu kadar Koray nerde?"

"Niye sordun?" Olmaz burda soruya soruyla karşılığı ben veriyorum.

"Poyraz çağırıyor"

Poyraz dememle kaşları çatıldı "seni niye gönderdi?"

Elimi anlima koydum "onuda abine sor"

Diyerek geçerken geri dönmek istedim ona ufak bı sarılıp çekilcekken beni tutu "her şeye değerdin"

"Hadi şimdi onu çağır" demesiyle geri çekilip odasın kapısının önüne gittim kapıyı çalacakken Ateş arkadan "ama yeter gerçekten o kadar an yaratıyorum hiç bir şekilde yok söylemiyor "

Bunu söylemesiyle burukca gülümsedim kapıyı tıklayıp içeri girdim Koray ellerini ensesinde birleştirmiş sandalyesinde oturmuş duvara bakıyordu.

"Poyraz seni çağırıyor"

"Sinirlimiydi?"Dedi sandalyesinde yarım dönerek.

"Yani 5 dakika önce evet ama alay edebilicek kadar sakin"

Yani sayılırdı Koray bunu duymasıyla
Tebessüm etti "bı şey hatırlamıştır neyse biz geliriz birazdan"

Diyip çekmeceden bı şey aldı ama görmemiştim odası karanlıktı ne olduğu beli olmamıştı.

"Asya bı şey oldumu?"

"Ne gibi?"

"Üzulucegin bir şey gibi"

Hızla başımı iki yana salladım "hayır"

"Asya sana söyledim bana en ufak bi şeyi söyle tamam mı?"

Bı şey söylemedim "gelince ayrıca konuşalım odamda bekler misin?"

"Beklemesem"

"Lütfen " diyerek merdivenden koşar adımlarla aşağı indi.

Nedenini bilmesemde beklemek istedim oda çok karanlıktı üç monitörlü kocaman bı bilgisayar vardı odada ve bahçeye bakan bir penceresi ama perdeyle kapatılmıştı perdeyi bir az araladığımda odaya ufacıkyerden ışık doldu vampir misin arkadaş bu saatte niye bu kadar karanlık.

Bahçede Arda köpeğe mamasını ve suyunu verip onla oynuyordu ben gerçekten sorumluluk hak edicek biri değilim sanırım.

Perdeyi geri kapattım bir azcık merakla bilgisayarın düğmesine bastım bı anda açıldı ışığın gelmesiyle yüzümü çevirdim ekrana baka bildiğimde tüm monitörde aynı resim vardı.

Ateşin odasında gördüğüm fotoğraf ve arkasında annelerinin resmi vardı ve benimde ufak bir resmim ortadaki monitörde ve diğer iki yanındakilerde de sadece annesinin resmi vardı.

Ben sadece monitöre bakarken merdivenden ayak sesleri geldi bilgi sayarı kapatacağım tuşu ararken sesler dahada yaklaştı hadi hemen yatağın kenarına oturup hep öyleymiş numarası yaptım.

Koray odaya geldi bana bakıp hafifçe gülümsedi sonra odadan içeri girip perdeyi açtı sonra bilgisayarın açık olduğunu fark etti biraz durup iç çekti sonra kapatmadan sandalyeyle karşıma oturdu "bana anlatıcak bir şeyin ya da söyliyecegin var mı?"