KARANLIK YOL +18

KAYIP SIR

Medya Azbayların evi...

İyi okumalar :)

⫷⫸İNSANLAR AYNA GİBİDİR KÖTÜLÜĞÜ İYİLİK GİBİ YANSITIRLAR... ⫷⫸

" Dolunay..... Dolunay " karşımdaki yirmili yaşlarda genç birisiydi .

" Sen kimsin ? Ben seni tanımıyorum? " dedim ama o sadece bana baktı. Üzerinde beyaz bir gömlek vardı aynı damada benziyordu çok yakışıklıydı ama bi o kadarda sert bakışlı etraf sisliydi ve burası bir orman yolun benziyordu . Arkasında çok güzel bir kız vardı bana sadece gülümsüyordu .

" Dolunay. " arkama döndüğümde bu kişinin Barlas olduğunu anladım. O da aynı gömleği ve pantolonu giymişti . Çok yakışıklı bir şekilde bana bakıyordu. Bir anda içimi huzur kapladı. Ama arkasında siyah bir elbise giymiş birisi duruyordu kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Etrafımıza bir anda bir sürü adam çevirdi. Ellerinde silah vardı. Silahlarının emniyetini açtılar ve bize doğru kaldırdılar.

Önce bir yangın çıktı. Barlas yanıma doğru ilerlemeye başladı. " Barlas neler oluyor ? Çok korkuyorum ! Barlas !! " kolundan tutarak onu sarstım ama o beni ne görüyor nede duyuyordu ben ise oraya yapışmış gibi ayrılamıyordum. Benim yanımdan ilerleyip benim arkamda bekleyen kişiye doğru ilerledi .

" Barlas........ Barlas bekle gitme Barlas........ " Ne kadar bağırsam da ona sesimi duyuramuyordum . Silahların ucu hala Barlas'ı takip etmeye başladı. Barlas dahada yaklaştı ve orada bekleyen kişiye sarıldı.

" Seni özlemiştim kardeşim. " dedi orada bekleyen kişi.

" Bende seni kardeşim. " dedi Barlas ve sarıldılar.

" Barlas beni bırakma ? Ben bağırıyordum ama Barlas beni duymuyordu.

" Barlas beni bırakma ? Barlasssss Barlassssss... " Barlas bana doğru döndü. " Beni yalnız bırakma ! Çok korkuyorum! Beni burada yalnız bırakma ! Ben sensiz yaşayamam! Lütfen Barlas lütfen beni bırakma ? diyerek ağlamaya başladım .

" Bundan sonra tek başınasın Dolunay ben kardeşimi özledim. Sen güçlü birisin yalnızda idare edebilirsin . Ben gitmeliyim ama seni de yanımıza alacağız hiç merak etme . Güçlü kal. Güzel kardeşim. " dedi gitmeye başladı.

" Ama bende senin kardeşinim beni burada yalnız bırakmaya hakkın yok . Barlas çok korkuyorum lütfen beni burada yalnız bırakma! Lütfen! " dedim ama Barlas ilerlemeye devam etti .

Ama orada bekleyen kişi hala bana bakıyordu. Bana doğru ilerledi ve " Sakın ağlama " dedi ve göz yaşlarımı sildi .

" Ben seni tanımıyorum. Sende zamanı geldiğinde beni tanıyacaksın ve bana alışacaksın ama zamanla ." dedi ve elini omzuma koydu elleri buz gibiydi. Arkasına döndü ve kadını işaret etti " O seni bulacak . " dedi ve kadın bana baktıktan sonra gitmeye başladı.

" Sana her şey için zaman veriyorum . Hemde her şey için. Kendini üzme ve asla ağlama." dedi bana emir vererek .

" Ben Barlas'ı istiyorum ? " dedim bana griye benzeyen gözlerini dikti ve " O benim yanımda güvende olacak . Sen kendini korumasını öğren. " dedi ve elini omzumdan çekti. Sanki o elini çekince daha çok üşüdüm. Son kez gözlerime baktı. Ve " Kendine iyi bak . Güçlü kal Dolunay . " dedi ve o da Barlas'ın gittiği yöne doğru ilerledi .

" Bana Barlas'ı geri ver . Onu götürme. Ben onsuz yapamam . Benim tek ailem o lütfen onu bana geri ver . " dedim son kez.

Nefes nefese uyandığımda ağlıyor olduğumu fark ettim. Göz yaşlarımı sildim ve telefonumdan saatime baktım saat 05.00'dı . Hemen yataktan kalktım ve duşa girdim . Duştan sonra hazırlandım ve aşağıya kahvaltı odasına geçtim. Kahvaltı hazırdı ve saat altı olmuştu.